Εκτελέσεις για τη δολοφονία Ραχμάν στο Μπαγκλαντές

Οι αρχές του Μπαγκλαντές εκτέλεσαν δια απαγχονισμού τους 5 από τους 12 πρώην στρατιωτικούς που είχαν καταδικαστεί για την δολοφονία, το 1975, του ιδρυτή της χώρας, Σεΐχ Μουτζιμπούρ Ραχμάν, κατά εγχώρια ΜΜΕ.

Η εκτέλεση σημειώθηκε 35 χρόνια μετά το θάνατο του Μουτζιμπούρ, καθώς και των περισσότερων μελών της οικογένειάς του, μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα της 15ης Αυγούστου 1975, το οποίο φέρονταν να υποκίνησαν η C.I.A. και ο τότε πρεσβευτής των Ηνωμένων Πολιτειών στη χώρα, Γιουτζίν Μπούστερ.

Οι καταδικασθέντες οδηγήθηκαν στο ικρίωμα διαδοχικά λίγο μετά τα μεσάνυχτα της Τετάρτης στην Κεντρική Φυλακή στην Ντάκα, όπου είχαν επιβληθεί εξαιρετικά αυστηρά μέτρα ασφαλείας, ανέφερε η εφημερίδα Daily Star, επικαλούμενη μη κατονομαζόμενους αξιωματούχους.

Στους εκτελεσθέντες περιλαμβάνονται ο πρώην αξιωματικός του πυροβολικού Μοχιουντίν Άχμεντ, ο ταγματάρχης εν αποστρατεία Μπαζλούλ Χούντα, ο αντισυνταγματάρχης ε.α. Σουλτάν Σαριάρ Ρασίντ Χαν, ο αντισυνταγματάρχης ε.α. Σαγιέντ Φαρούκ Ραχμάν και ο ταγματάρχης ε.α. Α.Κ.Μ. Μοχιουντίν.

Οι εκκλήσεις για έλεος των τεσσάρων απορρίφθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες από τον πρόεδρο Ζιλούρ Ραχμάν. Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε τις αιτήσεις τους να μετατραπούν οι ποινές τους. Αρκετές χιλιάδες περίεργοι συγκεντρώθηκαν γύρω από τη φυλακή περίεργοι για την εκτέλεση των κατά δήλωσή τους δολοφόνων του Μουτζιμπούρ, που δικάστηκαν από πολιτικό δικαστήριο. Έξι ακόμα κατηγορούμενοι για την δολοφονία φυγοδικούν. Ο έβδομος φέρεται να πέθανε το 2001 στη Ζιμπάμπουε.

Ο Μουτζιμπούρ, ο οποίος ηγήθηκε του πολέμου για την ανεξαρτησία του Μπανγκλαντές το 1971, δολοφονήθηκε από αξιωματικούς μετά την εκδήλωση της στρατιωτικής χούντας. Οι δολοφόνοι δεν καταδιώχθηκαν. Ωστόσο, η καταγγελία σε βάρος τους για δολοφονία κατατέθηκε όταν η μεγαλύτερη κόρη του Μουτζιμπούρ, Χασίνα, έγινε πρωθυπουργός, το 1996. Η διαδικασία επιβραδύνθηκε όταν η Χασίνα έχασε την εξουσία στις εκλογές του 2001. Την ξανάρχισε μετά τη νίκη της στις εκλογές που διεξήχθησαν στα τέλη του 2008.

Οργανώσεις προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η Ευρωπαϊκή Ένωση είχαν εκδηλώσει την αντίθεσή τους στις θανατικές ποινές, στις οποίες απέδωσαν «πολιτικά κίνητρα».