Απόπειρα δολοφονίας του από την αστυνομία καταγγέλλει ο Βασ. Παλαιοκώστας. Με επιστολή-χείμαρρο που μας έστειλε, δίνει τη δική του εκδοχή για όσα συνέβησαν τον περασμένο Απρίλιο στο Αλεποχώρι, όπου (περίπου δύο μήνες μετά τη δεύτερη εντυπωσιακή απόδρασή του με ελικόπτερο από τις φυλακές Κορυδαλλού) ήρθε αντιμέτωπος με πάνοπλους αστυνομικούς.Τμήμα της επιστολής του Βασίλη Παλαιοκώστα στην οποία φαίνεται ο γραφικός χαρακτήρας, η αρχική (αν)ορθογραφία, το υστερόγραφο-προτροπή, η υπογραφή και το δαχτυλικό αποτύπωμά του. Τμήμα της επιστολής του Βασίλη Παλαιοκώστα στην οποία φαίνεται ο γραφικός χαρακτήρας, η αρχική (αν)ορθογραφία, το υστερόγραφο-προτροπή, η υπογραφή και το δαχτυλικό αποτύπωμά του. «Υπάρχει σχέδιο φυσικής μου εξόντωσης από την ΕΛ.ΑΣ.» υποστηρίζει, επιμένοντας πως «δεν είναι βαριά οπλισμένος και πως ουδέποτε έχει στρέψει όπλο σε άνθρωπο».
Είναι η πρώτη φορά όλα αυτά τα χρόνια παρανομίας και κυνηγητού που ο διεθνώς διάσημος, κυρίως εξαιτίας των αποδράσεών του, Βασ. Παλαιοκώστας εκφράζεται δημόσια για όσα του καταμαρτυρούν, ασκώντας ταυτόχρονα κριτική στις αστυνομικές μεθόδους, τη στάση των δημοσιογράφων και τη λειτουργία της Δικαιοσύνης.
Σύμφωνα με όσα καταγγέλλει, οι αστυνομικοί άνοιξαν πυρ εναντίον του αυτοκινήτου του στο Αλεποχώρι, ρίχνοντας τουλάχιστον 150 σφαίρες. Η αστυνομία είχε υποστηρίξει τότε ότι οι άνδρες της πυροβόλησαν προς τα λάστιχα του τζιπ με το οποίο διέφυγε. Ωστόσο ο ίδιος ισχυρίζεται ότι το μόνο άθικτο στο τζιπ ήταν τα λάστιχα.
Στο περιστατικό υπάρχει μάλιστα και αυτόπτης μάρτυρας, οδηγός που παρευρέθη τυχαία στη σκηνή και το αυτοκίνητο του οποίου υπέστη ζημιές. Ο Β. Παλαιοκώστας θεωρεί ότι σκόπιμα η αστυνομία εξαφάνισε ως διά μαγείας το τζιπ, το οποίο εγκατέλειψε 100 μέτρα μετά, γιατί το στενό ήταν αδιέξοδο!
Στην επιστολή του, κατηγορεί τον τρόπο με τον οποίο τα ηλεκτρονικά κυρίως ΜΜΕ μετέδωσαν το γεγονός αυτό, συναλλασσόμενα με την ΕΛ.ΑΣ., κάνει εκτενή αναφορά στις απάνθρωπες συνθήκες εγκλεισμού 13.000 κρατουμένων, στηλιτεύει την άκρατη αστυνομική βία και αυθαιρεσία, τις δολοφονίες και άδικες καταδίκες νέων κυρίως ανθρώπων.
Δηλώνει τη συμπαράστασή του στους Β. Χρυσοχοΐδη και Π. Γεωργιάδη στη δίκη για την απαγωγή του βιομήχανου Γ. Μυλωνά. Οπως αναφέρει, το μόνο τους «έγκλημα» είναι ότι του στάθηκαν χωρίς κανένα αντάλλαγμα.Κλείνει τέλος με ένα κουΐζ για τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη και ένα υστερόγραφο: «Λίγο λαδάκι, παιδιά. Σκουριάζουν». Ακολουθεί η υπογραφή του και ένα δακτυλικό αποτύπωμα, στοιχείο επιβεβαίωσης της γνησιότητας.
