Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011

Η αλλαγή επαγγέλματος το 2011 ως αποτέλεσμα της κρίσης;

Πριν από λίγα χρόνια, η αλλαγή επαγγελματικής πλεύσης οφειλόταν σε πολλούς και διάφορους λόγους...

Σε μια προσωπική ανάγκη για κάτι διαφορετικό, στο γεγονός ότι η απασχόληση είχε σταματήσει να είναι τόσο ενδιαφέρουσα όσο παλιά, σε μια απρόσμενη απόλυση ή ακόμα και στις μη ικανοποιητικές απολαβές. Σήμερα, ωστόσο, όλοι αυτοί οι λόγοι έχουν αντικατασταθεί από έναν και μόνο: τον οικονομικό...

Η αλλαγή επαγγέλματος το 2011 προκύπτει ως αποτέλεσμα οικονομικής κρίσης? Πώς, όμως, αλλάζει κανείς δουλειά; Και τι σημαίνει ψυχολογικά να κλείνεις μία σελίδα στη ζωή σου για να ανοίξεις κάποιαν άλλη; Ούτως ή άλλως, μια τέτοια κίνηση συνεπάγεται άγχος, αγωνία, προσπάθεια να ανταποκριθεί σε ένα νέο αντικείμενο που μόνο θεωρητικά νιώθεις πως μπορείς να χειριστείς.

Αλλά οι ανάγκες έχουν τη δική τους λογική. Σε εποχές άλλωστε όπως αυτές που διανύουμε, με την κρίση να ψαλιδίζει θέσεις εργασίας και να σπρώχνει στο περιθώριο της ανεργίας χιλιάδες νέων ανθρώπων, η επιλογή καινούργιας δουλειάς αποδεικνύεται μονόδρομος. Προνοητικότητα χρειάζεται, «γερό στομάχι» και, ενδεχομένως, εφευρετικότητα, ώστε η πίεση της κρίσης να αποδειχθεί όντως ευκαρία για ένα νέο επαγγελματικό ξεκίνημα.

Από προγραμματίστρια, βρεφονηπιοκόμος και στέλεχος διοίκησης επιχειρήσεων έγιναν αντίστοιχα εκτροφέας και εκπαιδεύτρια σκύλων, εργαζόμενη σε αποφράξεις και ψυχοθεραπευτής.

Κ.Π.
Από προγραμματίστρια, εκπαιδεύτρια σκύλων

«Αποφάσισα τον τελευταίο χρόνο να κάνω πιο ουσιαστική τη ζωή μου. Εκλεισα ένα κεφάλαιο στα επαγγελματικά μου και άνοιξα ένα άλλο εξίσου, αν όχι και περισσότερο, αγαπητό από αυτό που σπούδασα. Η απόφαση αυτή ήταν εύκολη γιατί λατρεύω τα σκυλιά και κάνω κάτι που μου δίνει μεγαλύτερη ηρεμία στην καθημερινότητά μου ακόμα κι αν είναι περιοριστικό εφόσον είναι ένα τόσο απαιτητικό επάγγελμα. Το να εκτρέφεις και να εκπαιδεύεις σκυλιά σου περιορίζει πολύ τον ελεύθερο χρόνο σου και ξεχνάς όλες τις διακοπές και τις αργίες. Πριν εγκαταλείψω τη δουλειά της προγραμματίστριας έκανα παράλληλα και τη σημερινή δουλειά μου και ομολογώ ότι με ξεκούραζε. Οπότε, μου ήταν πολύ εύκολο να πάρω αυτήν την απόφαση αν αναλογιστεί κανείς και το πόσο σκληρός είναι ο κόσμος εκεί έξω...

Ευτυχώς, τα πράγματα πηγαίνουν πολύ καλά γιατί όλοι πια θέλουν τα σκυλιά τους εκπαιδευμένα για να τους προστατεύουν τόσο το σπίτι όσο και τους ίδιους από τους επίδοξους διαρρήκτες και κακοποιούς».

Τ.Ν.
Η βρεφονηπιοκόμος που δουλεύει στις αποφράξεις

«Μια απόλυση στάθηκε η αφορμή για να αλλάξω δουλειά. Επειτα από χρόνια ως βρεφονηπιοκόμος για παιδιά με ειδικές ανάγκες σε νοσοκομείο και παιδικούς σταθμούς απολύθηκα. Για καιρό έψαχνα για δουλειά. Οι ανάγκες ήταν πολλές. Ο άνδρας μου δούλευε στις οικοδομές κι εγώ ως οικιακή βοηθός αλλά δεν πήγαινε άλλο.... Κάποια στιγμή αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με τους καθαρισμούς και στη συνέχεια, όταν η δουλειά έπεσε κι εκεί, με τις αποφράξεις... Σίγουρα, οι ώρες δουλειάς είναι πολλές και χωρίς διακοπές και ελεύθερο χρόνο αλλά έχουμε δουλειά για να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας. Τώρα τελευταία και στις αποφράξεις παρατηρείται μια μείωση. Περνάμε κι εμείς κρίση. Ο κόσμος δεν έχει λεφτά και ενώ αντιμετωπίζουν ένα πρόβλημα μας καλούν όταν πια έχει φθάσει στο απροχώρητο ή μας ζητούν να πληρώσουν έναντι ή με δόσεις... Προσαρμοζόμαστε κι εμείς όπως όλοι».

Π.Σ.
«Πνιγόμουν και έπρεπε να αλλάξω δουλειά»

«Οταν το 1987 έπαιρνα το πτυχίο μου από το τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, δεν φανταζόμουν ότι μερικά χρόνια αργότερα θα αποφάσιζα να ανατρέψω τη ζωή μου και να αλλάξω εντελώς επαγγελματική κατεύθυνση.

Ξεκίνησα ως λογιστής και συνέχισα ως οικονομικός διευθυντής σε επιχειρήσεις αλλά σήμερα είμαι ψυχοθεραπευτής. Καμιά φορά τα κίνητρα για μια αλλαγή δουλειάς δεν είναι ξεκάθαρα από την αρχή, μπορεί να τα ανακαλύψουμε στην πορεία. Εγώ έφθασα στο μη παρέκει. Εκανα δουλειές που δεν με ευχαριστούσαν. Πνιγόμουν. Κάτι έπρεπε να κάνω. Μπορεί και τώρα αν βρω κάτι ακόμη πιο ενδιαφέρον από αυτό που κάνω να ξανάρχιζα από το μηδέν. Αλλά το σίγουρο είναι ότι σήμερα όλο και περισσότεροι αλλάζουν εργασιακό αντικείμενο. Πιο συχνά πια για λόγους επιβίωσης, αυτό κι αν είναι σημαντικό κίνητρο. Πολλές φορές η αλλαγή δουλειάς είναι ένας εξαναγκασμός, δεν υπάρχει ευχαρίστηση, αλλά όλοι πρέπει να βρίσκουν κάποιες αξίες ακόμη και στις πιο ρουτινιάρικες δουλειές. Οπως έλεγε και ο υπαρξιστής και φιλόσοφος Μάρτιν Χάιντεκερ «ακόμη και στην έρημο να βρεθώ θα πρέπει να χτίσω τον παράδεισό μου». Αυτό πρέπει να γίνει για όλους στο εξής, κάτω από τις δύσκολες συνθήκες που περνάμε, σημαία επαγγελματικής προσαρμογής».