Για την εξομολόγηση, την προσευχή και την λύτρωση

Οι περισσότεροι από εμάς τους ανθρώπους και ιδιαίτερα πολλοί από εμάς τους χριστιανούς:

• Δε γνωρίζουμε αληθινά τον εαυτό μας και του στερούμε το πολυτιμότερο αγαθό, που ζητάει κάθε ανθρώπινη ψυχή, τη λύτρωση.
• Δυσκολεύουμε τις σχέσεις, όταν το Εγώ μας, στέκεται πάνω από το Εσύ.
• Δεν προσπαθούμε το εγώ να γίνει εσύ, να σπάσει κι αυτό, για να γίνουν όλα, Εκείνος.
• Μπροστά στον εαυτό μας δεν στεκόμαστε αυστηροί.
• Μπροστά στους άλλους δεν στεκόμαστε χαμογελαστοί.
• Στην ανάγκη δεν στεκόμαστε γενναίοι.
• Στην καθημερινή μας ζωή δεν είμαστε πρόσχαροι.
• Προσκολλάμε στην ύλη και τα επίγεια αγαθά.
• Είμαστε μεγαλομανείς, φιλάργυροι, φιλοχρήματοι και πλεονέκτες.
• Είμαστε σπάταλοι και αγνοούμε ότι, ό,τι περισσεύει ανήκει στους φτωχούς.
• Επιδεικνυόμαστε σε πλούτο κι επιτυχίες.
• Επιδιώκουμε επαίνους, κολακείες, το θαυμασμό και τη δόξα των ανθρώπων.
• Θιγόμαστε και πικραινόμαστε όταν μας υποδεικνύουν τα σφάλματά σας κι όταν μας κάνουν παρατήρηση οι μεγαλύτεροί μας.
• Είμαστε πεισματάρηδες ή ισχυρογνώμονες ή εγωιστές ή υπερήφανοι ή ατομικιστές.
• Δεν προσέχουμε τις αμαρτίες μας, διότι η διάγνωσή τους είναι δύσκολη.
• Κάνουμε σαρκικές αμαρτίες οι οποίες μολύνουν την ψυχή ή το σώμα, που είναι ναός του Αγίου Πνεύματος.
• Παρακολουθούμε βρώμικα θεάματα, από την τηλεόραση και τον κινηματογράφο.
• Διαβάζουμε αισχρά βιβλία και περιοδικά.
• Είμαστε οκνηροί, αμελείς και ράθυμοι.
• Μιλάμε και συμπεριφερόμαστε άπρεπα κι αισχρά, είτε χάριν αστειότητος, είτε για να βρίσουμε, είτε για να «ξεφτιλίσουμε» κάποιον.
• Δεν έχουμε πνεύμα αυταπάρνησης.
• Δεν διώχνουμε από το μυαλό μας τις κακές σκέψεις, είτε αυτοκτονίας, είτε οτιδήποτε άλλο, που έρχεται να μολύνει την καρδιά μας.
• Περιεργαζόμαστε προκλητικές εικόνες ή πρόσωπα.
• Δεν προσέχουμε τι ακούμε
• Ντυνόμαστε άσεμνα και προκαλούμε.



Άς πούμε επιτέλους τέλος στην απαγορευτική αμέλεια για τη σωτηρία της ψυχής μας:

• Ας πάμε όλοι κοντά στο Χριστό την καταματωμένη ψυχή μας, διότι Εκείνος, μας υπόσχεται ότι θα τη λευκάνει σαν το χιόνι.
• Ας πάμε κοντά Του, να ζητήσουμε με ταπείνωση να μας συγχωρέσει για όλες τις αμαρτίες που κάναμε και να μας δώσει τη δύναμη να τις μισήσουμε, δηλαδή να μην ξαναμαρτήσουμε και
• Ας θυμηθούμε, ότι πλασθήκαμε για να Τον δοξάζουμε μ’ όλο μας τον νου, μ’ όλη μας την καρδιά και μ’ όλες μας τις δυνάμεις.

