Τι καλό κάνουμε εμείς οι σύγχρονοι άνθρωποι;

Εμείς οι σύγχρονοι άνθρωποι - «έμψυχα ερωτηματικά» - που ζούμε έντονα την υλιστική θύελλα των καιρών, μοιάζουμε σαν «φτηνοί αναβάτες» πάνω στο χάος της καθημερινότητας, που κυνηγούμε με πάθος «φως απ’ τους φωσφορισμούς των τάφων».

Ευφυείς, αλλά χωρίς κριτικό πνεύμα, κινούμαστε με υπαρξιακή αγωνία, σε ένα χάος αδιεξόδων, λόγω:

• του Υλισμού,
• του Μηδενισμού,
• του Ατομισμού,
• του Εκβαρβαρισμού των ηθών,
• της Σκληρότητας,
• της Ανασφάλειας,
• του «Θανάτου του Θεού»,
• του «Θανάτου της αγάπης»,
• της Καταδίκης της «ζωής του πνεύματος»,
• της Απορρόφησης από το σάρκινο «εγώ»,
• της Δίψας για εγκόσμια γνώση και δόξα,
• της Περιφρόνησης της «πνευματικής γνώσης»,
• της Λήθης της «θείας εικόνας» του ανθρώπου και
• της Εκπαίδευσης της... συνείδησης και του τρόπου ζωής, τύπου... Big Brother και όχι μόνο!

Σχεδόν όλοι, είμαστε δυστυχισμένοι, βασανισμένοι, ταλαιπωρημένοι, γίναμε «νευρό-σπαστα», γιατί «μπήκαμε» σ’ ένα ρυθμό ζωής, που στρέφεται αποκλειστικά γύρω απ’ το «εγώ» μας κι όχι γύρω απ’ το Χριστό.

Είμαστε ένας άρρωστος πολιτισμός, ο οποίος:

• Έχασε τις αντιστάσεις του και κινείται άτολμα.
• Κινείται σαν ναυαγός στο μεσοπέλαγος.
• Τρέφει μόνο σάρκα.

Είμαστε μια βιαίως μεταλλαγμένη πολυφυλετική και πολυπολιτισμική κοινωνία - που βουλιάζει σε ένα νηπιακό επίπεδο - χωρίς Θεό, που ψηφίζει χιλιάδες νόμους, για να επιβάλλει την τάξη, αλλά η ζωή σφαγιάζεται, η τιμή χλευάζεται και η περιουσία καταπατείται.

Η πλύση εγκεφάλου των τελευταίων ετών αποδυνάμωσε την ηθική της ενήλικης γενιάς η οποία είναι ανίκανη πλέον να διδάξει υγιείς αρχές στα παιδιά της.

Η τροχιά μας είναι εγωκεντρική, ανθρωποκεντρική κι όχι χριστοκεντρική.

Η έλλειψη σχεδιασμού, η κατά συρροή προχειρότητα και ο ερασιτεχνισμός για όλα τα κοινωνικά θέματα, είναι παντού εμφανή.

Κι οι σχέσεις μας, έγιναν «μιας χρήσης», σαν τα ξυραφάκια και τις χαρτοπετσέτες.

Θεοποιήσαμε το σώμα μας και γίναμε πιο όμορφοι εξωτερικά, αλλά τα διαζύγια «πέφτουν» σαν καταρρακτώδης βροχή, οι γυναίκες διαμαρτύρονται και λένε, ότι «δεν υπάρχουν άνδρες σήμερα» και - επειδή «αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα» - η κοινωνία μας γέμισε από δυστυχισμένα παιδιά.