Το πλήρες κείμενο της επιστολής είναι το ακόλουθο:
«Με αφορμή την επικείμενη δίκη για την απαγωγή του βιομήχανου Γ. Μυλωνά, που ξεκινά την Τρίτη 2 Φεβρουαρίου, θα 'θελα να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα.
Σε διάφορες φάσεις της ζωής μου υπήρξα καταζητούμενος πρώτης γραμμής, κοντά στα 12 χρόνια συνολικά δραπέτης (ελπίζω να υπάρξει και συνέχεια) και 8 χρόνια έγκλειστος.
Ολα τούτα τα χρόνια που έζησα και ζω κυνηγημένος από την επίσημη πολιτεία δεν βρέθηκε ένας καταδότης να με παραδώσει στα χέρια των διωκτών μου. Παρ' όλο που στην πρώτη απόδρασή μου, τον Αύγουστο του 1991, υπήρξα και επικηρυγμένος από το γενναιόδωρο προς τους καταδότες ελληνικό κράτος. Αντίθετα, συνάντησα ανθρώπους με μπέσα, λεβεντιά και αξιοπρέπεια. Ανθρώπους που μου άνοιξαν την πόρτα τους, μου παρείχαν κάλυψη και βοήθεια, χωρίς συχνά να λογαριάζουν το ρίσκο που και οι ίδιοι έπαιρναν. Ανθρώπους που με βοήθησαν σε δύσκολες στιγμές για μένα (όπως είναι οι αποδράσεις) με κίνδυνο τη ζωή τους, που απέδειξαν ότι σε αυτή τη χώρα δεν υπάρχουν μονο υποταγμένοι, προσκυνημένοι αλλά και πολλοί (τόσο πολλοί που έχω εκπλαγεί) που σέβονται τις παραδόσεις της τιμής και της αλληλεγγύης για τον κυνηγημένο. Ανθρώπους περήφανους που απεχθάνονται τον καταδοτισμό, τη δουλοπρέπεια και το χωροφύλακα.
Ολους λοιπόν αυτούς τους αξιόλογους ανθρώπους τους ευχαριστώ και δημόσια για την πολύτιμη βοήθειά τους και γιατί μου δώσαν την ευκαιρία να τους γνωρίσω.
Δύο από αυτούς είναι ο Βαγγέλης Χρυσοχοΐδης και ο Πόλις Γεωργιάδης που ο καθένας μου στάθηκε με το δικό του τρόπο και τη στιγμή που τον χρειάστηκα, δίχως να προσδοκούν προσωπικά οφέλη παρά μόνο ενήργησαν έτσι όπως τους καλούσε η συνείδησή τους.
Δηλώνοντας τη συμπαράστασή μου στα δύο νέα αυτά παιδιά που η πολιτεία στραγγαλίζει καθημερινά γνωρίζοντας πως το μόνο "έγκλημά" τους είναι η αλληλεγγύη προς τον κυνηγημένο, θα ήθελα να δω έστω και για μια φορά το ύψος για το οποίο περηφανεύεται η ελληνική δικαιοσύνη. Γιατί για το βάθος της είμαι ο πλέον αρμόδιος να μιλήσω: Αβυσσος.
Δεν θα πω περισσότερα. Απευθύνομαι μόνο σε όσους θέλουν να κρατήσουν προσχήματα δικαιοσύνης και αξιοπρέπειας. Και ο καθένας θα πράξει ό,τι του υπαγορεύει η τιμή και η συνείδησή του.
Στις 14-4-09, απόγευμα γύρω στις 8 η ώρα στην είσοδο και εντός του οικισμού του Αλεποχωρίου, ενώ οδηγούσα το αυτοκίνητο πάνω στον κεντρικό παραλιακό δρόμο με κατεύθυνση το κέντρο του χωριού, μου έκλεισαν αιφνιδίως το δρόμο τρία αυτοκίνητα και ταυτόχρονα άλλα δύο κόλλησαν στο πίσω μέρος του δικού μου αυτοκινήτου.
Μεταξύ των πέντε συνολικά αυτοκινήτων υπήρχε ένα μαύρο AUDI Α4, ένα λευκό PEUGEOT RALLY και ένα ταξί του νομού Αττικής μάρκας OPEL.