Πρέπει να γνωρίζουμε, ότι ο Θεός έχει τη δική Του βιντεοκάμερα και βιντεοσκοπεί όλες τις πράξεις της ζωής μας και θα ’ρθει η ώρα, που θα προβάλλει σε μια τεράστια οθόνη και τη δική μας βιντεοκασέτα, αυτή που περιέχει όλη την ζωή μας. Ο Πολυεύσπλαχνος Τριαδικός Θεός συγχωρεί όλες τις αμαρτίες μας, μόνον όταν τις εξομολογούμαστε στον πνευματικό μας. Είναι λοιπόν σωστό, να εξαλείψουμε από την βιντεοκασέτα της ζωής μας, όλες τις κακές πράξεις, για να μην έχει τίποτε ο αντίδικός μας σατανάς να παρουσιάσει, κατά την ώρα του τελευταίου ουρανίου δικαστηρίου.

Γι’ αυτό, ας μετανοήσουμε ειλικρινά, για να γίνει η μετάνοιά μας ευπρόσδεκτη από το Θεό. Μην περιμένουμε να γεράσουμε για να μετανοήσουμε, διότι πρώτον, δε γνωρίζουμε την ώρα του θανάτου μας και δεύτερον, έτσι δείχνουμε, ότι πάμε να κοροϊδέψουμε τον Μεγάλο Κριτή Χριστό. Μην περιμένουμε να ριζώσει η κακία μας, να γίνει «μεγάλο δένδρο», διότι, θα πρέπει να αγωνιστούμε περισσότερο να την ξεριζώσουμε.

Ας εξομολογηθούμε λοιπόν τις αμαρτίες μας θεληματικά, με σοβαρή απόφαση, με ευθύτητα, με κατάνυξη, κατηγορηματικά και χωρίς ντροπή.

Ας εξομολογηθούμε:

