Αν όλες οι ταράτσες των κτιρίων στις πόλεις βάφονταν άσπρες, η θερμοκρασία στις αστικές περιοχές θα μειωνόταν και ενδεχομένως θα αμβλύνονταν οι επιπτώσεις από το φαινόμενο του θερμοκηπίου.
Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει από μελέτη που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα. Και μολονότι πολλοί θεωρούν την ιδέα αυτή παράλογη, πέρσι την υιοθέτησε ο βραβευμένος με Νόμπελ Φυσικής, υπουργός Ενέργειας των ΗΠΑ, Στίβεν Τσου.
Η έρευνα που πραγματοποίησαν οι επιστήμονες στο Εθνικό Κέντρο Κλιματικών Αλλαγών των ΗΠΑ δείχνει ότι έχει δυνατότητες.
«Η έρευνά μας καταδεικνύει ότι οι λευκές στέγες, τουλάχιστον θεωρητικά, μπορεί να είναι μια αποτελεσματική μέθοδος για τη μείωση της ζέστης στις πόλεις», ανέφερε ο Κιθ Όλσον, ένας από τους συγγραφείς της μελέτης.
«Θερμές νησίδες»
«Απομένει να δούμε αν είναι πράγματι εφικτό να βαφτούν άσπρες οι ταράτσες, όμως η ιδέα σίγουρα χρειάζεται περαιτέρω διερεύνηση», πρόσθεσε.
Οι κλιματικές αλλαγές έχουν σοβαρότερες επιπτώσεις στις αστικές παρά στις αγροτικές περιοχές, επειδή στις πόλεις υπάρχουν περισσότερες επιφάνειες σκούρου χρώματος (όπως οι ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι και οι πισσωμένες ταράτσες) που απορροφούν θερμότητα από τον ήλιο.
Έτσι δημιουργούνται οι λεγόμενες «θερμές νησίδες» όπου η θερμοκρασία μπορεί να είναι 1-3 βαθμούς Κελσίου υψηλότερη σε σχέση με την ύπαιθρο.
Οι λευκές στέγες και οι δρόμοι με πιο ανοιχτά χρώματα θα αντανακλούσαν τη θερμότητα αντί να την απορροφούν.
Μείωση κατά 33%
Οι ερευνητές έκαναν μια προσωμοίωση σε ηλεκτρονικό υπολογιστή για να δουν πόση ηλιακή ακτινοβολία απορροφούν οι αστικές επιφάνειες και υπολόγισαν πως αν όλες οι ταράτσες σε όλες τις πόλεις του κόσμου βάφονταν κατάλευκες το φαινόμενο των «θερμών νησίδων» θα περιοριζόταν κατά 33%.
Αυτό σημαίνει ότι οι πόλεις θα γίνονταν «ψυχρότερες» κατά περίπου 4 βαθμούς Κελσίου, κάτι που θα ήταν ιδιαίτερα αισθητό τα καλοκαίρια.
Στον «πραγματικό» κόσμο θα ήταν ωστόσο πολύ δύσκολο να βαφτούν οι στέγες κάτασπρες επειδή σ' αυτές καταλήγουν αεραγωγοί και καμινάδες.
Το «μοντέλο» που χρησιμοποιήθηκε στον υπολογιστή δεν ήταν αρκετά λεπτομερές ώστε να διαπιστωθεί κατά πόσο θα μειωνόταν η θερμοκρασία σε κάθε πόλη ξεχωριστά.
Η προσομοίωση έδωσε όμως στοιχεία για τις μεγάλες μητροπολιτικές περιοχές, όπως η Νέα Υόρκη, όπου υπολογίστηκε ότι τα καλοκαιρινά απογεύματα η θερμοκρασία θα έπεφτε κατά περίπου 1 βαθμό Κελσίου.