Νέες δουλειές για το αφεντικό της εταιρείας δολοφόνων!

Ο Χρήστος Παπαδόπουλος, ο εγκέφαλος της εταιρείας δολοφόνων, μιας από τις πιο σατανικές σπείρες που έδρασαν ποτέ στην Ελλάδα, δύο χρόνια μετά την αποφυλάκισή του μιλάει για τα επαγγελματικά του σχέδια και τη νέα του ζωή έπειτα από 21 χρόνια φυλάκισης.

Πρόσφατα ο πρωταγωνιστής της εγκληματικής οργάνωσης που στα μέσα της δεκαετίας του ‘80 συγκλόνισε το πανελλήνιο, νοίκιασε γραφείο επί της οδού Σταδίου, προκειμένου να συνεχίσει τις δραστηριότητές του στη δικηγορία, αυτές που κάποτε αποτέλεσαν τη θύρα των αποτρόπαιων εγκλημάτων του.

Σε ένα από τα πιο κεντρικά σημεία των Αθηνών, στον 4ο όροφο κτιρίου επί της οδού Σταδίου 5, ο πρώην ισοβίτης, που αποφυλακίστηκε πριν από ενάμιση χρόνο, μίσθωσε γραφείο και μάλιστα ανάρτησε και επαγγελματικές πινακίδες, υπενθυμίζοντάς μας ότι είναι συνταξιούχος δικηγόρος.

«Το νέο μου γραφείο το άνοιξα στις 10 Ιανουαρίου» λέει ο Χρήστος Παπαδόπουλος και συνεχίζει: «Θα ασχολούμαι με φορολογικές, διοικητικές και τελωνειακές υποθέσεις. Μέχρι στιγμής δεν το έχω οργανώσει, χρειάζομαι λίγο χρόνο ακόμη για να διευθετήσω ορισμένα πράγματα. Πάντως, δεν το κάνω για να κάνω καριέρα, απλώς για να έχω κάποια απασχόληση, αλλά και για να βγάζω κάποια χρήματα. Γιατί η αλήθεια είναι ότι σήμερα επιβιώνω με τη βοήθεια φίλων, αντιμετωπίζω σοβαρά οικονομικά προβλήματα και η ζωή μου είναι πολύ δύσκολη» λέει και προσθέτει: «Θα εργάζομαι μόνος μου, δηλαδή χωρίς συνεργάτες».

Ερωτηθείς για τον εκμισθωτή του συγκεκριμένου διαμερίσματος, μας απαντά ότι πρόκειται για έναν φίλο του, τον οποίο γνώρισε όταν ήταν έγκλειστος στις φυλακές του Μαλανδρίνου, χωρίς όμως να επιθυμεί να μας αποκαλύψει την ταυτότητά του. «Εκείνος είναι ακόμη κρατούμενος και εγώ έκανα κανονικά τη μίσθωση του διαμερίσματός του, δηλαδή όλες οι ενέργειες έγιναν νομότυπα».

Σήμερα ο Χρήστος Παπαδόπουλος ζει στο Ξυλόκαστρο, μαζί με την σύζυγό του Αναστασία. Είναι πατέρας τριών παιδιών, έχει δύο κόρες και έναν γιο. «Ο γιος μου σήμερα είναι 32 ετών και οι κόρες μου 34 και 28. Τα δύο μου παιδιά είναι πολιτικοί μηχανικοί και το άλλο χημικός. Μετά από όλα αυτά που έκανα, δεν επέλεξε κανένα από τα τρία το δικό μου επάγγελμα» λέει γελώντας, τονίζοντας ωστόσο ότι τα παιδιά του και η σύζυγός του δεν τον εγκατέλειψαν ποτέ. Αυτές τις ημέρες πρόκειται να μεταβεί στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τον Πλάτανο Ηπείρου, όπου, όπως λέει, κάθε 1η του μήνα δίνει το παρών στις αστυνομικές αρχές. Ερωτηθείς για το στάδιο της κοινωνικής του επανένταξης, καθώς και για τις αντιδράσεις των συμπατριωτών του όταν επισκέπτεται τον τόπο καταγωγής του, λέει: «Εχω πολλούς φίλους και στον Πλάτανο. Οι αντιδράσεις των συγχωριανών μου όταν αποφυλακίστηκα ήταν συγκινητικές και πραγματικά εξεπλάγην με τη συμπεριφορά τους. Με αγκάλιαζαν και δάκρυζαν. Αλλά και στο Ξυλόκαστρο, όσοι με αναγνωρίζουν, με αποδέχονται, ούτε φοβούνται, ούτε αντιδρούν». Οσον αφορά την καθημερινότητά του, λέει: «Ζω υπό φυσιολογικούς ρυθμούς. Πηγαίνω στο καφενείο, πίνω και τρώω με φίλους και όλα κυλάνε ήρεμα».