Στο καθένα από τα αυτοκίνητα επέβαιναν τρία άτομα (σύνολο 15), όλοι με πολιτικά. Αστραπιαία και ταυτόχρονα πετάχτηκαν όλοι οι επιβαίνοντες έξω κρατώντας οι μεν οδηγοί των αυτοκινήτων υποπολυβόλα Η&Κ ΜΡ5 με διπλό γεμιστήρα και οι υπόλοιποι ημιαυτόματα πιστόλια τύπου GLOCK και Η&Κ U.S.Ρ.
Αμέσως αντιλήφθηκα πως έχω να κάνω με ένοπλους μισθοφόρους του ελληνικού κράτους που βγήκαν παγανιά διψασμένοι για αίμα.
Την ίδια στιγμή απ' τα δεξιά μου και μέσα από ένα αόρατο από τον κεντρικό δρόμο, στενό δρομάκι εμφανίσθηκε ένα άλλο αυτοκίνητο (με τον οδηγό να μένει εμβρόντητος από το σκηνικό που αντίκριζε) και σταμάτησε αναγκαστικά στην έξοδο του μικρού στενού. Χωρίς δεύτερη σκέψη έστριψα τέρμα δεξιά το τιμόνι και σανίδωσα το γκάζι. Εμβολίζοντας από τα πλάγια το εν λόγω αυτοκίνητο (δεδομένου ότι το στενάκι μετά βίας χωρούσε το δικό μου τζιπ), χώθηκα στο στενό χωρίς να γνωρίζω πού οδηγεί.
Από το ξεκίνημα των όσων περιγράφω μέχρι να διανύσω με το τζιπ 20-30 μέτρα μέσα στο στενό, σφαίρες χόρευαν στην καμπίνα του αυτοκινήτου. Οι τύποι άνοιξαν ομαδόν πυρ κατά ριπάς με τα υποπολυβόλα και τα πιστόλια, σημαδεύοντας στο ψαχνό (τα μόνα που έμειναν άθικτα ήταν τα λάστιχα του αυτοκινήτου μου).
Από τη μεγάλη εμπειρία που διαθέτω σε καταστάσεις έντονης πίεσης, είμαι κάτι παραπάνω από σίγουρος πως ρίχτηκαν τουλάχιστον 150 σφαίρες σε 15 δεύτερα (όσο και κράτησε το όλο σκηνικό). Και κάποιες από αυτές πιθανότατα έπληξαν και το αυτοκίνητο του ανυποψίαστου πολίτη ο οποίος βρισκόταν μέσα σε αυτό.
Αυτοί οι αδίστακτοι, οι τυφλοί δολοφόνοι της ΕΛ.ΑΣ ήταν αποφασισμένοι να υλοποιήσουν στο ακέραιο την εντολή που είχαν λάβει από τη φυσική και πολιτική τους ηγεσία. Εντοπίστε τον και σκοτώστε τον.
Σε αυτή την περίπτωση δεν στάθηκαν τυχεροί, γιατί η τύχη είναι γένους θηλυκού και γουστάρει τους τολμηρούς.
Ο λόγος για τον οποίον αναφέρομαι στο περιστατικό είναι για να αναδείξω τον άθλιο τρόπο με τον οποίο μεταδίδονται από τα ΜΜΕ τέτοια γεγονότα.
Το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινα και εγκατέλειψα στα εκατό μέτρα από το συμβάν, γιατί το στενό ήταν αδιέξοδο, ήταν διάτρητο από σφαίρες. Αυτό το γεγονός δεν αναφέρθηκε και το αυτοκίνητο δεν εμφανίσθηκε πουθενά. Εξαφανίσθηκε ως διά μαγείας. Οπως ως διά μαγείας εξαφανίσθηκε το άλλο αυτοκίνητο (τρακαρισμένο και πιθανόν χτυπημένο από σφαίρες), μαζί με τον ατυχή ιδιοκτήτη του, τον μοναδικό αυτόπτη μάρτυρα που ουσιαστικά συμμετείχε άθελά του στο περιστατικό, παρακολουθώντας καρέ καρέ όλη τη σκηνή από την αρχή ώς το τέλος.
Αντί λοιπόν να ερευνήσουν όλα αυτά τα τόσο σημαντικά πράγματα για να φανεί το τι ακριβώς έγινε σε εκείνο το συμβάν, οι τολμηροί και δαιμόνιοι ρεπόρτερ των ελληνικών ΜΜΕ εμφανίσθηκαν μέσα από το δωμάτιο του σπιτιού όπου διέμενα, με αποκαλυπτικά ρεπορτάζ, να κραδαίνουν τα άπλυτα σώβρακά μου, ενημερώνοντας αλαλάζοντες, γεμάτοι έξαψη τον άβολο, αδαή, αποσβολωμένο τηλεθεατή.
