Tα πέτρινα χρόνια άρχισαν

Με de facto όρους επιβίωσης – για την ελληνική κοινωνία και το πολιτικό σύστημα μαζί - την ψυχραιμία, τις αλήθειες και την δικαιοσύνη.

Κι εάν το τσουνάμι των οικονομικών μέτρων δεν μπορούσε, προ των πυλών της εθνικής χρεοκοπίας, παρά να σαρώσει δικαίους και αδίκους, ας αναζητηθεί τουλάχιστον η δικαιοσύνη στις αλήθειες: Τις σκληρές, έως και ένοχες αλήθειες, που πρέπει πια να ειπωθούν από το σύνολο των πολιτικών προσώπων και πρωταγωνιστών αυτής της χώρας.

Αλήθειες ολόκληρες και όχι μισές, όπως γίνεται συστηματικά μέχρι τώρα. Αλήθειες με ονοματεπώνυμα και στοιχεία για εκείνους που έφταιξαν, για εκείνους που αμέλησαν, για εκείνους που πλούτισαν – για όλους εκείνους που έσυραν κι έφεραν την Ελλάδα στο γκρεμό και την κοινωνία της ενώπιον της μεγαλύτερης ανατροπής στην σύγχρονη ιστορία της.

Κι αυτές οι αλήθειες οφείλουν, είναι καταδικασμένες να έχουν ξεκάθαρη πολιτική ταυτότητα, απ’ όποια πλευρά, απ’ όποιο κόμμα και παράταξη κι εάν προέρχονται. Όχι εν είδει εκδίκησης, άλλοθι και θυσίας στο βωμό της λαϊκής οργής, αλλά ως η ελάχιστη βάση για να πιστέψουμε πως, πράγματι, υπάρχει ελπίδα αυτό το τούνελ να μας βγάλει κάποτε σε μια Ελλάδα διαφορετική: Σε μια χώρα νέα, σ’ ένα κράτος που δεν θα είναι φαύλο και παρασιτικό, σ’ ένα πολιτικό σύστημα υγειές κι απαλλαγμένο από τα σαράκια της πελατειακής εξουσίας, της διαπλοκής, της διαφθοράς.

Ο πρωθυπουργός το δικό του, προσωπικό κόστος το πήρε ήδη σ’ αυτή την υπόθεση. Ένα κόστος με τεράστιο βάρος, για το οποίο προφανώς και θα τον κρίνουν και η Ιστορία και ο λαός. Δεν έμεινε όμως αδρανής και δεν λιποτάκτησε μπροστά στο φόβο του άλλου, του περίφημου «πολιτικού κόστους».

Τώρα είναι ώρα να αναλάβουν το δικό τους κόστος και οι υπόλοιποι: Υπουργοί, βουλευτές, στελέχη, πρώην και νυν παράγοντες της κυβέρνησης, της αξιωματικής αντιπολίτευσης και όλων των υπολοίπων κομμάτων, μηδενός εξαιρουμένου. Να αναλάβουν το κόστος λέγοντας την αλήθεια για το παρελθόν, παίρνοντας ξεκάθαρη θέση και ευθύνες για το σήμερα και επιλέγοντας σαφή πορεία και δρόμο για το μέλλον.

Εάν για κάποιους αυτό το κόστος περνά κι από την παραίτηση, ας περάσει. Κι εάν για κάποιους άλλους περνά και από τη Δικαιοσύνη, ας προσέλθουν αυτοβούλως πριν τους σύρει η – δίκαιη – οργή της κοινωνίας…

Άν ο πρωθυπουργός τα γνώριζε όλα αυτά εκ των προτέρων κι έκανε τον ψόφιο κοριό, τότε έχει πολλές ευθύνες διότι γνώριζε την αλήθεια και προκειμένου να πάρει την εξουσία έστω και για μία ώρα στα χέρια του, μας έταζε λαγούς με πετραχήλια.