Για τον πόνο και τις θλίψεις

Επιτέλους τέλος, σε όλους εσάς, που δεν έχετε εμπιστοσύνη στη Θεία Πρόνοια.

Ο Πολυεύσπλαχνος Θεός μας αποδεικνύει κάθε στιγμή της ζωής μας, όσο δύσκολη κι αν είναι, ότι είναι πάντα δίπλα μας και προνοεί για μας. Εσείς που πονάτε ή θλίβεστε ή είστε μελαγχολικοί ή αναστατωμένοι ή ανήσυχοι, μήπως ξεχάσατε το Θεό; Μήπως ξεχάσατε, ότι υπεράνω όλων των ανθρώπινων ενεργειών, κυβερνά ολόκληρο το σύμπαν και την ζωή του κάθε ανθρώπου, η Πάνσοφος και Πανάγαθος Πρόνοια του Θεού;
Ο άνθρωπος δεν είναι έρμαιο της τυφλής τύχης. Ο άνθρωπος, που εξελέγη από το Θεό, από καταβολής κόσμου και προορίστηκε για υιοθεσία, εξαρτάται από το Θεό (πριν γεννηθεί, πριν ακόμη δημιουργηθεί ο υλικός κόσμος, ανάρχως και προαιωνίως, υπήρχε στη σκέψη και την αγάπη Του - Εφεσ. α΄ 4-5)

Τα ακοίμητα μάτια Του παρακολουθούν και γνωρίζουν, όλες τις λεπτομέρειες της ζωής μας. Και η πατρική Του αγάπη, τα κανονίζει, όπως πρέπει.

Ο πόνος - είτε το θέλουμε είτε όχι - είναι «δεμένος», με την ανθρώπινη ζωή και την αρμονία της φύσης. Γι’ αυτό, μην βιάζετε την αρμονία της φύσης.

Μετά την πτώση των πρωτοπλάστων και την απομάκρυνσή τους από τον παράδεισο, ο άνθρωπος δε γεύεται μόνον τη χαρά, όπως προηγουμένως, αλλά και τη λύπη.

Το αίσθημα του πόνου και της λύπης, το δοκιμάζουν όλοι οι άνθρωποι, άρχοντες και αρχόμενοι, πλούσιοι και φτωχοί, αμαρτωλοί και άγιοι, άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Και ειδικά, όποιος αγαπά την τιμή του κόσμου, δε μπορεί ν’ αποφύγει τα αίτια της λύπης. Όταν περνάμε μια σκοτεινή σήραγγα, δε φανταζόμαστε ποτέ, ότι στην άλλη άκρη, υπάρχει το φως.

Πέφτουμε στην απελπισία και τα βλέπουμε όλα μαύρα και σκοτεινά. Το ίδιο συμβαίνει και στην ζωή. Το φως όμως του Χριστού, μας περιμένει στην άλλη άκρη και μας λέει να είμαστε γενναίοι. Η παρούσα ζωή είναι σαν το στάδιο και το γυμναστήριο των αθλητών του Θεού.

Ο πόνος δεν είναι τίποτε άλλο, παρά δοκιμασία, μέθοδος παιδαγώγησης του ανθρώπου και γύμνασμα της πίστης. Δεν θα βρούμε ούτε έναν άνθρωπο στον πλανήτη μας, που να μην έχει νιώσει τον πόνο. Όπως δεν υπάρχει ούτε μια σταγόνα θαλασσινού νερού, που να μην περιέχει αλάτι, έτσι δεν υπάρχει άνθρωπος, που να μη έχει γνωρίσει τον πόνο και τη θλίψη.

• Δεν μας ρωτάει, αν τον θέλουμε ή όχι ή αν μας αρέσει η αν το μισούμε.
• Δεν τον νοιάζει αν τον περιμένουμε ή αν είμαστε απροετοίμαστοι να το δεχτούμε.
• Δεν έρχεται ποτέ να μας ψυχαγωγήσει, να μας ξεκουράσει ή να μας ευχαριστήσει.
• Άλλες φορές υποφέρεται, άλλες όχι.
• Άλλες φορές εκείνοι - που το δέχονται - χάνουν τον ύπνο και την όρεξή τους, την ηρεμία και τη χαρά τους, ακόμη και τον έλεγχο του εαυτού τους, διότι ο πόνος, που δεν ανακουφίζεται, κουράζει, παραλύει, διαλύει και σακατεύει τον άνθρωπο.

Ο πόνος κάνει τον άνθρωπο να δυσανασχετεί, να διαμαρτύρεται, να βαρυγκωμά, να καλεί τρίτους σε βοήθεια, να ζητάει τρόπους και μέσα, να τον αντιμετωπίσει. Φτάνει σε επίπεδα απόγνωσης και συνήθως λέει: «Δεν μπορώ άλλο, δεν έχει νόημα η ζωή μου και σκέπτεται διαρκώς και ζητάει το θάνατο».

