Από τις αρχές του χρόνου 12 τουρκικά πολεμικά πλοία έχουν διασχίσει το Αιγαίο, φθάνοντας μέχρι το Σούνιο

Τα ξημερώματα, οι Τούρκοι προχώρησαν ακόμη παραπέρα, κάνοντας έλεγχο στη πορεία ελληνικού πλοίου στη καρδιά του Αιγαίου. Η Άγκυρα σπάνια προχωρά σε οποιαδήποτε κίνηση χωρίς να την έχει σχεδιάσει. Πάντα έχει στόχο και η προσπάθειά της να τον επιτύχει δεν εξαρτάται ποτέ από το ποιος κυβερνά τη γειτονική χώρα. Αυτό διαχρονικά έχει αποδειχτεί ότι αποτελεί και τη μεγάλη της δύναμη.

Η αγωνία της Άγκυρας να αναβαθμίσει την παρουσία της στο μισό Αιγαίο δεν είναι μυστική. Η προσπάθειά της να το επιτύχει μετά από το 1974,είναι διαρκής και συντονισμένη. Χαμένη δεν βγήκε. Είτε με απειλές όπως το casus beli σε περίπτωση που η Ελλάδα ασκήσει το νόμιμο δικαίωμά της να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ν.μ,είτε αξιοποιώντας τη συμμετοχή της σε οργανισμούς όπως το ΝΑΤΟ,που για χατήρι του "χρήσιμου" συμμάχου της,της Τουρκίας, έχει εξαιρέσει από κάθε στρατιωτικό του σχεδιασμό τη Λήμνο, η Τουρκία έχει κατορθώσει να επιβάλει πολλές από τις επιδιώξεις της.

Η λεγόμενη "τουρκική απειλή " με την οποία γενιές και γενιές Ελλήνων μεγάλωσαν δεν είναι πλέον καθόλου βέβαιο ότι εκδηλώνεται με καθαρά στρατιωτικά μέσα. Αυτά περισσότερο χρησιμοποιούνται ως μέσα πίεσης για να επιτύχει η Άγκυρα το στόχο της συνδιαχείρισης του Αιγαίου,σ΄ ένα διαπραγματευτικό τραπέζι κι όχι μέσω μιας ένοπλης σύγκρουσης,που στις ημέρες μας μοιάζει εξωπραγματική.

Η Τουρκία που πολύ πριν από εμάς όχι απλά σκέφτηκε αλλά τελικά μπήκε υπό την επιτήρηση του ΔΝΤ, δεν σκέφτηκε ποτέ να σταματήσει τις σπατάλες για αγορά εξοπλισμών,που τώρα ο Ταγίπ Ερντογάν μας καλεί να σταματήσουμε,γνωρίζοντας πολύ καλά ότι βρίσκεται σε θέση ισχύος. Συνήθως δίνουμε ιδιαίτερη σημασία στις αγορές οπλικών συστημάτων που πραγματοποιεί η γειτονική χώρα. Μαχητικά αεροσκάφη, ελικόπτερα,πολεμικά πλοία και άρματα μάχης, ήταν πάντα στο επίκεντρο του ελληνικού ενδιαφέροντος. Λίγη σημασία έδινε η Αθήνα στα δισεκατομμύρια που σπαταλούσε αφειδώς η Άγκυρα για τις αγορές συστημάτων και μέσων που είχαν να κάνουν με την έρευνα και διάσωση. Εδώ και πολλά χρόνια η Τουρκία διαθέτει δορυφορικό σύστημα που λαμβάνει τα S.O.S εναέριων και πλωτών μέσων απ΄ όλο το κόσμο,πόσο μάλλον από το Αιγαίο. Έχει δαπανήσει τεράστια ποσά για να αναβαθμίσει την ακτοφυλακή της με σύγχρονα σκάφη,έχει επενδύσει δισεκατομμύρια για τον εκσυγχρονισμό του πολεμικού της στόλου,έχει προχωρήσει σε αγορές ελικοπτέρων έρευνας και διάσωσης. Τίποτα απ΄ όλα αυτά δεν έγινε τυχαία και χωρίς λόγο.

Συνηθισμένοι να φθάνουμε σε κάθε γωνια του Αιγαίου πάντα πρώτοι, δεν δώσαμε ποτέ σημασία στη φρενίτιδα αγορών της γειτονικής χώρας σε μέσα έρευνας και διάσωσης. Αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε ότι κάτι δεν πάει καλά όταν διαπιστώσαμε ότι πλέον ότι σ΄ όλες τις επιχειρήσεις έρευνας διάσωσης βρίσκαμε τους Τούρκους να μας περιμένουν. Αποκορύφωμα ο εντοπισμός της σορού έλληνα πιλότου που είχε πέσει με το αεροσκάφος του στη Σκύρο, από τουρκική φρεγάτα!