• Αν πέσαμε σε αίρεση ή γίναμε εξωτερικά σαν τους αιρετικούς ή φυλάσσουμε σπίτι μας αιρετικά βιβλία ή περιφρονήσαμε και κοροϊδέψαμε - μαζί με τους αιρετικούς ή τους άθεους - τα Ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας μας.
• Αν αμφιβάλαμε για το αν υπάρχει Θεός ή παραπονεθήκαμε για τη Θεία Του Πρόνοια ή δοκιμάσαμε, να δούμε αν μπορεί να κάνει κάτι ή θυμώσαμε εναντίον Του ή αν ζητήσαμε θαύματα με αυθάδεια και χωρίς να τα χρειαζόμαστε ή τον κατηγορήσαμε ή γκρινιάξαμε εναντίον Του ή τον αναθεματίσαμε ή το βρίσαμε με λόγια ή επιθυμήσαμε να το βλάψουμε ή το μισήσαμε ή τον αρνηθήκαμε με όρκο ή το σκεφτόμαστε πολύ λίγες φορές ή δε ζητήσαμε τη φιλία Του ή προσπαθήσαμε ν’ αρέσουμε περισσότερο στους ανθρώπους, παρά σ’ Εκείνον ή δεν υπακούσαμε στις εντολές Του ή μισήσαμε το νόμο Του - επειδή είναι ενάντιος στα πάθη - ή δε μεταχειριστήκαμε καλά τα χαρίσματα, που μας έδωσε ή είμαστε πολύ αχάριστοι για τις ευεργεσίες, που πήραμε από Εκείνον ή οκνηροί και αμελείς, χωρίς θερμότητα και στοχασμό για τη δούλεψή μας σ’ Αυτόν.
• Αν μάθαμε μαγείες ή δεισιδαιμονίες, τις δείξαμε σε άλλους ή προσπαθήσαμε να γιατρέψουμε μ’ αυτές, κάποιον ή κάποιους.
• Αν πιστέψαμε στα όνειρα.
• Αν ελπίσαμε και πήραμε θάρρος μόνον από τους ανθρώπους ή υπερηφανευτήκαμε για τις δυνατότητές μας και την ευτυχία μας.
• Αν απελπιστήκαμε για τη Σωτηρία της ψυχής μας, την Ευσπλαχνία του Θεού και τη Δυστυχία μας.
• Αν δεν είχαμε υπομονή στις ταλαιπωρίες μας ή ελπίσαμε στην αγαθότητα του Θεού, με αυθάδεια και υπερηφάνεια.
• Αν αποφασίσαμε να μη μετανοήσουμε ή να μετανοήσουμε, μόνο στο τέλος της ζωής μας.
• Αν δεν πήραμε καλές αποφάσεις.
• Αν κυνηγήσαμε ή κοροϊδέψαμε τους ανθρώπους του Θεού.
• Αν με λόγια ή έργα, εμποδίσαμε τους άλλους, να κάνουν το καλό, τη δουλειά για το Θεό, την Καλογερική ζωή ή να μετανοήσουν, να εξομολογηθούν και να κοινωνήσουν.
• Αν - από ντροπή ή προσωποληψία - δεν κάναμε καλά έργα.
• Αν δεν κάναμε την προσευχή μας το πρωί ή το βράδυ και πριν ή μετά το φαγητό ή την κάναμε με αμέλεια και χωρίς καμιά προετοιμασία ή κατά τη διάρκειά της γελάσαμε ή μετεωριστήκαμε.
• Αν δεν δεχθήκαμε τις θείες εμπνεύσεις και φωτισμούς.
• Αν αισθανθήκαμε αηδία για τα ιερά και θεάρεστα έργα.
• Aν ζούμε με ασέβεια και παρανομία.
• Αν ήμασταν πολύ υπερήφανοι κι επιθυμήσαμε μόνο μάταια πράγματα ή άλλες υλικές αξίες.
• Αν βρίσαμε και φωνάξαμε με υπερηφάνεια στους άλλους ή πειράξαμε κι ενοχλήσαμε τους ταπεινούς.