Ο Κύριος επιτρέπει να δοκιμάζονται όσοι Τον αγαπούν, πρώτον, για να δυναμώσει η πίστη τους σ’ Αυτόν και δεύτερον, για να παραδειγματίζονται οι γύρω. Όταν ο άνθρωπος υποφέρει πολύ, δεν έχει πίστη στο Θεό και δεν στηρίζεται από τη χάρη Του, τότε ο πόνος, του γίνεται πραγματικό μαρτύριο και τυραννία στη ζωή. Όμως ο πόνος αυτός, ακόμη και τότε δεν αποβαίνει επιζήμιος! Όπως το καμίνι δε μπορεί να αλλάξει το χρυσάφι, έτσι και τον γενναίο και τον έχοντα πίστη στο Θεό, δε μπορεί να το διαφθείρει ο πόνος.

Τον πόνο λοιπόν, δεν πρέπει ούτε να τον φοβόμαστε, ούτε να τον αποφεύγουμε. Όταν το σώμα πονάει πολύ, το μυαλό στρέφεται στη σκέψη και την προσοχή τους οι άνθρωποι, τη στρέφουν στο πνεύμα, στην ψυχή τους, που δεν έδιναν ποτέ πριν σημασία. Σηκώνουν το βλέμμα τους στο Θεό, γίνονται προσεκτικοί στη ζωή τους, δεν αδικούν, δεν κακολογούν, δεν κρατούν κακία, αποκτούν υπομονή, ηρεμία, ευγένεια και καλοσύνη.

Γίνονται άλλοι άνθρωποι.

-Είσαι άρρωστος; Να χαίρεσαι, διότι ο Θεός είναι κοντά σου, διότι αυτόν που αγαπά ο Κύριος τον παιδεύει (Εβρ ιβ΄ 6)
-Είσαι φτωχός;Να χαίρεσαι, διότι θα σε δεχθούν τα καλά του φτωχού Λαζάρου.
-Ατιμάζεσαι, για τ’ όνομα του Ιησού Χριστού; Να χαίρεσαι, διότι η καταισχύνη σου αυτή, εις αγγέλου δόξα θα μεταβληθεί. (Μέγας Βασίλειος)

Η λύπη και τα κλάματα, είναι αδυναμίες και δεν πρέπει να βασιλεύουν με κανένα τρόπο, στο σπίτι του φιλόσοφου, του ποιητή ή του χριστιανού, διότι ο πόνος, είναι το σχολείο της ζωής. Όταν έρχεται η συμφορά, ο σοφός άνθρωπος δεν θρηνεί, αλλά ρίχνεται στη μάχη να επανορθώσει, διότι καταλαβαίνει ότι ο πόνος, είναι ένα αλέτρι, που ανοίγει στην ψυχή μυστηριώδη αυλάκια, για να μπει η Θεία Χάρη και να κάνει τους ανθρώπους καλύτερους.

Όταν ο Θεός βάζει δάκρυ στο μάτι σου λοιπόν, είναι, διότι θέλει να δημιουργηθεί ουράνιο τόξο στην καρδιά σου. Άλλωστε, χρειάζονται κάποτε τα δάκρυα, για να ξεπλύνουν τα μάτια μας, να βλέπουν καθαρά. Αυτές οι δοκιμασίες της ζωής κάνουν σε μας, ότι κάνουν οι καταιγίδες στις βελανιδιές: Μας ριζώνουν. Και ό,τι κάνει η φωτιά στις ζωγραφιές της πορσελάνης: Τις κάνουν διαρκείς. Ο πόνος, είναι μια παγκόσμια γλώσσα, που μιλάει στις ψυχές. Όταν έχεις πονέσει, μπορείς να μιλήσεις και να σε καταλάβουν, όλοι οι άνθρωποι της γης, διότι οι ίδιες θλίψεις ενώνουν τους ανθρώπους, χίλιες φορές περισσότερο από τις ίδιες χαρές.

Πολλοί όμως είναι εκείνοι, που έχουν υποστεί πολλές θλίψεις για δυστυχίες, που δεν ήρθαν ποτέ.

Οι σοφοί συνήθως λένε:

-Όσο λιγότερο σκεφτόμαστε τον εαυτό μας, τόσο λιγότερο δυστυχισμένοι είμαστε.
-Όταν το φεγγάρι γεμίσει από φως, να περιμένουμε, πως θα σβηστεί.
-Όμως όταν χαθεί στον ουρανό και σβηστεί, ξέρουμε, ότι γρήγορα θα γεμίσει.
Έτσι είναι και η θλίψη, δεν διαρκεί αιώνια. Μη ταράζεστε αν σας χτυπούν οι συμφορές και οι πόνοι.

