Πού ζούμε τελικά;

Η καταπληκτική πρόοδος των φυσικών επιστημών έχει ναρκώσει τα πνευματικά μας αισθητήρια και οι πνευματικές μας αξίες παρακμάζουν καθημερινά και διαφθείρόμαστε. Ζούμε σε εποχή κάλυψης και ανακάλυψης, όπου δεν έχει νόημα το θείο και το υπερβατικό και αγνοούμε τι θα πει απoκάλυψη.

Ζούμε σε εποχή έντονου σκεπτικισμού, σχετικισμού, θρησκευτικού συγκρητισμού και ουσιαστικά αγνωστικισμού κι όχι μυστηριακά κι αποκαλυπτικά. Ζούμε στην εποχή της τρομακτικής πλήθυνσης της γνώσης, των Μεγάλων εφευρέσεων και των απίστευτων ανακαλύψεων, αλλά δε ζει την Αποκάλυψη του Χριστού.

Ενώ η σοβαρή επιστήμη του Πασκάλ, του Νεύτωνα, του Μόρισον, του Κοπέρνικου, του Παστέρ, του Μαρκόνι, του Φον Μπράουν, του Λαβουαζιέ, του Κόμπτον, του Μαξ Πλάνκ, του Αλέξη Καρέλ και άλλων, βεβαιώνει την ύπαρξη του Θεού, στην «προ-κατασκευασμένη» επιστήμη, πλάθονται μύθοι με πολλή φαντασία, περιγράφονται ασύστολα ψεύδη με πειστική αληθοφάνεια, με σκοπό να χτυπήσουν την πίστη στο Θεό και ιδιαίτερα τη χριστιανική πίστη, που είναι η μόνη αλήθεια.

Η ιατρική με τη «φουτουριστική» θεωρία της κρυωνικής και την επέμβαση στα γονίδια και στο DNA, υπόσχεται στο μέλλον να αυξήσει την ανθρώπινη ζωή στα 500-700 χρόνια, όπως μαρτυρούν αμερικάνικα επιστημονικοδήθεν περιοδικά, καθώς και άλλα παχιά λόγια και ψέματα του διαβόλου, που θέλουν να αναιρεθεί το χριστιανικό Ευαγγέλιο (γι’ αυτό μερικοί «βαρεμένοι» υπογράφουν να καταψυχθούν «μετά θάνατον», με την ελπίδα να επανέλθουν στη ζωή, με τα επιτεύγματα της επιστήμης! Ήδη στην Αμερική λειτουργούν εταιρίες καταψύξεως νεκρών!).

Όλοι κοιτάζουμε χωρίς να βλέπουμε, ακούμε χωρίς να καταλαβαίνουμε τι ακούμε, είμαστε ανύποπτοι, φρικτά ανίδεοι και οδυνηρά άσχετοι με ό,τι συμβαίνει γύρω μας.

Ενώ έρχεται το τέλος της ποικιλομορφίας των πολιτιστικών παραδόσεων και της ανθρώπινης ελευθερίας, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης σπάνια αναφέρονται σ’ αυτά τα σημαντικά γεγονότα.

Τα έθνη υπνοβατούν από την αποχαύνωση.

Έτσι, το κρυφό σχέδιο των Εβραιο-σιωνιστών για μια παγκόσμια κυβέρνηση βρίσκεται στα τελευταία στάδια ολοκλήρωσής του.

• Η γη βρίσκεται κάτω από καθεστώς μιας γιγάντιας μαφιόζικης σήψης, πολλές φορές και κάτω από την προστασία της αστυνομίας, ενώ ομάδες ληστών οργανώνονται σε πόλεις και χωριά.
• Το άγχος, η αγωνία, η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα για το μέλλον, δημιουργούν τεράστια προβλήματα σε κάθε άνθρωπο προσωπικά και φυγαδεύουν από τη ζωή του τη γαλήνη και την ευτυχία.
• Ο άνθρωπος διψάει όλο και περισσότερο για ειρήνη, χαρά και για έναν καινούριο κόσμο.

Αλλά, για ποια ειρήνη; Για ποια χαρά; Για ποιο κόσμο;

Είναι πανθομολογούμενο, ότι στους καιρούς μας «βασιλεύει» η ακαταστασία, ο τρόμος, η αναταραχή, η όξυνση των πολεμικών συγκρούσεων μεταξύ των εθνοτήτων και οι θρησκευτικές «εκκαθαρίσεις».

Μεγάλο μέρος, των ανθρώπων του πλανήτη μας, κυβερνείται από πάθη, μίση και διαιρέσεις κάθε μορφής, που δημιουργούν αρκετά προβλήματα στις «πολιτισμένες» κοινωνίες μας.

Οι πόλεμοι, οι κτηνώδεις καταπιέσεις, η αναρχία, το φυλετικό μίσος, η τρομοκρατία, οι παντός είδους εκβιασμοί και τα συμβόλαια θανάτου, εξαπλώνονται απειλητικά, σ’ ολόκληρο τον πλανήτη.

Η κοκαίνη, η ηρωίνη, το κρακ και τα άλλα σκληρά ναρκωτικά είναι ευρέως διαδεδομένα και οι θάνατοι καθημερινοί.