• Αν δεν αναγνωρίσαμε τα σφάλματά μας, δεν υπομείναμε να μας διορθώσουν οι άλλοι ή πάντοτε προφασιζόμαστε, ότι δεν έχουμε αμαρτίες ή επιθυμήσαμε να μας παινέσουν ακόμη και στα μεγάλα αμαρτήματά μας ή καυχηθήκαμε για τις αμαρτίες μας - ακόμη και γι’ αυτές που δεν κάναμε - για να μη φανούμε κατώτεροι, από κάποιους άλλους αμαρτωλούς ή ευχαριστιόμαστε, όταν θυμούμαστε τα αμαρτήματά μας ή μας κακοφάνηκε κιόλας, που δεν κάναμε περισσότερα ή δεν αποφύγαμε τις αφορμές και τις ευκαιρίες των αμαρτιών.
• Αν χωρίς λόγο αναφέραμε το Θεό ή συζητήσαμε για Εκείνον, όταν τρώγαμε ή πίναμε πολύ.
• Αν ήμασταν θυμωμένοι και βρίσαμε το Θεό, τα Μυστήρια, την Πίστη και τους Αγίους.
• Αν ορκιστήκαμε, χωρίς να είμαστε σίγουροι ή να κάνουμε κακό ή να μη κάνουμε κανένα καλό ή τα πράξαμε ήδη ή ορκιστήκαμε να κάνουμε κάτι και δεν το κάναμε ή ορκιστήκαμε ψέματα - ενώ γνωρίζαμε την αλήθεια - ή συνηθίζουμε να ορκιζόμαστε με ευκολία - ξεχνώντας αν ορκιζόμαστε αληθινά ή λέμε ψέματα - ή ορκιστήκαμε να μη φυλάξουμε τον όρκο μας ή θελήσαμε να δικαιολογήσουμε τις αμαρτίες μας με την Αγία Γραφή ή με κανένα έργο του Θεού και των Αγίων.
• Αν τάξαμε και δεν πραγματοποιήσαμε το τάμα.
• Αν δεν τιμήσαμε τα ιερά πράγματα.
• Αν κλέψαμε στην Εκκλησία ή πράγματα της Εκκλησίας ή τη μολύναμε με ομιλίες, γέλια, με άπρεπα πράγματα ή με μαγείες και δεισιδαιμονίες ή καταφρονήσαμε κάποιο Μυστήριό της.
• Αν - διάφορες φορές - βλαστημήσαμε.
• Αν διηγηθήκαμε μύθους για το Θεό και τους Αγίους ή ακούσαμε με ευχαρίστηση τέτοια από άλλους.
• Αν κοινωνήσαμε χωρίς ευλάβεια ή χωρίς προετοιμασία ή με κακή γνώμη.
• Αν εξομολογηθήκαμε χωρίς την πρέπουσα προετοιμασία, χωρίς συντριβή καρδιάς, χωρίς σταθερή γνώμη και απόφαση να μην αμαρτήσουμε ξανά ή δεν εξομολογηθήκαμε κάποιο θανάσιμο αμάρτημα από ντροπή και το κρατήσατε πολύ καιρό - χωρίς να το εξομολογηθούμε - ή επιλέξαμε τον πνευματικό μας να είναι λίγο καλός μαζί μας ή είπαμε ψέματα - όταν εξομολογούμασταν - ή από αμάθεια, είπαμε κάποιο αμάρτημα, που δεν ήταν ή δεν κάναμε τον Κανόνα, που μας έδωσε ο Πνευματικός μας ή δεν εξομολογηθήκαμε ή δεν κοινωνήσαμε τουλάχιστο μία φορά το χρόνο ή πολλά χρόνια τώρα δεν εξομολογούμαστε, ούτε κοινωνούμε.
• Αν δε φυλάξαμε τις νηστείες της Εκκλησίας μας.
• Αν δουλεύαμε σε μέρα γιορτής ή βάλαμε να δουλέψουν άλλοι για μας ή δεν κάναμε κανένα θεάρεστο έργο.
• Αν αγαπήσαμε πολλή τη δόξα ή βάλαμε τους άλλους, να κάνουν τα θελήματά μας.
• Αν δε μένουμε ν’ ακούσουμε όλη τη Θεία Λειτουργία ή τη διδασκαλία του Ιερέα ή καταφρονήσαμε τις διδαχές και τη μελέτη της Χριστιανικής Διδασκαλίας ή δε ζητάμε να μάθουμε εκείνα τα πράγματα, που είναι αναγκαία για τη σωτηρία μας.