«Ημουν εγκέφαλος - ανεγκέφαλος με... αριστερή συνείδηση»

Σήμερα ο πάλαι ποτέ εγκέφαλος της εταιρείας δολοφόνων είναι 72 ετών. Κάνοντας τον απολογισμό των εγκληματικών του πράξεων λέει χαρακτηριστικά. «Ημουν εγκέφαλος-ανεγκέφαλος. Τότε είχαν πάρει τα μυαλά μας αέρα, αλλά με το πέρασμα του χρόνου κατάλαβα ότι δεν έπρεπε να τα κάνουμε όλα αυτά, φτάσαμε σε ακραίες καταστάσεις. Ομως, όσο και αν σας φαίνεται παράξενο, η δράση μας είχε ιδεολογικό υπόβαθρο. Από μικρό παιδί είχα αριστερή συνείδηση. Σε καμία διαθήκη δεν υπήρχαν λιγ ότεροι από πενήντα κληρονόμοι, συνήθως ήταν από 70-100, ενώ στην υπόθεση του Τυπάλδου παρακαλώ, ήταν 156. Δηλαδή, εγώ δεν τα έκανα όλα αυτά για τον εαυτό μου, αλλά για να βγάλω τον φτωχό από την πείνα του. Τότε πίστευα ότι έχει μεγαλύτερη αξία να φάνε ψωμί 150 άνθρωποι, από τη ζωή ενός 85χρονου ή 90χρονου» λέει και προσθέτει: «Πήγαινα Γυμνάσιο όταν άρχισα να καλλιεργώ αυτή τη σκέψη. Δηλαδή, δεν μπορούσα να αντέξω τη χλιδή που έβλεπα γύρω μου τότε. Εξοργιζόμουν και άρχισα να προετοιμάζω τον τρόπο που θα αντιδρούσα. Στην ερώτηση τι επιθυμεί αυτή την περίοδο στη ζωή του, λέει χαρακτηριστικά: «Τώρα που βαδίζω προς Δυσμάς, τι να επιθυμήσω; Σε λίγα χρόνια, αν φτάσω στα 85, θα είμαι κι εγώ ραμολιμέντο».

«Δεν τον θέλουμε εδώ, δίπλα μας...»
«Δεν γίνεται να έχουμε τον μεγαλύτερο δολοφόνο της Ελλάδας δίπλα μας! Γι’ αυτό και θα φροντίσουμε να κάνουμε ό,τι είναι δυνατό για να φύγει από εδώ!» λέει ένας ένοικος της πολυκατοικίας όπου στεγάζεται το γραφείο του Χρίστου Παπαδόπουλου. Η παρουσία μιας από τις μεγαλύτερες εγκληματικές φυσιογνωμίες της Ελλάδας στο κτίριο όπου στεγάζονται πολλά γραφεία έχει ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων. Οπως μας λέει χαρακτηριστικά ένας ένοικος που το γραφείο του βρίσκεται κοντά σε αυτό του Χρίστου Παπαδόπουλου (ο οποίος επιθυμεί να διαφυλάξει την ανωνυμία του), από την πρώτη στιγμή που τον αντίκρισε, τον αναγνώρισε και μάλιστα διαπληκτίστηκαν. «Οταν τον είδα του είπα: "Σκότωσες οκτώ ανθρώπους και έχεις το θράσος να μένεις στην πολυκατοικία μας" και εκείνος μου απάντησε: "Πρόσεξε πώς μου μιλάς, γιατί μπορεί να είσαι εσύ το ένατο θύμα". Ολοι οι ένοικοι της πολυκατοικίας ζούμε με τον φόβο» μας είπε ο ένοικος και συνέχισε: «Εγώ προσωπικά, εάν δεν φύγει εκείνος, σκοπεύω να μετακομίσω, να στεγάσω τα γραφεία μου αλλού. Πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να φύγει από εδώ, γιατί είναι λογικό να αισθανόμαστε ανασφαλείς έχοντας τον μεγαλύτερο δολοφόνο της Ελλάδας δίπλα μας. Και γιατί άραγε θέλησε να ανοίξει γραφείο, μήπως έχει πάλι μέσα στο μυαλό του κάτι νοσηρό; Το βέβαιο είναι ότι θα κάνουμε στην πολυκατοικία γενική συνέλευση, με σκοπό να τον διώξουμε».

