Ο θεσμός του Αρχιεπισκόπου

Τὴν Τρίτην 22-9/5-10-2010 ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἐξέλεξε νέον Ἀρχιεπίσκοπον. Ἡ ἀνάδειξις τοῦ νέου Ἀρχιεπισκόπου ἐγένετο ἐν μέσῳ κλίματος εἰρήνης καί συμπνοίας, μέσω ἀδιαβλήτων διαδικασιῶν, εἰς διάψευσιν των -κάθε ἄλλο παρὰ- εὐσεβῶν πόθων πολλῶν ἐκτός Ἐκκλησίας παραγόντων.

Ὁ νέος Προκαθήμενος τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν εἶναι ὁ πέμπτος κατά σειράν, μετά τήν ἀπόσχισιν τῶν καινοτόμων τό 1924 και τήν πρώτην συγκρότησν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τό 1935, εἰς διαδοχήν τῶν Ἀρχιεπισκόπων: Δημητριάδος Γερμανοῦ Μαυρομμάτη (1935-1939), πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου Καβουρίδου (1939-1955), Ταλαντίου Ἀκακίου Παππᾶ (1960-1963), Ἀθηνῶν Αὐξεντίου Πάστρα (1964-1985) καί Ἀθηνῶν Χρυσοστόμου Κιούση (1986-2010). Ἅπαντες οἱ προαναφερθέντες Πρωθιεράχαι τῆς ἀκαινοτομήτου Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν Ἑλλάδι ἔφερον τόν τίτλον τοῦ Ἀρχιεπισκόπου τῶν Γ.Ο.Χ. καίτοι οἱ τρεῖς πρῶτοι δέν ἔφερον τόν τίτλον τοῦ Ἀθηνῶν, ἕνεκα διαφόρων λόγων. Ἐπί παραδείγματι, εἰς τά ἄρθρα τοῦ πρ. Φλωρίνης εἰς τὴν «Φωνήν τῆς Ὀρθοδοξίας» καθώς καί εἰς τά βιβλία του εἰς τήν προμετωπίδα ἀναγινώσκωμεν:

«ΤΟΥ ΠΑΝΙΕΡΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ Τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, Μητροπολίτου Πρώην Φλωρίνης κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΚΑΒΟΥΡΙΔΟΥ»

Ὁ τῖτλος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἐν Ἑλλάδι ἔχει τήν ἔννοιαν τοῦ Ἀρχηγοῦ τῶν Ἐπισκόπων, τοῦ ἐπικεφαλῆς, δηλαδή, τῆς Συνόδου. Ἀποτελεῖ ὑποχρέωσιν τῶν Ἀρχιερέων ἑκάστου Ἔθνους (μιᾶς εὐρυτέρας γεωγραφικῆς περιοχῆς) νά ἀναγνωρίζουν ὡς κεφαλήν τον Πρῶτον μεταξύ τους κατά τό λδ΄ κανόνα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Ὁ ἀποστολικός κανών ἀναφέρεται εἰς τήν ἐποχήν κατά ὁποίαν ἴσχυε τό Μητροπολιτικόν σύστημα. Οἱ Ἐπίσκοποι τῶν πόλεων κάθε ρωμαϊκῆς Ἐπαρχίας ἀνεγνώριζον ὡς Πρῶτον μεταξύ των τόν Ἐπίσκοπον τῆς πρωτευούσης τῆς ἐπαρχίας, της Μητροπόλεως, ὁ ὁποῖος καί ὠνομάζετο Μητροπολίτης. Ἀργότερον εἰς τάς εὐρυτέρας γεωγραφικάς περιοχάς Εὐρώπης, Ἀφρικῆς καί Ἀσίας (αἱ ὁποῖαι συναπετέλουν την Ρωμαϊκήν «Οἰκουμένην») προεξῆρχον ὑπεράνω τῶν Μητροπολιτῶν οἱ Ἐπίσκοποι τῶν ἀντιστοίχων πρωτευουσῶν, τῆς μέν Εύρώπης ἡ Ρώμη, τῆς δέ Ἀφρικῆς ἡ Ἀλεξάνδρεια καὶ τῆς Ἀσίας ἡ Ἀντιόχεια. Ἀργότερον προσετέθησαν ἡ Κωνσταντινούπολις καί τά Ἱεροσόλυμα, κατὰ τό Πατριαρχικόν σύστημα. Η ἄνοδος τῆς πολιτικῆς σημασίας μιᾶς πόλεως ἐσήμαινε καὶ τὴν ἄνοδον κατά την ἐκκλησιαστικήν τάξιν τῆς ἀντιστοίχου Ἐπισκοπῆς. Χαρακτηριστικόν εἶναι τό παράδειγμα τῆς Κωνσταντινουπόλεως.