• Αν δεν σεβαστήκαμε τον πατέρα μας και τη μητέρα μας ή τους καταφρονήσαμε και τους βρίσαμε ή ζητήσαμε να πάθουν κακό ή τους απαντήσαμε με υπερη-φάνεια ή τους κοροϊδέψαμε ή τους φερθήκαμε με σκληρότητα ή τους εγκαταλείψαμε - όταν είχαν ανάγκη - ή δεν πληρώσαμε τα χρέη τους - όταν πέθαναν - ή δεν προσευχηθήκαμε γι’ αυτούς.
• Αν σταθήκαμε αχάριστοι προς τους ευεργέτες μας ή κάναμε κακό, σ’ εκείνους που μας έκαναν καλό.
• Αν κοροϊδέψαμε και πικράναμε τους γέροντες.
• Αν αναθρέψαμε τα παιδιά μας χωρίς φόβο Θεού, δίνοντάς τους κάθε ευχαρίστηση ή δε φροντίσαμε να τα διορθώσουμε, όταν αμάρτησαν ή τους παρακινήσαμε σε κάποια αμαρτία ή με κακό παράδειγμα ή δεν τα παροτρύναμε να πηγαίνουν στην Εκκλησία κάθε Κυριακή και τις γιορτές.
• Αν νομίσαμε κάποιον αμαρτωλό χωρίς λόγο, ή αποφασίσαμε να κάνουμε σε κάποιον κακό ή οργιστήκαμε πολύ εναντίων αθώων ή μισήσαμε για πάντα κάποιον ή δεν συγχωρήσαμε εκείνους που μας ζήτησαν να τους συγχωρέσουμε ή προσβάλαμε την τιμή κάποιου ή ακούγαμε με χαρά, να κατακρίνονται άλλοι από άλλους.
• Αν βλάψαμε και κατακρίναμε τον πλησίον μας ή επιθυμήσαμε να σκοτώσουμε κάποιον ή τον σκοτώσαμε ή χαρήκαμε για το θάνατο κάποιου ή επιθυμήσαμε το κακό του πλησίο μας.
• Αν παραπονεθήκαμε στο Θεό, γιατί σε τούτο τον κόσμο να περνάνε καλά οι κακοί και οι καλοί κακά.
• Αν μεταφέραμε λόγια υβριστικά - από τον ένα στον άλλο - ή προσπαθήσαμε να σπείρουμε διχόνοιες κι έχθρες, ανάμεσα σε ανθρώπους ή ζημιώσαμε τον πλησίον μας σωματικά, ψυχικά και πνευματικά.
• Αν μεθάμε συνέχεια.
• Αν δε βοηθήσαμε ή δε θελήσαμε να βοηθήσουμε τους φτωχούς.
• Αν επιθυμήσαμε τη γυναίκα του πλησίον μας ή είχαμε διάφορες σαρκικές επιθυμίες ή δείξαμε τα απόκρυφα μέρη του σώματός μας ή φιλήσαμε ή αγκαλιάσαμε με δόλο ή πράξαμε σαρκικές αμαρτίες ή σταθήκαμε περίεργοι, στα της σάρκας.
• Αν η μόνη μας έννοια, είναι το πως θα καλλωπίσουμε καλύτερα το σώμα μας, για να είμαστε περισσότερο όμορφοι-όμορφες.
• Αν είπαμε ψέματα ή ήμασταν ψευδομάρτυρες σε δίκες ή αντισταθήκαμε ή εναντιωθήκαμε γνωρίζοντας την αλήθεια και το άδικο που είχαμε ή μεταχειριστήκαμε ψεύτικες σφραγίδες ή κλέψαμε ή επιθυμήσαμε τα πράγματα του πλησίον μας ή γίναμε τυμβωρύχοι ή κοροϊδέψαμε αυτούς, που τους πουλήσαμε ή αγοράσαμε ή επιθυμήσαμε άδικα ξένα πράγματα ή πήραμε αμοιβή περισσότερη, απ’ όση μας έπρεπε ή δεν πληρώσαμε τους υπαλλήλους μας.
• Αν βάλαμε φωτιά σε κάποιο τόπο, επειδή το θέλαμε.
• Αν χρησιμοποιήσαμε πλαστά χρήματα ή πουλήσαμε κάτι ενάντια του νόμου ή κάτι, που δεν ήταν δικό μας.
• Αν το μυαλό μας και η καρδιά μας, είναι προσηλωμένη στα πλούτη και στα αγαθά της τύχης ή χαλάσαμε την περιουσία μας, σε ασωτείες.