Το A.I.D.S και οι άλλες ασθένειες, αυξάνονται γεωμετρικά κι είναι πια ανεξέλεγκτες.

Κι εμείς είμαστε μέσα στο σύγχρονο συρφετό των ανθρώπινων και ψευδώνυμων γνώσεων και στην πλημμύρα των ανθρώπινων λόγων και φιλοσοφιών, διότι μάθαμε και μαθαίνουμε μόνο γραμματική, άλγεβρα, γεωμετρία-τριγωνομετρία και άλλες άχρηστες γνώσεις για τη ζωή, στείλαμε τον Όμηρο στα... αζήτητα και τη Θεόπνευστη Αγία Γραφή στη «λίμνη της άγνοιας».

Κι έτσι, δεν αντιλαμβανόμαστε την αλήθεια, δε βλέπουμε την πραγματικότητα, δε βρίσκουμε το δρόμο μας.

Κι ο «κοσμάκης», τόσο ο πλούσιος όσο κι ο φτωχός, αγωνίζεται να «συλλάβει» την ευτυχία με οποιοδήποτε τρόπο, φτύνει αίμα καθημερινά, βρίσκεται σε αναστάτωση κι είναι, σχεδόν πάντα, δυστυχισμένος, διότι δεν καλλιεργεί το πιο «εύφορο χωράφι» του - το μυαλό - για να πάρει τους καρπούς του.

Δεν έχει αντιληφθεί, ότι η δυστυχία του οφείλεται στην πνευματική του κατάπτωση.
Διότι ενώ γεμίσαμε από αθλητικά κέντρα - που γυμνάζουν το σώμα - αφήσαμε καχεκτικό το πνεύμα, που είναι η δύναμη η οποία κινεί τα πάντα και δίνει την ευτυχία.

Οι άρχοντες της προπαγάνδας και του ελέγχου της σκέψης της νέας σατανικής εποχής, μας κάνουν πλύση εγκεφάλου, μας πλημμυρίζουν καθημερινά με σατανικά σύμβολα, που είναι στα εξώφυλλα περιοδικών και δίσκων και στις ταινίες στην τηλεόραση, για να μας αποβλακώσουν.

Έτσι ο νούς της ανθρωπότητας διαστρέφεται αλχημικά με νέα πρότυπα και αξίες, ώστε να προετοιμάζεται το ταχύτερο να υποδεχθεί το βασίλειο της Αντίχριστης Εποχής.

Όλοι κυνηγάμε μια θεσούλα στο Δημόσιο ή κάπου τέλος πάντων να τρυπώσουμε, να βολευτούμε για να εξασφαλίσουμε το μισθό μας, το ψωμάκι μας. Ναι! το ψωμάκι μας!

Κάποτε οι «παλιοί» μας έλεγαν, ότι κάποια μέρα θα πούμε το ψωμί - ψωμάκι και δεν το συνειδητοποιούσαμε.

Τώρα όμως παρατηρούμε:
• Τους γιγάντιους τροχούς του παγκόσμιου εμπορίου, σιγά-σιγά να ακινητοποιούνται.
• Τις οικονομίες να κονιορτοποιούνται.
• Την κερδοσκοπία και τις καταναλωτικές ανάγκες να βρίσκονται σε έξαρση.

Τα χόρτα έγιναν ακριβότερα από το... κρέας!!! Τα κεράσια έφτασαν στα ύψη!!! Τα προϊόντα στις εκπτώσεις είναι μόνο για να τα βλέπουμε από τις βιτρίνες. Όλοι ψάχνουμε απεγνωσμένα να βρούμε το νόημα της ζωής και τρέχουμε να προλάβουμε τη σκιά μας!!! Όλα πλέον τα κάνουμε με βιασύνη. Τρώμε γρήγορα, σκεπτόμαστε γρήγορα, οδηγούμε γρήγορα, μιλάμε γρήγορα κι επιταχύνουμε την ζωή μας, χωρίς ουσιαστικό σκοπό. Την επιταχύνουμε, για να πάμε πού;

Αρωγό στο καταστροφικό έργο της βιασύνης έχουμε την υπερπληροφόρηση, διότι ζούμε στην εποχή:
• Του κατακλυσμού και της λατρείας των πληροφοριών.
• Των συχνών γεγονότων.
• Των νέων τρόπων ζωής.
• Της ψυχαγωγίας.
• Της ψεύτικης εικόνας.
• Του κενού λόγου, του άρριζου, του άσκεπτου, του περιττού, του εφήμερου, του θνησιγενούς.

Κατακλύσθηκε η γη, από το έντυπο χαρτί κι ο ουρανός από τα μανιασμένα κύματα των ερτζιανών μηνυμάτων και καταιγίδες από ακατάσχετη λογοκοπία ανακυκλώνονται - ακόμη και από το διάστημα - με τα κάτοπτρα των δορυφόρων.

Κι έτσι ξεχάστηκε εντελώς ο ενάρετος λόγος, το ακριβό άνθος της σιωπής, η φανέρωση της προαιώνιας νοσταλγίας του απολύτου, ο οποίος ως σταλαγματιά μύρου, αγκαλιάζει την ψυχή και την αφυπνίζει προς τη μεγάλη συνάντηση, με την Αγιότητα.