Αυτό το περιστατικό αποκαλύπτει ξεκάθαρα την προθυμία για σιωπή και συγκάλυψη εκ μέρους της δημοσιογραφικής κοινότητας, ουσιαστικά συναινώντας στην εγκληματική αυθαίρετη δράση των πιστολάδων της ΕΛ.ΑΣ και των εντολέων τους, συνδιαλεγόμενοι μαζί τους.
"Θα σας επιτρέψουμε να μπείτε στο σπίτι για αποκλειστικό ρεπορτάζ, αλλά για όλα τα υπόλοιπα τσιμουδιά. Μην ψάξετε παραπέρα". Αυτή ήταν η πρόταση και τελικά η αισχρή συμφωνία των δύο πλευρών.
Τα λεφτά εμείς θα τα βγάλουμε. Τα σώβρακα αξίζουν περισσότερο στο χρηματιστήριο των MEDIA από τη ζωή του ιδιοκτήτη τους. Φτάνει αυτός να είναι "διαβόητος".
Και ποιος νοιάζεται για τον τρόπο που δρα η αστυνομία; Αν η αστυνομία και η ηγεσία της πιστεύουν πως ένας άνθρωπος επειδή μόνο και μόνο είναι καταζητούμενος είναι αυτόματα και για σκότωμα, γιατί να διαφωνήσουμε;
Οποτε χρειαστήκαμε κάποια πληροφορία, το ανώτατο στέλεχος της αστυνομίας (έτσι κομπάζουν) απαντά αμέσως στο κινητό και πρόθυμα μας δίνει τις έγκυρες πληροφορίες. Ενώ ο καταζητούμενος δεν έχει τηλέφωνο. Και αν έχει ή κλειστό θα είναι ή δεν θα έχει σήμα.
Ετσι σκέφτονται οι ατρόμητοι και ανεξάρτητοι σύγχρονοι μαντατοφόροι.
Από εμένα μπράβο και εις ανώτερα, το μέλλον σάς ανήκει. Μάλιστα θα πρότεινα οι δύο κοινότητες της αστυνομίας και της δημοσιογραφίας να συγχωνευθούν για λόγους λειτουργικούς. Και πρωτότυπο είναι και πλεονεκτήματα παρέχει.
Τζάμπα εκλέξετε πρόεδρο αστυνομικό συντάκτη της ΕΣΗΕΑ;
Αν οι δαιμόνιοι αυτοί ρεπόρτερ με τον ίδιο ζήλο που δείχνουν στα δικά μου και όχι μόνο σώβρακα, ασκούσαν καθημερινό έλεγχο, καταγγέλλοντας στον έλληνα πολίτη ότι:
* 13.000 άνθρωποι βρίσκονται σε καθεστώς αιχμαλωσίας (με το πρόσχημα της παραβατικότητας), βιώνοντας την απόλυτη εκμετάλλευση, τη δική τους και των οικογενειών τους, από την επίσημη πολιτεία. Που αφού περάσαν τις συμπληγάδες μιας διεφθαρμένης αστυνομίας και μιας τρισχειρότερης δικαιοσύνης καταλήγουν καταδικασμένοι με βαρύτατες ποινές σε μεσαιωνικές συνθήκες διαβίωσης και ξεπερνούν κατά πολύ τα όρια του ομαδικού και διαρκούς βασανισμού. Που νιώθουν στο πετσί τους τη βαρβαρότητα με την οποία αυτό το σαθρό σύστημα πασχίζει να ελέγξει και εν τέλει να αφανίσει ό,τι τολμά να του βγάλει τη γλώσσα.
* Αν καταγγέλλανε τους ένοπλους φρουρούς του ελληνικού κράτους που εκτελούν εν ψυχρώ πολίτες (νέους κατά προτίμηση) στη μέση του δρόμου, μπροστά στα μάτια όλων των πολιτών. Που εξευτελίζουν και βασανίζουν μέχρι θανάτου ανθρώπους στα κρατητήρια. Που στήνουν με το έτσι θέλω κατηγορητήρια κατασκευάζοντας ενόχους και στέλνοντάς τους για χρόνια φυλακή. Και τόσες άλλες εγκληματικές πράξεις χωρίς να δίνουν λόγο σε κανέναν.
