Ο λαός είναι θυμωμένος

Πέρασε σχεδόν απαρατήρητο, αλλά δεν του αξίζει, καθώς είναι η πρώτη φορά που και τα δύο μεγάλα κόμματα πέφτουν τόσο πολύ, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Κι άλλες φορές, σε άλλες δημοσκοπήσεις, έχουν πέσει μαζί και η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, αλλά ποτέ ξανά -όπως έδειξε η μέτρηση της GPO- μέσα σε μόλις 2 μήνες δεν έχει χάσει 8,5 μονάδες η Ν.Δ. και άλλες 8,2 μονάδες το ΠΑΣΟΚ.

Πρόκειται για μια «διπλή αποδοκιμασία» μιας θυμωμένης κοινωνίας: Προς τη Ν.Δ. γιατί οδήγησε τη χώρα στη μεγαλύτερη κρίση που γνώρισε τις τελευταίες δεκαετίες και προς το ΠΑΣΟΚ γιατί μέσα σε 5 μήνες κατάφερε να εμπεδώσει την αίσθηση του εμπαιγμού με το περίφημο «λεφτά υπάρχουν», το οποίο στη συνέχεια έγινε τα πιο σκληρά και επαχθή μέτρα που έχει γνωρίσει ποτέ ο τόπος. Κι αυτό τροφοδοτεί το θυμό μεγάλου μέρους του ελληνικού λαού, το οποίο με αυτόν τον τρόπο αποδοκιμάζει το «πολιτικό σύστημα», που αποδείχθηκε ανίκανο να ανταποκριθεί στις περιστάσεις και να προστατεύσει τους πολίτες. Ο θυμός, όμως, εξειδικεύεται και λίγο περισσότερο. Είναι η αντίδραση σε μια κατ’ εξακολούθηση -επιτυχή- προσπάθεια εξαπάτησης. Δεν είναι θυμός μόνο απέναντι στα μέτρα. Είναι απέναντι στο διαχρονικό «δούλεμα» που έχει υποστεί ο Ελληνας, το οποίο κάποια στιγμή έπαψε να έχει και «ευχάριστες» πτυχές κι έφερε τη χώρα στο χείλος της χρεοκοπίας.

Ο θυμός, όμως, δεν είναι πολιτικό μέγεθος κι ούτε μπορεί να μετρηθεί. Μπορεί, όμως, να προκαλέσει κοινωνικές αντιδράσεις και ανακατατάξεις ή και να προκαλέσει νέα φαινόμενα. Το γεγονός, π.χ., ότι ο 35χρονος βιολόγος που σκοτώθηκε τυχαία και, σύμφωνα με την Αστυνομία, εμπλέκεται με τρομοκρατικές οργανώσεις είναι ένα «νέο φαινόμενο». Γιος «καλής οικογενείας» (δύο γιατρών), διευθυντής σε μεγάλο ιδιωτικό εργαστήριο, χωρίς οικονομικό πρόβλημα και με σοβαρές προοπτικές εξέλιξης, αντί να ακολουθήσει το κυρίαρχο «μεγαλοαστικό όνειρο», προτίμησε τους επικίνδυνους δρόμους της βίας. Γιατί άραγε; Τα ευθύγραμμα και απλουστευτικά ερμηνευτικά εργαλεία που χρησιμοποιούνταν μέχρι σήμερα και εξαντλούνται στη διαδρομή «Εξάρχεια-Πολυτεχνείο» προφανώς είναι εντελώς ανεπαρκή να ερμηνεύσουν την «περίπτωσή» του. Αντιθέτως, είναι φανερό ότι το φαινόμενο είναι πολύ πιο βαθύ και σύνθετο. Οπως και οι σύγχρονες διαδρομές που μπορούν να οδηγήσουν έναν άνθρωπο με τα χαρακτηριστικά του 35χρονου στη φλεγόμενη βάτο της κοινωνικής βίας…

Αυτό ασφαλώς και δεν σημαίνει, π.χ., ότι όλοι οι θυμωμένοι θα προσηλυτιστούν στις μολότοφ και τα πιστόλια. Αλλά και κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να συμβεί αν ο θυμός δώσει τη σκυτάλη στο δίδυμο αδελφάκι του, την οργή. Και θα τη δώσει, αν για μια ακόμα φορά όσοι είναι σήμερα θυμωμένοι κι όσοι θυμώσουν αύριο αισθανθούν ότι κι αυτός ο γολγοθάς που καλούνται να βαδίσουν δεν βγάζει στο ξέφωτο, αλλά στο πουθενά…