Όχι δεν πρόκειται για ένα απλό αγώνα ταχύτητας. Η υπόθεση της έρευνας-διάσωσης έχει πολύ ουσία για την Άγκυρα και οι "βόλτες" τουρκικών πλοίων μέχρι το Σούνιο, έχουν σχέση. Μεταξύ των πολλών επενδύσεων που έχουν κάνει οι Τούρκοι για τις επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης είναι η κατασκευή και λειτουργία ενός συμπλέγματος παράκτιων σύγχρονων ραντάρ, στα μικρασιατικά παράλια. Οι δοκιμές απόδοσης αυτών των συστημάτων είναι συνεχείς και τα τουρκικά πολεμικά πλοία ,πέρα από τη πρόκληση και την θρασύτατη επίδειξη δύναμης που κάνουν, παίζουν και το ρόλο των "στόχων" των δικών τους ραντάρ,που στο σύστημα έρευνας διάσωσης θα παίξουν σημαντικό ρόλο. Η προτεραιότητα που δίνει η Άγκυρα για να αναλάβει το πρωταγωνιστικό ρόλο στην έρευνα διάσωση δεν έχει να κάνει ασφαλώς μόνο για την αγωνία της για τη σωτηρία ανθρώπινων ζωών. Ο έλεγχος του Αιγαίου, ή έστω του μισού για μία τόσο σημαντική υπόθεση ,αποτελεί πρόκριμα για τον πλήρη έλεγχο που επιδιώκει.

Θέλει να μας σύρει σε θερμό επεισόδιο

Οι μακροπρόθεσμοι σχεδιασμοί και οι στόχοι της Άγκυρας δεν ακυρώνουν βέβαια τους φόβους πολλών στο ελληνικό Πεντάγωνο,για ένα θερμό επεισόδιο που ενδέχεται να εξελιχθεί σε κρίση. Όλες οι κινήσεις της Τουρκίας το τελευταίο 18μηνο δείχνουν ότι ίσως και να επιδιώκει τη πρόκληση ενός επεισοδίου. Οι Τούρκοι στρατηγοί, αλλά και η κυβέρνηση της γειτονικής χώρας γνωρίζουν πάρα πολύ καλά ότι ενέργειες όπως η αποστολή πολεμικών πλοίων έξω από την Αττική προκαλούν πέρα από όλα τ΄ άλλα και πολιτικό πρόβλημα στην κυβέρνηση του Γ.Παπανδρέου,που αυτή τη περίοδο έχει να αντιμετωπίσει την οικονομική θύελλα. Η ελληνική κοινή γνώμη που είναι γαλουχημένη με την πεποίθηση ότι όλο το Αιγαίο, ακόμη και τα διεθνή ύδατα είναι ...ελληνικά, δυσφορεί στο άκουσμα κάθε είδησης που έχει να κάνει με αμφισβητήσεις των Τούρκων ,πόσο μάλλον όταν τουρκικές φρεγάτες και κορβέτες εμφανίζονται στο Σούνιο.

Η επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης να αντιμετωπίσει με ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση τις προκλήσεις των Τούρκων, δεν μπορεί να είναι κατακριτέα και φαίνεται ότι δεν εξυπηρετεί τους σχεδιασμούς της Τουρκίας η οποία δείχνει με την συμπεριφορά της ότι θέλει να μας σύρει σε ένα σκηνικό έντασης και κρίσης. Σ΄ αυτή της τη προσπάθεια επιχειρεί να χρησιμοποιήσει τα αντανακλαστικά της ελληνικής γνώμης και να οδηγήσει την ελληνική κυβέρνηση σε πιο σκληρές κινήσεις.

Η εμπειρία των Ιμίων προφανώς μας είναι πολύ χρήσιμη για να διαπιστώσουμε ότι κάθε κινησή μας χρειάζεται πολύ σκέψη. Η αναβολές ταξιδιών κορυφαίων υπουργών στην Άγκυρα είναι μια πολύ καλή και αρκετά ηχηρή απάντηση. Δεν χρειάζεται περαιτέρω κλιμάκωση,γιατί όλα δείχνουν ότι αυτό επιθυμούν οι Τούρκοι.

Από την άλλη βέβαια θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε στα σοβαρά, ότι οι "βόλτες" των τουρκικών πολεμικών πλοίων μέχρι το Σούνιο και τη Ραφήνα καταρρίπτουν πανηγυρικά ένα από τα τουρκικά "επιχειρήματα" για το Αιγαίο. Σε κάθε ευκαιρία οι τούρκοι διπλωμάτες και στρατιωτικοί "παραπονιούνται" ότι "αυτοί οι Έλληνες, έχουν μετατρέψει το Αιγαίο σε κλειστή ελληνική λίμνη". Όπως αποδείχτηκε η Αθήνα σέβεται απολύτως το διεθνές δίκαιο και επιτρέπει ακόμη και σε πολεμικά πλοία να χρησιμοποιούν ανεμπόδιστα κάθε γωνιά του πανέμορφου Αιγαίου. Αρκεί να καταλάβουν κι αυτοί ότι ο σεβασμός πρέπει κάποια στιγμή να είναι αμοιβαίος.