Πέτυχαν να παρασκευάσουν για πρώτη φορά στο εργαστήριο κρέας

«Κρέας εργαστηρίου» κατάφεραν να παρασκευάσουν για πρώτη φορά ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Αϊντχόφεν στην Ολλανδία, εξάγοντας μυοβλάστες (μυϊκά κύτταρα) από έναν ζωντανό χοίρο και καλλιεργώντας τα σε ένα θρεπτικό διάλυμα με βάση το αίμα ζωικών εμβρύων. Αποτέλεσμα του πειράματος ήταν μη τροποποιημένος γενετικά μυϊκός ιστός. Η « απόλυτη επιτυχία » της διαδικασίας, όπως τη χαρακτήρισαν ο καθηγητής Φυσιολογίας Μαρκ Ποστ και το ερευνητικό του επιτελείο, ανοίγει τον δρόμο για τη μελλοντική χρήση της για την παρασκευή κρέατος που δεν προέρχεται από σφαγμένα ζώα. Οταν ελεγχθεί η ασφάλεια του προϊόντος και βελτιωθεί η υφή του, πράγμα που αναμένεται να γίνει εντός πενταετίας, πιθανολογείται ότι το κρέας εργαστηρίου θα μπορέσει να χρησιμοποιηθεί προς βρώση, τόσο στον αναπτυσσόμενο όσο και στον ανεπτυγμένο κόσμο.

Η ανακάλυψη αυτή θα μπορούσε να συμβάλει στην αντιμετώπιση του επισιτιστικού προβλήματος που μαστίζει τον πλανήτη, να μειώσει τις βλαβερές συνέπειες της κτηνοτροφίας για το περιβάλλον λόγω των αερίων του θερμοκηπίου που εκπέμπουν τα βοοειδή και σχεδόν να λυτρώσει τα ζώα από το μαρτύριο της σφαγής, καθώς τα κύτταρα ενός και μόνο ζώου θα μπορούσαν να αποδώσουν όγκο κρέατος ανάλογο με εκείνο 1 εκατ. ζώων- αν και κάτι τέτοιο προς το παρόν είναι απλώς θεωρητικό.

Δεν είναι, όμως, όλα ρόδινα στο εστιατόριο του μέλλοντος, δεδομένου ότι η τεχνητή... μπριζόλα απέχει ακόμη πολύ από την αυθεντική. « Αυτό που έχουμε αυτή τη στιγμή στα χέρια μας είναι ένα κομμάτι “σκάρτου” μυϊκού ιστού. Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να το βελτιώσουμε, αλλά πιστεύουμε ότι αυτό θα μπορέσει να γίνει σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα. Αν μοιάζει με κρέας και έχει γεύση κρέατος, ο κόσμος θα το αγοράσει και θα το καταναλώσει » λέει ο κ. Ποστ. Το σημείο στο οποίο χωλαίνει το προϊόν του πειράματος είναι η υφή του. Πρόκειται για ένα κολλώδες, υγρό κομμάτι μυϊκού ιστού, τις ίνες του οποίου θέλουν να αναπτύξουν στο εργαστήριο ώστε να αποκτήσει μια πιο οικεία σύσταση.

Η έρευνα του καθηγητή Ποστ χρηματοδοτείται εν μέρει από την ολλανδική κυβέρνηση και εν μέρει από την ολλανδική εταιρεία παρασκευής λουκάνικων Stegeman, η οποία ανήκει στον κολοσσό της εταιρείας τροφίμων Sara Lee.

Παρόμοια έρευνα είχε χρηματοδοτήσει στο παρελθόν και η ΝΑSΑ στις Ηνωμένες Πολιτείες. Σε εκείνη την περίπτωση στόχος ήταν η δημιουργία φιλέτων ψαριού από κύτταρα χρυσόψαρων, με το σκεπτικό ότι αυτή η τεχνολογία θα μπορούσε να βρει εφαρμογή σε μελλοντικά διαστημικά ταξίδια.