Ο Κύριος, είναι ο Κλαδευτής και ο Πάνσοφος Τεχνίτης, που παίρνοντάς σας, την ψυχή στα χέρια Του, θα τη σμιλέψει, ώστε να λάμψουν κάλλη μαγικά και θα τη ντύσει με χρυσή λαμπρή στολή.

Η άνεση και η καλοπέραση, συνήθως οδηγούν στη νωθρότητα, ενώ το κέρδος από τις δοκιμασίες, είναι μεγάλο.

Γενηθήτω το θέλημά Σου Θεέ μου, να λέμε με εμπιστοσύνη. Ό,τι κι αν μας συμβαίνει, δεν πρέπει να φοβόμαστε. Με το να προσευχόμαστε στο Θεό και να Του λέμε: γενηθήτω το θέλημά Σου, όλα μας τα προβλήματα, τα αφήνουμε πάνω Του, για να τα λύσει Εκείνος.

Ποτέ να μη λετε: «Γιατί να περνάω τόσες θλίψεις στην ζωή μου;». Όταν βλέπετε ανθρώπους με μεγάλα προβλήματα και αρρώστιες, ποτέ να μη λετε: «Γιατί να «περνάνε» τόσα βάσανα, αυτοί οι άνθρωποι;». Αλλά να παρακαλάτε το Θεό, να σας χαρίσει το φως στα «μάτια της ψυχής» σας, για να μπορέσετε να «δείτε» στην αντίπερα όχθη. Τότε, θα μπορείτε και να δικαιολογήσετε τα γενόμενα εδώ στη γη, διότι τα πάντα, ακολουθούν το σχέδιο του Θεού.

Ακόμη και ο θάνατος του ανθρώπινου σώματος, όπως και ο χρόνος του θανάτου, είναι μέσα στο σχέδιο του Θεού!!! Ο θάνατος, είναι η μεγαλύτερη... ευεργεσία του Θεού προς τον άνθρωπο!!! Όπως γκρεμίζει ο εργολάβος, ένα παλιό ερειπωμένο σπίτι, για να φτιάξει ένα καινούργιο, έτσι και ο Κύριος, αλλάζει τον παλαιό θνητό άνθρωπο και τον κάνει καινούργιο, άφθαρτο και άγγελο.

Απορείτε, αλλά προσέξτε, ότι ακόμη κι εκείνοι, που κλαίνε υπέρ φίλων ή των δικών τους ανθρώπων, ξεκουράζονται!!!

Κι αν δεν το πιστεύετε αυτό - που λεω - δοκιμάστε να σταματήσετε τα δάκρυά τους και τότε θα δείτε ότι στενοχωρούνται, σαν να έπαθαν πολύ μεγάλο κακό.

Αφήστε λοιπόν, την πρόνοια - κάθε μέρα - στα Χέρια του Θεού. Την ώρα του προβλή-ματος, του πόνου και της κρίσης, μη του ζητήσετε, τίποτε. Πέστε Του μόνο, ευχαριστώ. Χωρίς καμιά προσπάθεια. Εκείνος, θα κάνει ό,τι πρέπει.

Παρηγορηθείτε από την Πανσοφία του Θεού:

• Για να βγει το κρασί, βάζουμε τα σταφύλια στη στροφιλιά, πιέζουμε και βγαίνει ο μούστος (με την πίεση των θλίψεων, βγαίνει η ζεστή προσευχή).
• Για να βγει το λάδι, συντρίβουν οι πέτρες του ελαιοτριβείου τις ελιές και βγαίνει το λάδι (έτσι κι ο πόνος πιέζει τον άνθρωπο και βγάζει δάκρυ προσευχής)
• Ο σιδηρουργός για να δώσει το σχήμα που θέλει, πυρώνει το σίδερο και το χτυπάει (έτσι κι ο άνθρωπος αν υπομείνει τα κτυπήματα του πόνου, θα πάρει το σχήμα του Χριστιανού)
• Το παιδί όταν γεννιέται, κλαίει, που σημαίνει ότι η ζωή του θα είναι ένας διαρκής πόνος
• Για να βάλει ο βοσκός την προβατίνα στο μαντρί, πήρε το παιδί της, το αρνάκι κι έτσι βελάζοντας τον ακολούθησε (δεν εκκλησιάζεσαι, πaθαίνει κάτι το παιδί σου και τότε πονάς και προσεύχεσαι στο Θεό, πηγαίνεις κοντά Του, για να απαλύνει τον πόνο σου).

Αφήστε λοιπόν τον εαυτόν σας πάνω στα κύματα της Θείας Βούλησης.