Με βασικό στόχο να διασφαλίζεται ότι η χρεοκοπία μιας τράπεζας δεν θα θέτει σε κίνδυνο την ευρύτερη χρηματοοικονομική σταθερότητα και δεν θα επιβαρύνει τους ευρωπαίους φορολογούμενους, όπως συνέβη κατά το πρόσφατο παρελθόν, η Κομισιόν προωθεί τη διαμόρφωση ενός πλαισίου για τη διαχείριση κρίσεων στον χρηματοπιστωτικό τομέα. Συγκεκριμένες νομοθετικές προτάσεις θα υποβληθούν την Ανοιξη του 2011.
Αφορμή για την ανάληψη πρωτοβουλιών από την Επιτροπή ήταν οι χρεοκοπίες τραπεζών όπως της «Fortis», της «Lehman Brothers», των ισλανδικών τραπεζών και της « Anglo Irish Bank», οι οποίες είχαν διασυνοριακές επιπτώσεις και ανέδειξαν τις σοβαρές αδυναμίες του συστήματος, κυρίως σε ότι αφορά την απουσία μηχανισμών για την οργάνωση μιας ομαλής εκκαθάρισης.
Αποτέλεσμα ήταν, όπως είναι γνωστό, τα κράτη μέλη της ΕΕ να μην έχουν άλλη επιλογή από τη διάσωση του τραπεζικού τομέα τους και τις κρατικές ενισχύσεις προς τις τράπεζες να έχουν φτάσει στη διάρκεια της κρίσης στο 13% του ΑΕΠ.
Επιδίωξη της Κομισιόν είναι λοιπόν οι τράπεζες να μπορούν να τίθενται υπό εκκαθάριση με τρόπους που θα ελαχιστοποιούν τους κινδύνους «μεταδοτικής ασθένειας» και θα εξασφαλίζουν τη συνέχεια των βασικών χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών, συμπεριλαμβανομένης της αδιάλειπτης πρόσβασης των κατόχων τραπεζικού λογαριασμού στους λογαριασμούς τους.
Για το λόγο αυτό, η Επιτροπή προτείνει να θεσπιστούν αποτελεσματικοί ρυθμιστικοί κανόνες, που θα εξασφαλίζουν ότι οι αρχές συντονίζονται και συνεργάζονται προκειμένου να ελαχιστοποιηθούν οι τυχόν επιβλαβείς συνέπειες της χρεοκοπίας μιας διασυνοριακής τράπεζας. Η Επιτροπή σκοπεύει να στηριχτεί στους υπάρχοντες εποπτικούς φορείς (ομάδες εθνικών εποπτικών αρχών) για τη συγκρότηση «σωμάτων εξυγίανσης» (όπου θα συναντώνται οι εποπτικές αρχές και οι εθνικές αρχές- υπεύθυνες για την εξυγίανση), για την αντιμετώπιση και τη διαχείριση των κρίσεων. Η Επιτροπή θα προτείνει επίσης, οι νέες Ευρωπαϊκές Εποπτικές Αρχές και ειδικότερα η Ευρωπαϊκή Αρχή Τραπεζών, να έχουν συντονιστικούς και υποστηρικτικούς ρόλους σε καταστάσεις κρίσης, χωρίς να θίγονται οι δημοσιονομικές αρμοδιότητες των κρατών μελών.
Αναλυτικότερα, προβλέπεται:
-Η λήψη προπαρασκευαστικών και προληπτικών μέτρων, όπως είναι η απαίτηση για τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και τις αρχές να προετοιμάζονται για την ανάκαμψη (δηλαδή να φροντίζουν για την αντιμετώπιση των σοβαρών δυσκολιών που αντιμετωπίζει μια τράπεζα) και να καταρτίζουν σχέδια εξυγίανσης, ώστε να εξασφαλίζεται ο κατάλληλος προγραμματισμός για την οικονομική πίεση ή τη χρεοκοπία.
- Η εκχώρηση εξουσιών για την ανάληψη έγκαιρης δράσης, ώστε να αντιμετωπίζονται τα προβλήματα προτού καταστούν σοβαρά . Για παράδειγμα, θα δίνονται εξουσίες στις εποπτικές αρχές για να απαιτούν την αντικατάσταση διευθυντικού προσωπικού, ή να απαιτούν από ένα ίδρυμα να εφαρμόσει σχέδιο εξυγίανσης ή να εκχωρήσει επιχειρηματικές δραστηριότητες που προκαλούν υπερβολικό κίνδυνο για την οικονομική ευρωστία του.
-Η εφαρμογή εργαλείων εξυγίανσης, όπως είναι η επιβολή της εξαγοράς μιας αφερέγγυας τράπεζας ή εταιρείας από ένα υγιές ίδρυμα, ή για τη μεταφορά του συνόλου ή μέρους της επιχειρηματικής δραστηριότητάς της σε μια προσωρινή «ενδιάμεση τράπεζα», πράγμα που θα επιτρέψει στις αρχές να εξασφαλίσουν τη συνέχεια των βασικών υπηρεσιών και να διαχειρίζονται τη χρεοκοπία με μεθοδικό τρόπο.