Ας αφήσουμε τις διάφορες προφάσεις, που μας εμποδίζουν να εξομολογηθούμε.
Ας σπείρουμε δάκρυα μετάνοιας για να θερίσουμε την αγαλλίαση.
Ας σβήσουμε με τα δάκρυά μας τη φωτιά της αμαρτίας.
Ας ξεπλύνουμε με τα δάκρυά μας τα βρωμερά αμαρτήματα.



Ρωτάνε μερικοί, αν συγχωρούνται όλες οι αμαρτίες με την εξομολόγηση.

Έτσι κάνουν κριτική στο Χριστό. Η εξομολόγηση όμως είναι Μυστήριο. Καταλαβαίνετε πως δημιουργήθηκε ο άνθρωπος από το Θεό; Όχι. Έτσι δεν καταλαβαίνετε και πως η μετάνοια κι η εξομολόγηση, κάνουν τις αμαρτίες σαν να μην έγιναν ποτέ. Όπως η φωτιά κατακαίει τα ξερόχορτα, έτσι και η αγάπη του Θεού κατατρώει τα αμαρτήματά μας.

Λένε κάποιοι άλλοι, ότι δεν έχουν κάνει τίποτε, δεν έχουν αμαρτήματα, για ποιο λόγο να εξομολογηθούν;

Αυτοί οι άνθρωποι, είναι σαν τους ασθενείς εκείνους, που ενώ είναι σοβαρά άρρωστοι δεν πηγαίνουν στον γιατρό για να τους θεραπεύσει.


Λένε κάποιοι άλλοι, ότι τα αμαρτήματά τους τα λένε στην εικόνα και ζητάνε συγχώρεση!!!

Ήθελα να τους ρωτήσω: Όταν αρρωστήσουν, πηγαίνουν μπροστά στη φωτογραφία του γιατρού να γίνουν καλά; Εκεί λένε το πρόβλημά τους; Και κάτι άλλο. Το φάρμακο δεν είναι των γιατρών. Απλώς το χρησιμοποιούν. Έτσι και στην εξομολόγηση, το φάρμακο για την εξάλειψη των αμαρτημάτων μας, το δίνει μόνο ο Θεός.



Λένε κάποιο άλλοι, ότι αφού κι οι κληρικοί είναι αμαρτωλοί, πώς θα πάνε σ’ αυτούς να εξομολογηθούν;

Φαντάζεστε ο Θεός να έβαζε αγγέλους να λειτουργήσουν στους ναούς, που είναι πεντακάθαροι; Ποιος θα τολμούσε να μπει στους ναούς; Και πως θα κατανοούσαν οι άγγελοι τα αμαρτήματά μας, αφού δεν έχουν πείρα αμαρτίας; Η άφεση αμαρτιών δεν πηγάζει από την αναμαρτησία του εξομολόγου, αλλά από την Ιεροσύνη του, που κι αυτή στηρίζεται στη σταυρική θυσία και στην ανάσταση του Ιησού Χριστού.

Άλλοι λένε, ότι δεν έχουν καιρό τώρα και τ’ αφήνουν γι’ αργότερα.

Όχι. Δεν έχουμε καιρό. Δεν ξέρουμε πόσο θα ζήσουμε. Η αναβολή για την εξομολόγηση των αμαρτημάτων μας είναι το τραίνο, που σε πάει στη χώρα του ΠΥΡΟΣ, όπου η φωτιά δεν σβήνει και το σκουλήκι δεν πεθαίνει.



Κάποιοι άλλοι, θέλουν να εξομολογηθούν, αλλά ντρέπονται.

Ο Θεός έβαλε το εμπόδιο της ντροπής και ο διάβολος το μετακίνησε!!! Σας δίνω ένα παράδειγμα:
Στο δρόμο υπάρχει μια μεγάλη λακκούβα. Πάει κάποιος καλός άνθρωπος και βάζει μπροστά της ένα μεγάλο εμπόδιο-πέτρα, για να μη πέσει κανείς μέσα. Σε λίγο ένας κακός άνθρωπος πάει και την βγάζει. Έτσι όμως, μπορεί κάποιος να πέσει μέσα στη λακκούβα και να σκοτωθεί.