Στο συγκεκριμένο κτίριο, εκτός από γραφεία, στεγάζονται και τμήματα του Πανεπιστημίου Αθηνών. «Κάτι πρέπει να γίνει και από την πλευρά του Πανεπιστημίου, να διατυπωθεί δηλαδή αίτημα για την απομάκρυνσή του» καταλήγει με έκδηλη αγανάκτηση ο «πολέμιος» του Χρίστου Παπαδόπουλου.

Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΠΟΥ «ΧΤΥΠΗΣΕ» ΑΡΡΩΣΤΟΥΣ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΥΣ ΜΕ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ!
Η δράση της εταιρείας δολοφόνων αποκαλύφθηκε το 1987 όταν η οικογένεια ενός εκ των θυμάτων ανέθεσε σε ιδιωτικό ερευνητή τη διαλεύκανση της υπόθεσης. Σε διάστημα τριών ετών, από το 1985 έως το 1987, τα μέλη της σπείρας προσέγγιζαν τα θύματά τους, που κατά κύριο λόγο ήταν ηλικιωμένοι και ασθενείς χρόνιων νοσημάτων χωρίς στενούς συγγενείς και με μεγάλη ακίνητη και κινητή περιουσία. Τα θύματα είχαν συνήθως προσωπικές σχέσεις με τον Παπαδόπουλο ή κάποιο από τα μέλη της συμμορίας.

Η μέθοδος κλασική σε όλες τις περιπτώσεις: κέρδιζαν την εμπιστοσύνη τους και στη συνέχεια τους δολοφονούσαν, έχοντας προηγουμένως πλαστογραφήσει τη διαθήκη τους, ώστε να παρουσιάζονται οι ίδιοι ως δικαιούχοι. Η σύλληψη των έξι βασικών μελών της συμμορίας έγινε το Πάσχα του 1987, στην Αμαλιάδα, την ημέρα που επιχειρούσαν να προσθέσουν ακόμα δύο θύματα στην εγκληματική τους δραστηριότητα. Ο εμπνευστής και εγκέφαλος της αδίστακτης εγκληματικής οργάνωσης ήταν ο Χρήστος Παπαδόπουλος, επιφανής δικηγόρος και πρώην δήμαρχος Νέας Χαλκηδόνας. Φυλακίστηκε στην Κέρκυρα, έχοντας καταδικαστεί οκτώ φορές σε θάνατο, ενώ το Πάσχα του 2001 επιχείρησε να αποδράσει μην επιστρέφοντας στη φυλακή ύστερα από πενθήμερη άδεια που είχε λάβει. Επειτα από συνεχείς και σε βάθος έρευνες της αστυνομίας, εντοπίστηκε λίγους μήνες αργότερα, τον Σεπτέμβριο του 2001, σε διαμέρισμα της οδού Τζουμαγιάς στην Κυψέλη, το οποίο είχε νοικιάσει με πλαστή ταυτότητα. Αίσθηση προκάλεσε το γεγονός ότι το διαμέρισμα που έμενε βρισκόταν απέναντι από τα δικαστήρια της Ευελπίδων! Εκτοτε ο Χρήστος Παπαδόπουλος μεταφέρθηκε στις φυλακές Διαβατών για να αποφυλακιστεί τελικώς κατόπιν σχετικής αίτησης που υπέβαλε, το 2008.