Οσοι υποτιμούν τη νοημοσύνη μας

Θα είχε πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τις οξύτατες κριτικές που δέχθηκε ο Αντώνης Σαμαράς να μας εξηγήσουν όσοι τον χαρακτήρισαν ακόμη κι «εκτός τόπου και χρόνου» τι ακριβώς θα περίμεναν να ακούσουν από τον αρχηγό της αντιπολίτευσης. Και θέτω το ερώτημα, καθώς έχω πλέον την πεποίθηση ότι οι περισσότεροι από τους επικριτές του προέδρου της Ν. Δ. θα ήταν ικανοποιημένοι μόνον αν εμφανιζόταν στο Ζάππειο για να πετάξει μια λευκή πετσέτα στον πρωθυπουργό λέγοντάς του: «Γιώργο, σε στηρίζω, ό, τι και να κάνεις».

Το όλο ζήτημα αγγίζει τα όρια του παραλόγου, αν αναλογισθεί κανείς ότι οι σκληρότεροι πολέμιοι του κ. Σαμαρά τυγχάνει να είναι οι ίδιοι που διαμαρτύρονται για την ατολμία της κυβέρνησης και την τραγελαφική πολυφωνία του υπουργικού συμβουλίου. Με άλλα λόγια, οι επικριτές του προέδρου της Ν. Δ. όχι μόνον του απαγορεύουν αυτό που οι ίδιοι πράττουν, αλλά πιθανότατα θα του ασκούσαν ανάλογη κριτική με αυτήν που εγείρουν στον κ. Παπανδρέου αν κι εκείνος ομολογούσε ότι δεν υπάρχει άλλο μείγμα πολιτικής πλην του επιβαλλομένου από την τρόικα.

Για να σοβαρευθούμε. Είναι από παράδοξο έως και ύποπτο ότι κάποιοι μοιάζουν σήμερα να μην αντιλαμβάνονται ότι μια Δημοκρατία μπορεί να λειτουργήσει στοιχειωδώς μόνον όταν υπάρχει αντιπολίτευση. Δηλαδή, ο μηχανισμός ελέγχου της εξουσίας, όπως ορίζονται διά νόμου τα αντιπολιτευόμενα κόμματα.

Προφανώς και η Ν. Δ. ελέγχεται για τις προτάσεις της και για το αν είναι εφαρμόσιμες σήμερα. Αλλά το να επιδιώκουν κάποιοι να μας πείσουν –ωσάν εκπρόσωποι του Ολι Ρεν– ότι το τροϊκανό Μνημόνιο είναι θέσφατο και ότι δεν υπάρχει καμία δυνατότητα παρέκκλισης ή, έστω, παραλλαγής του υποτιμά τη νοημοσύνη μας. Οχι μόνον διότι είναι η πρώτη φορά που δοκιμάζεται παγκοσμίως ένα πείραμα ταχείας συμμόρφωσης μιας χώρας σε οικονομικούς δείκτες που ορίστηκαν σε άλλες εποχές. Αλλά γιατί η κοινή λογική, αλλά και η ίδια η ζωή, δείχνουν ότι είναι αδύνατον μέσα σε δύο χρόνια να γίνουν στην Ελλάδα όσα δεν έγιναν για δεκαετίες ολόκληρες. Οσο για τη Ν. Δ., αν είναι όντως τόσο σίγουρη πως το πρόγραμμά της είναι το μοναδικό που μπορεί να αποτρέψει την πλήρη κατάρρευση, δεν έχει παρά να διεκδικήσει άμεσα την κρίση του στις κάλπες.