Ο καλός Θεός έβαλε το εμπόδιο της ντροπής μπροστά από την κλεψιά, το ψέμα, την ανηθικότητα και άλλα αμαρτήματα. Κι ο κακός διάβολος έβαλε το εμπόδιο της ντροπής μπροστά από τη μετάνοια, την εξομολόγηση, τη Θεία Κοινωνία και οτιδήποτε άλλο σώζει τον άνθρωπο. Έτσι δεν εξομολογείσαι, δεν παίρνεις το φάρμακο της Θείας Κοινωνίας και η πληγή μεγαλώνει.

Εδώ δεν ντράπηκαν οι άγιοι και ντρέπεσαι εσύ; Δεν ντράπηκες την πράξη και ντρέπεσαι τη θεραπεία; Μήπως ντρέπεσαι το Θεό; Μα, ο Θεός τα ξέρει ήδη όλα!!! Ντρέπεσαι τον άνθρωπο-ιερέα και δε θα ντραπείς τα δισεκατομμύρια ανθρώπων, αγίων και αγγέλων κατά τη φοβερή ημέρα της κρίσης, που θα λάβουν γνώση, όταν αποκαλυφθούν όλα τα αμαρτήματά σου μπροστά τους;

Τα αμαρτήματά μας, κάποτε θα φανερωθούν. Ή θα τα πουν οι άνθρωποι, ή θα τα αποκαλύψει ο Θεός, ή θα τα εξομολογηθούμε εμείς.
Και μη λετε, αφού θα τα επαναλάβουμε, γιατί να εξομολογηθούμε;

• Πλενόμαστε, σε λίγο ξαναβρωμίζουμε. Αυτό όμως δεν σημαίνει, ότι δε θα ξαναπλυθούμε!!!
• Όταν αρρωστήσουμε πάλι με γρίπη, όχι μόνο θα ξαναπάρουμε το ίδιο φάρμακο, αλλά θα το ξαναπληρώσουμε κιόλας!!!



Ας αποφασίσουμε λοιπόν, να εξομολογηθούμε σήμερα κιόλας, σ’ έναν σοβαρό χριστοπνευματικό Ορθόδοξο Ιερέα.

Ας πούμε «επιτέλους τέλος», στα σατανικά... χαρίσματα και πλούτη. Δεν θέλουμε να πεθάνουμε αμαρτωλοί και πλούσιοι, σαν τον τρελό ναυαγό, που είχε γεμάτες τις τσέπες του με χρυσές λίρες, ενώ το πλοίο βούλιαζε!!!

Ας ξυπνήσουμε, από τον ύπνο της αμαρτίας!!! Ο αμαρτωλός που - ασυλλόγιστα - πέφτει και ξαναπέφτει στην αμαρτία, δεν αισθάνεται καμιά ντροπή. Αντίθετα, γίνεται περισσότερο αναίσχυντος και αναίσθητος και μοιάζει με το γουρούνι, που κυλιέται στη λάσπη και δεν το θεωρεί απρεπές, έστω κι Αν εμείς αηδιάζουμε, που το βλέπουμε.

Επιτέλους, ας δώσουμε ένα τέλος στα «πρέπει του διαβόλου», που είναι: η υπερηφάνεια, η αλαζονεία, η εγωλατρία, η ασωτία, η γαστριμαργία και η μέθη, η φιλαργυρία, ο φθόνος και ή εθελοκακία, η οργή και η εκδίκηση, η οκνηρία και η αδιαφορία, το ψέμα.

Ας κάνουμε μια καινούργια αρχή στα «πρέπει», που διδάσκει ο Λόγος του Θεού, μέσα από την Αγία Γραφή, που μας δείχνει όλα τα σκαλοπάτια της σκάλας, που φθάνει μέχρι τον Παράδεισο, την αιώνια κληρονομιά μας.

