Κοινωνία... φταίς!

Η κοινωνία μας δημιούργησε τη φρίκη του «περιθωρίου», ένα αντικοινωνικό και προκλητικό μέρος της νεολαίας μας, το οποίο βρίσκεται καθημερινά σε «πόλεμο» με τους γονείς, τους οποίους περιφρονεί, την αστυνομία την οποία μισεί και τους καθηγητές, τους οποίους κοροϊδεύει σε κάθε περίσταση.

Οι επιπτώσεις και οι συνέπειες της περιθωριοποίησης αυτής είναι πολύ μεγάλες για τους ίδιους - που έγιναν «φρικιά» - την οικογένειά τους και την κοινωνία.

Λόγω της απομάκρυνσης της κοινωνίας από τις αξίες και τα ιδανικά, τα παιδιά-φρικιά:

• Αποδιοργανώνονται και διαλύουν την προσωπικότητά τους, αφού αρνούνται τους πάντες και τα πάντα και καταστρέφονται.
• Επιδίδονται σε πράξεις βίας, κλοπές, διαρρήξεις και προσπαθούν να καλύψουν το ψυχικό τους κενό, διότι έχουν ελαστική συνείδηση και ροπή και στερούνται από ηθικών αξιών και ιδανικών.
• Απομονώνονται κοινωνικά κι αυτοεξορίζονται.
• Μειώνουν τις ελπίδες τους για ένα καλύτερο αύριο.
• Ζουν παθητικά (ναρκομανείς) ή δρουν δυναμικά (αναρχικοί).
• Νιώθουν ανασφάλεια, είναι απαισιόδοξοι και πεσιμιστές, δε διαθέτουν αυτο-κυριαρχία, ούτε αυτοπεποίθηση.
• Αντιμετωπίζουν μεγάλα ψυχολογικά προβλήματα.
• Έχουν τάσεις αυτοκαταστροφής.
• Όχι μόνο δεν έχουν διάθεση να προσφέρουν τίποτε στον εαυτόν τους και στην κοινωνία, αλλά αντίθετα δημιουργούν πολλά προβλήματα στο οικογενειακό τους περιβάλλον, στο σχολείο τους και στην κοινωνία.
• Γίνονται, εύκολα, θύματα προπαγάνδας.
• Εμπλέκονται πιο εύκολα στη βία, την παρανομία, στο πολύμορφο έγκλημα και καταλήγουν στις φυλακές, όπου χειροτερεύουν την κατάστασή τους.
• Δεν έχουν δυνατότητα να δημιουργήσουν οικογένεια και δε μπορούν να ζήσουν τη χαρά της οικογενειακής ζωής.
• Δεν μπορούν ν’ αποκτήσουν μια καλή δουλειά, εκτός αν απαρνηθούν τον κακό εαυτόν τους.

Πίσω όμως απ’ αυτά τα παιδιά «φρικιά» κρύβεται η φρίκη της προβληματικής μας κοινωνίας, της προβληματικής οικογένειας, της προβληματικής εκπαίδευσης και των προβληματικών μας θεσμών.

Τα παιδιά αυτά έχοντας γευθεί τα πάντα ή έχοντας στερηθεί τα πάντα, θέλουν να ξεφύγουν, αλλά ακολουθούν λάθος δρόμο. Με ποιον τρόπο, όμως, θα ξεφύγουν; Πού είναι οι πνευματικοί άνθρωποι, που θα οδηγήσουν αυτούς τους νέους στο σύστημα αξιών, που θα τους προστατεύει και θα τους αναδεικνύει; Ποιοι θα τους προβάλλουν και υποβάλλουν τα ηθικά πρότυπα;

Η κοινωνία είσαι... εσύ κι εγώ αναγνώστη, ο απλός άνθρωπος-πολίτης.
Πες κι εσύ λοιπόν...

Επιτέλους τέλος στην αδιάφορία όλων μας!