* Αν ασκούσαν πραγματικό έλεγχο στους σύγχρονους πειρατές του πολιτικού συστήματος, οι οποίοι με βοηθό το τέχνασμα της ψήφου του έλληνα πολίτη και τις ευλογίες των ΜΜΕ καταλαμβάνουν το Κοινοβούλιο μετατρέποντάς το σε στρατηγείο καταδυνάστευσης του ψηφοφόρου. Σε άνδρο διαπλοκής, συναλλαγής, αρπαχτής. Σε γιάφκα όπου μοιράζονται τα λάφυρα που αποκομίζουν από επιδρομές και πλιάτσικο. Που όποιος πολίτης τολμήσει να αμφισβητήσει μπαίνοντας εμπόδιο στα σχέδια τους θα νιώσει να ξεσπά με σφοδρότητα επάνω του η ωμή δημοκρατική βία ενός αιμοβόρου κατασταλτικού μηχανισμού. Θα βιώσει τη μνησικακία, τον ρεβανσισμό, την εκδικητικότητα και το βαθύ μισος που τρέφει το ελληνικό κράτος για όλους εκείνους που συνειδητά αποποιήθηκαν την ιδιότητα του υποταγμένου πιστού πολίτη ο οποίος αντιλαμβάνεται την ατομική ελευθερία ως χρέος να πράττει ό,τι του υπαγορεύουν, αλλά απαραμένουν άνθρωποι με ελεύθερη βούληση και άποψη γι' αυτό που συμβαίνει γύρω τους, εκφράζοντάς το με πράξεις.
* Αν αποκάλυπταν την τεράτια ευθύνη που έχει αυτή η ομάδα εγκληματιών για την εγκαθίδρυση αστυνομικού κράτους στην Ελλάδα με το οποίο ασκούν αφόρητη ψυχολογική βία στον πολίτη με εκατοντάδες μπλόκα από αρματωμένους ώς τα δόντια μπάτσους και με εξοπλισμό τύπου survivor, και εκείνο το απειλητικό, απολιθωμένο ύφος, κατάλοιπο της χούντας. Τους χιλιάδες χωροφύλακες που βλέπει κανείς όπου και να κοιτάξει (χωρίς τους κρυφούς). Τα δεκάδες αποσπάσματα κεφαλοκυνηγών που περνούν τα βουνά και τα λαγκάδια δρώντας κατά το δοκούν, αναβιώνοντας εποχές αρχών του 20ού αιώνα (κλιμάκια λέγονται τώρα -εκλεπτυσμένα πράγματα).
* Αν καταγγέλλουν αυτά και αναρίθμητα άλλα που ακυρώνουν στην πράξη το κοινωνικό κράτος και το κράτος δικαίου όπως οφείλουν και απαιτεί ο ρόλος τους, τότε το σημερινό πολίτευμα που με ζήλο περιφρουρούν και το ονομάζουν δημοκρατία θα ήταν ασύγκριτα πιο ανθρώπινο, ποιοτικότερο και σίγουρα πιο δίκαιο.
Θα μου πείτε δεν είμαι και ο πλέον κατάλληλος να κάνω υποδείξεις και μάλιστα για θέματα δημοκρατίας.
Σωστά. Στον τόπο που γεννήθηκε η δημοκρατία μπορούν να της κάνουν ό,τι θέλουν, ακόμη και να τη θάψουν αν το επιθυμούν. Είναι καλό ό,τι γεννιέται σ' έναν τόπο, σε αυτόν και να πεθαίνει. Να μην τους κακοφαίνεται, όμως, που οι πιτσιρικάδες της πετάνε πέτρες. Γριά και ρακένδυτη τη βλέπουν, πέτρες της πετούν.
Αρχέγονα μα αλάνθαστα ένστικτα είναι αυτά.
Γιατί οι πιτσιρικάδες είναι πιο έντιμοι και περήφανοι από τους μεγάλους.
Δεν θα ήθελαν όταν μεγαλώσουν να βρουν μια νεκρή στην ντουλάπα και να μάθουν ότι οι πατεράδες τους την κρατούσαν εκεί για να συντηρούνται από τη σύνταξή της.
