Η Ελλάδα βαζίζει πρός τα γηρατειά

Επιτέλους τέλος σ’ όλους εμάς τους έγγαμους ενήλικες, που ενώ μπορούμε να κάνουμε πολλά παιδιά, περιοριζόμαστε στο ένα ή στο κανένα (Φτώχεια ξεφτώχεια όλα μεγαλώνουν. Μήπως άμα γίνουν επιστήμονες και πάρουν καμιά δεκαρια πτυχία θα βρούν δουλειά για να ζήσουν;).

Τα παιδιά, αποτελούν τους πολυτιμότερους θησαυρούς της οικογένειας, μπροστά στα οποία όλοι οι άλλοι θησαυροί, δεν έχουν παρά μόνο μικρή αξία. Δε χρειάζονται αποδείξεις πολλές. Μία είναι αρκετή. Η έλλειψη παιδιών. Ρωτήστε αυτούς που δεν έχουν παιδιά κι έχουν βαθιά μέσα τους έναν ισόβιο πόνο.

Ο άνθρωπος έλαβε μεγάλη τιμή από το Θεό, να είναι συνδημιουργός και να συνεργάζεται μ’ Εκείνον, για να δημιουργούνται νέοι άνθρωποι, κατ’ εικόνα Θεού, να ανανεώνονται οι κοινωνίες, να συνεχίζεται η δημιουργία και να εξελίσσονται σε αξιόλογες προσωπικότητες - αντάξιες της υψηλής κλήσης - για τη βασιλεία του Θεού. Ο Θεός, μας δίνει τα παιδιά, αυτά τα πολύτιμα δώρα-τάλαντα και μια ημέρα, θα έρθει να μας ζητήσει λογαριασμό.

Είναι η ελπίδα μας και σ’ αυτά στηρίζεται το μέλλον της οικογένειας, της κοινωνίας και του Έθνους, διότι έτσι γίνεται φυσική, φυσιολογική αλλαγή και ανανέωση. Φυσική και σύμφωνος προς τους νόμους του Αιώνιου Νομοθέτου.

Ο πληθυσμός των Ελλήνων στη χώρα μας συρρικνώνεται. Τα σχολεία πληθαίνουν, αλλά τα Ελληνόπουλα μειώνονται και τα παιδιά των μεταναστών φτάνουν ακόμη και το 50% των σχολικών τάξεων!!!

Ξύπνα λαέ!!!

Το 1934 από 6.227.000 κατοίκους είχαμε 209.000 γεννήσεις. Και μετά την αφαίρεση των θανάτων είχαμε ετήσια αύξηση του πληθυσμού κατά 108.000.

Το 1987 από 9.980.000 κατοίκους είχαμε μόνο 105.000 γεννήσεις και μετά την αφαίρεση των θανάτων, μόνο 11.000!!! Αναφορικά δε με τις ηλικίες των Ελλήνων, το 1950 στα 1000 άτομα που είχαμε, τα 153 ήταν άνω των 60 ετών.

Αφού ο ρυθμός των γεννήσεων μειώνεται, η Ελλάδα γερνάει επικίνδυνα και σε λίγο καιρό τα άτομα που θα είναι πάνω από 60 ετών, θα είναι 560 στους 1000 κατοίκους!!!

Δυστυχώς, αυτή είναι η θλιβερή αλήθεια. Η Ελλάδα βαδίζει σταθερά προς τα γηρατειά. Κοιτάξτε τα χωριά, που έχουν έναν ή δύο ή τρεις ή και κανέναν μαθητή. Η πραγματική κυψέλη, που έσφυζε από ζωή τώρα δεν υπάρχει.

Οι φύλακες των συνόρων μας και των ιδανικών μας - ο φρουρός στρατός μας - δεν θα υπάρχουν σε λίγο καιρό! Οι «γείτονες» όμως παραμονεύουν. Καλλιεργούν πολύ την πολυτεκνία και γίνονται - χρόνο με το χρόνο - πιο επικίνδυνοι. Αν προσθέσουμε βέβαια και την πονηρή προπαγάνδα, που καλλιεργείται σε πολλούς, ότι: «όλοι είμαστε ένα και δε χρειάζονται σύνορα, ούτε στρατός να τα φυλάει»... τότε... πάει η Ελλάδα μας!!!