Άγνωστοι, αφού επιτέθηκαν με σιδερολοστούς σε ζωγράφο, τώρα απειλούν να τον σφάξουν εκείνον και την οικογένειά του αν δεν τους δώσει χρήματα

Αποπειράθηκαν να τον δολοφονήσουν και τώρα τον εκβιάζουν να τους δώσει χρήματα για να μην σφάξουν εκείνον και την οικογένεια του. Ο Γιάννης Σταύρου, επί πέντε ημέρες παρακαλάει απεγνωσμένα την Αστυνομία να τον προστατέψει. Και η πολιτεία για μία ακόμα φορά αποδεικνύεται - αν όχι ανίκανη- τουλάχιστον αδιάφορη.

Ήταν το απόγευμα της 25ης Φεβρουαρίου 2009 όταν ο ζωγράφος Γιάννης Σταύρου δέχτηκε επίθεση με σιδηρολοστό από αγνώστους μέσα στον κήπο του σπιτιού του στην Παιανία. Τον τραυμάτισαν σοβαρά στο κεφάλι και σώθηκε από θαύμα, όπως του είπαν οι γιατροί του νοσοκομείου στο οποίο μεταφέρθηκε και υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση.

Οι δράστες της επίθεσης ήθελαν χρήματα, αλλά δεν κατάφεραν να τα αποσπάσουν εκείνο το απόγευμα.

Η συνέχεια δόθηκε μέσω τηλεφώνου. Με αλλεπάλληλες κλήσεις προς τον κ. Σταύρου, ζητούν χρήματα, αλλιώς απειλούν ότι θα σφάξουν τόσο εκείνον όσο και την οικογένεια του. Ο κ. Σταύρου, όπως και κάθε πολίτης μιας ευνομούμενης χώρας, έπραξε το αυτονόητο: απευθύνθηκε στην Αστυνομία. Κι όμως, επί πέντε ολόκληρες ημέρες και ύστερα από δύο επισκέψεις στο Α.Τ. Παιανίας, το κράτος αδυνατεί να κάνει το παραμικρό για να προστατεύσει ή έστω να καθησυχάσει έναν άνθρωπο που φοβάται για τη ζωή τη δική του και της οικογενείας του. Όπως λέει και ο ίδιος, χρήματα δεν έχουν ούτε η οικογένεια του, αλλά ούτε και οι φίλοι του για να ικανοποιήσουν το αίτημα των εκβιαστών.

Έτσι, ο κ. Σταύρου αναγκάστηκε να απευθύνει έκκληση για βοήθεια στις αρχές της χώρας με μια επιστολή, την οποία κοινοποιεί στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, στον Πρωθυπουργό, αλλά και τα ΜΜΕ σε μια ύστατη προσπάθεια να ασχοληθεί κάποιος με την υπόθεση του, αφού το μόνο που συναντά είναι η αδιαφορία.

Πηγή: Ζougla

Επειδή είδαμε απόψε τον ζωγράφο στην εκπομπή "ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΑ" στο ΑΛΤΕΡ χτυπημένο και με πολλά σημάδια, αναρωτιόμαστε όλοι γιατί αυτή η κυβέρνηση δεν παραιτείται αφού δεν καταφέρνει να προστατέψει τους πολίτες της. Μήπως την επόμενη φορά ο ζωγράφος πρέπει να κυκλοφορεί με καραμπίνα και πιστόλια;

Ρε πού πάμε!!! έλεγε ο μακαρίτης Αυλωνίτης, που άν ζούσε σήμερα θα έλεγε: Ρε!! που φτάσαμε!!!