Επιθυμούν κάτι πολύ περισσότερο από ένα πτώμα στη φορμόλη και να είστε βέβαιοι πως θα το πάρουν όσα σκιάχτρα κι αν υψώσετε στους δρόμους.
Οσο για το πρόσωπό μου, είναι απόλυτη πεποίθησή μου και σίγουρα χιλιάδων άλλων σκεπτόμενων ανθρώπων πως τη ζημιά που προξενεί στο κοινωνικό σύνολο ένας λαμπερός τηλεπαρουσιαστής σ' ένα και μόνο δελτίο ειδήσεων (των 8 κατά προτίμηση) εγώ δεν θα καταφέρω 10 ζωές να μου χαρίσουν.
Τι ζημιά θα μπορούσα να προξενήσω με ένα λιανοντούφεκο; Δεν το έχω στρέψει ποτέ σε κορμί ανθρώπου, πόσο μάλλον στο μυαλό του.
Τώρα γιατί εγώ με το λιανοντούφεκο είμαι ο καταζητούμενος και κινδυνεύω να σκοτωθώ πέφτοντας πάνω σε κάποιο λυσσασμένο απόσπασμα και εκείνοι που με κερδοφόρα υπερόπλα τους εκφυλίζουν και σιγά σιγά αποστειρώνουν το πνεύμα ενός ολόκληρου λαού καταστώντας τον πνευματικά ανάπηρο, γίνονται κριτές και διώκτες μου, είναι και η δική μου απορία.
Τώρα όμως που το καλοσκέφτομα ίσως θα πρέπει να αλλάξει ο νόμος περί όπλων. Οποιος κρατάει λιανοντούφεκο να δικάζεται για κακούργημα!!!
Επειδή είναι η πρώτη φορά που παρεμβαίνω δημόσια δεν θα ήθελα να κλείσω έτσι βαριά. Γι' αυτό θα βάλω ένα αληγορικό κουζ-γρίφο-αίνιγμα που νομίζω πως θα σας δυσκολέψει πολύ.
Πώς ονομάζεται ο βοηθός σερίφη κάποιου ορεινού και απομακρυσμένου χωριού της γιούτα των ΗΠΑ που προτάθηκε και τελικά παρέλαβε περιχαρής βραβείο από το FBI, γιατί με ηρωισμό και πάντα με κίνδυνο τη ζωή του συνέλαβε και παρέδωσε στη δικαιοσύνη κάποιους επικίνδυνους διασαλευτές της τάξης του χωριού; Που εκτός από το βραβείο είχε φιλοδοξία να γυριστεί ταινία από το Χόλιγουντ για το κατόρθωμά του, με πρωταγωνιστή τον Τζορτζ Κλούνεϊ, εκνευρίζοντας έτσι και αναγκάζοντας τους αμερικανούς φίλους του να τον εξορίσουν, υποβιβάζοντάς τον σε υπουργό Προστασίας του Πολίτη σε χώρα ανεξάρτητη των Βαλκανίων. Που σύμφωνα με δικές μου αποκλειστικές πληροφορίες συνεχίζει να φαντάζεται και να ψάχνει εναγωνίως διασαλευτές!
Για να σας διευκολύνω θα σας πως μερικές από τις αγαπημένες του λέξεις. Δημοκρατία, επαναστατικό ταμείο, γκέτο, συγκοινωνούντα δοχεία, αποσταθεροποίηση, μηδενική ανοχή, οργανωμένο έγκλημα, θα συλληφθούν.
Επίσης είναι ένθερμος οπαδός του καταδοτισμού και λατρεύει τους πληροφοριοδότες και τις επικηρύξεις.
Πάντως γνωρίζοντας πως ένα από τα πολλά προσόντα του είναι και η εκδικητικότητα, σπεύδω να διευκρινίσω πως κάθε ομοιότητα με γεγονότα και πρόσωπα είναι εντελώς συμπτωματική.
Οσοι αστυνομικοί ρεπόρτερ το βρουν θα μπουν στην κλήρωση για αποκλειστική συνέντευξη.
Τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς σε εκείνους που δεν καταθέτουν τα όπλα, με τα οποία επέλεξαν να αγωνιστούν για τη ζωή που ονειρεύονται.
Υ.Γ.: ΛΙΓΟ ΛΑΔΑΚΙ ΠΑΙΔΙΑ. ΣΚΟΥΡΙΑΖΟΥΝ».
Διαβάστε περισσότερα...