Σήμερον, εἰς τόν Ἑλλαδικόν χῶρον εἶναι ἀπολύτως φυσιολογικόν καί κανονικόν ὁ Ἐπίσκοπος τῶν Ἀθηνῶν νά εἶναι ὁ Πρῶτος μεταξύ τῶν Ἐπισκόπων τοῦ Ἑλλαδικοῦ χώρου, ἄρα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος. Διὰ τόν λόγον αὐτόν ἅπαντες οἱ προκαθήμενοι τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. ἔφερον τόν τῖτλον τοῦ Ἀρχιεπισκόπου καί εἶχον τῆν ἕδραν ἐν Ἀθήναις. Οἱ τρεῖς πρῶτοι ὅμως δέν ἔφερον τὸν τῖτλον τῆς πόλεως τῶν Ἀθηνῶν καί τοῦτο διότι πιθανότατα ἐπεδίωκον καὶ προσεδόκουν τήν ἐπιστροφήν τῆς καινοτόμου κρατούσης Ἐκκλησίας εἰς τὴν ὁδόν τῶν παραδόσεων. Αἱ τοιαῦται ἐλπίδες ἐξέλιπον κατά τήν δεκαετίαν τοῦ ’60, ὁπότε πλέον οἱ Γ.Ο.Χ., ὤφειλον νὰ ὀργανωθοῦν καλύτερον λαμβάνοντες ὑπ’ ὄψιν σοβαρῶς τήν παράμετρον ταύτην. Διὰ τοῦτο, ὁ ἀρχικῶς χειροτονηθείς ὡς Ἐπίσκοπος Γαρδικίου Αὐξέντιος, προσέλαβε ἀργότερον τόν τῖτλον τοῦ Ἀθηνῶν, ἐνῶ ὁ ἀπό Θεσσαλονίκης Χρυσόστομος, ἐξελέγη ὡς Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν.

Παρόμοια παραδείγματα ὑπάρχουν εἰς τήν Ἐκκλησιαστικήν Ἱστορίαν. Εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν, ἐπί παραδείγματι, κατὰ τὴν διάρκειαν τῶν ἀρειανικῶν ἐρίδων, ἐνῶ οἱ Ἀρειανοί εἶχον ἰδικόν των Ἀρχιεπίσκοπον (ἔχοντος καί τὴν εὔνοιαν τοῦ ἀρειανόφρονος Αὐτοκράτορος) οἱ Ὀρθόδοξοι ἐξέλεγον ἕτερον Ὀρθόδοξον Ἀρχιεπίσκοπον Κωνσταντινουπόλεως. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος μάλιστα ἐκλήθη ἀπό τό Ὀρθόδοξον ποίμνιον τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ διεποίμανε τοῦτο ὡς Ἐπίσκοπος Σασίμων ἀπό τό 379 ἕως τό 381, ὁπότε κατά τήν πρώτην συνεδρία τῆς Β΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου ὠνομάσθη Κωνσταντινουπόλεως.

Σήμερον, ὅταν τό Πατριαρχεῖον Κωνσταντινουπόλεως καί ἡ νεοημερολογιτική Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἔχουν καταποθεῖ ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, οἱ Ἀρχιερεῖς των Γνησίων Όρθοδόξων ἔχουν ὄχι μόνον δικαίωμα, ἀλλά καί ὑποχρέωσιν νὰ ἐκλέγουν Ὀρθοδόξους Ἐπισκόπους διὰ τὴν διαποίμανσιν τῶν ἐναπομεινάντων Ὀρθοδόξων πιστῶν ἑκάστης ἐκκλησιαστικῆς ἐπαρχίας. Τοῦτο το καθῆκον, λοιπόν, ἐκπληροῦσα ἡ Ἱεραρχία τῶν Γ.Ο.Χ. ἀνέδειξε ψήφοις κανονικαῖς τὸν νέον Ποιμενάρχην τῶν Γ.Ο.Χ. Ἀθηνῶν, τὸν ἀπό Ἀχαΐας καί πάσης Πελοποννήσου κ. Καλλίνικον.