Τι έλεγε ο Κεμάλ στη Νταλμάς για Τούρκους και Έλληνες!..

Με την ευκαιρία της “αναθέρμανσης” της ελληνοτουρκικής φιλίας και της έκθεσης που έγραψαν οι Έλληνες μαθητές για το “σπίτι του Κεμάλ Ατατούρκ” ανασύρεται απο το αρχείο του Δημήτρη Λιμπερόπουλου η αποκλειστική συνέντευξη που του είχε δώσει η Ζωζώ Νταλμάς, ερωμένη του Τούρκου εθνάρχη, αλλά -κατά την ίδια- και συνεργάτιδα (κατάσκοπο;) του Ελευθερίου Βενιζέλου.

Συγκλονιστικό ντοκουμέντο, που αποκαλύπτει ότι ο Κεμάλ (που είχε γεννηθεί στη Θεσσαλονίκη και μιλούσε άπταιστα ελληνικά) όχι μόνο τραγουδούσε "το γελεκάκι που φοράς εγώ στο 'χω ραμμένο...", αλλά έλεγε στη πανέμορφη πρωταγωνίστρια ότι οι Τούρκοι θέλουν χρόνια πολλά για να ξυπνήσουν σαν τους Έλληνες που τους θαύμαζε.

Πως αλλάζουν οι καιροί, μετά τόσα χρόνια, αφού μάλλον εμείς αποκοιμηθήκαμε και πέσαμε σε λήθαργο, ενώ ξύπνησαν οι γείτονές μας.

Μακροχρόνια ερωμένη του Κεμάλ Ατατούρκ, μήπως και κατάσκοπος του Ελευθερίου Βενιζέλου;

Η Ζωζώ Νταλμάς, με αυθορμητισμό και φιλαρέσκεια, η παλιά πρωταγωνίστρια της ελληνικής και της τουρκικής οπερέτας, αποκαλύπτει τη ζωή της. Ήταν νεαρή χορεύτρια στη Θεσαλονίκη, όταν παντρεύτηκε ένα νεαρό αεροπόρο, για να "πετάξει" αργότερα ως βασίλισσα της οπερέτας σε οντάδες παλατιών της Αιγύπτου και της Τουρκίας…

Γεννήθηκε στην Πόλη το 1905, μεγάλωσε στη Θεσαλονίκη. Έμαθε πιάνο, τραγούδι και χορό στο «Ωδείον Γρεκού» και μετά, πήρε κάποια μαθήματα στο Μιλάνο, ίσως γιατί φιλοδοξούσε να γίνει τραγουδίστρια της όπερας. Ξεκίνησε ως χορεύτρια στη μακεδονική πρωτεύουσα με τον θίασο `Ενκελ («Πριγκίπισσα της Τσάρντας») και μετά με τον ίδιο θίασο ήρθε στην Αθήνα, για να γίνει σουμπρέτα και πρωταγωνίστρια και να γνωρίσει την αποθέωση σε τουρνέ στην Αίγυπτο, όπου έγινε μήλο της έριδος πριγκίπων…

Συνεργάστηκε ως ηθοποιός της οπερέτας και της επιθεώρησης με μεγάλα ονόματα, έγινε θιασάρχης, πρωταγωνίστησε σε θέατρο που έφερε το όνομά της και ταξίδεψε δίνοντας συναυλίες τραγουδιού, χόρευε κι΄όλας, στα πέρατα της οικουμένης, όπου υπήρχαν παροικίες Ελλήνων. Πρωταγωνίστησε και στη τουρκική οπερέτα την εποχή που ήταν ερωμένη του Κεμάλ Ατατούρκ. Έπαιξε σε επτά κινηματογραφικές ταινίες, γυρισμένες στην Ελλάδα και κάποιες στη Τουρκία και στη Γαλλία. Κουβαρντού και σπάταλη, απεχώρησε από τη σκηνή το 1957 και πέθανε στην Αθήνα (2.8.1988) πάμπτωχη και ξεχασμένη σε οίκο ευγηρίας. Λένε πως την κηδεία της έκανε ένας παλιός χορευτής και θαυμαστής της, ο Δημήτρης Ιβάνωφ.

Σκόρπισε τα μπριλάντια και πέθανε έρημη και πάμπτωχη στο γηροκομείο...
Ο Κεμάλ Ατατούρκ, μπροστά στους καλεσμένους του ( υπουργούς και πασάδες) σε τσακίρ κέφι, την ανέβασε σε ένα απλόχωρο τραπέζι για να λικνιστεί στο χορό της Σαλώμης, αφαιρόντας από πάνω της ένα-ένα τα πέπλα ώσπου να μείνει ημίγυμνη και τον κραταιό κυβερνήτη της Τουρκίας να την ραίνει με λουλούδια… Και στη κρεβατοκάμαρα, να της ζητάει να του τραγουδήσει «το γελεκάκι που φορείς» και να της εκμυστηρεύεται στα ελληνικά: «μπρε Ζωζώκα μου, πίστεψέ με, θαυμάζω τους Έλληνες κι΄όχι τους μπουνταλάδες δικούς μου…».

Οταν επέστρεφε από την Τουρκία, την καλούσε ιεροκρυφίως ο Ελευθέριος Βενιζέλος και την ρωτούσε διάφορα πράγματα. Με λίγα λόγια υπερηφανευόταν γιατί είχε βρεθεί στην αγκαλιά του Κεμάλ αλλά και στην υπηρεσία της Ελλάδας. Τα διαμάντια και τα χρυσαφικά που με γέμισαν Αιγύπτιοι πρίγκιπες και Τούρκοι πασάδες, στην οικογένειά μου και σε φτωχά κορίτσια τα μοίρασα…»,έλεγε.