Ας προσευχόμαστε αδιαλείπτως στο Θεό:

• Με πίστη στη δύναμη της προσευχής.
• Με ευλάβεια.
• Με ψυχική ανάταση.
• Με άνοιγμα καρδιάς.
• Με προσοχή μεγάλη.
• Με ψυχική προετοιμασία.
• Με επιμονή.
• Χωρίς να έχουμε μίσος στους εχθρούς μας.

Ας λουσθούμε με το πνευματικό λουτρό της μετάνοιας, για να καθαριστούμε από την βρωμιά της αμαρτίας.
Ας εξομολογηθούμε έγκαιρα.
Ας νηστέψουμε.
Ας αγαπήσουμε το Θεό.
Ας κοινωνήσουμε Σώμα και Αίμα Χριστού.
Ας πιστέψουμε στο Θεό.
Ας ελπίσουμε στο Θεό.
Ας δοξάσουμε το Θεό.
Ας υμνήσουμε το Θεό όλα τα έθνη.

Ας ψάλλουμε στο Όνομά Του το Άγιο, διότι έφτασε η Βασιλεία των Ουρανών και πρέπει να είμαστε έτοιμοι για το τελευταίο ταξίδι στην αιωνιότητα, διότι:

• Οι αναχωρήσεις γίνονται κάθε λεπτό, χωρίς προειδοποίηση και χωρίς γνωστοποίηση των ονομάτων των επιβατών.
• Τα εισιτήρια είναι προσωπικά και δε μεταβιβάζονται, εκδίδονται στον ουρανό, αλλά πληρώνονται στη γη, είναι χωρίς επιστροφή και η τιμή τους καθορίζεται από την αγάπη, την πίστη και τις θυσίες, που κάνουμε για τον πλησίο μας και τον Τριαδικό Θεό μας.
• Τα βρέφη δεν πληρώνουν, διότι ταξιδεύουν στην αγκαλιά της μητέρας Ορθοδοξίας.
• Οι επιβάτες δεν έχουν δικαίωμα να έχουν μαζί τους χρήματα. Όλες οι καταθέσεις τους είναι στην Ουράνια Τράπεζα (SKY BANK) και οι αποδείξεις καταθέσεων, είναι στα χέρια των φτωχών.

Και μην ακούτε που λένε μερικοί, ότι δεν υπάρχει παράδεισος και κόλαση.

Αν δεν υπάρχει κόλαση, εκείνοι που θα τηρήσουν τις εντολές του Θεού ζουν απλά καλύτερα και δε θα πάθουν τίποτε. Αν υπάρχει όμως κόλαση - που φυσικά υπάρχει - τι θα γίνουν όλοι αυτοί, που δεν υπάκουσαν στις εντολές του Θεού; Θα κατηγορήσουν το... Θεό, ότι τους έστειλε στην κόλαση;

Όχι! Ο Θεός δεν στέλνει κανέναν αμαρτωλό στην κόλαση, «όπου το σκουλήκι δεν πεθαίνει κι η φωτιά δεν σβήνει». Μόνοι τους πάνε. Με «μέσο κίνησης», τις αμαρτίες τους.

Π. χ. Αν κάποιος σου λέει:
«Μη περάσεις αυτή τη παλαιά γέφυρα αν είσαι πάνω από 70 κιλά διότι δεν αντέχει»
Εσύ όμως, που είσαι 120 κιλά, αψηφήσεις την προειδοποίηση, για τον κίνδυνο που διατρέχεις και περάσεις τη γέφυρα μαζί με το μουλάρι σου, θα φταιει η... γέφυρα αν πέσει;Όχι βέβαια! Έτσι είναι και ο παράδεισος. Αν έχεις πολλές αμαρτίες κι είναι βαριές, η γέφυρα που θα πάς να περάσεις, δε θα σ’ αντέξει και θα πέσεις στο χάος, στην κόλαση.
Εσύ κάνεις την επιλογή.