ΠΑΜΕ... ολοταχώς για αντι-ΓΣΕΕ

H ανοικτή αντιπαράθεση ανάμεσα στο ΚΚΕ και στην κυβέρνηση και η διαμάχη της ηγεσίας της ΓΣΕΕ με τα στελέχη του ΠΑΜΕ προδιαγράφουν εξελίξεις στο συνδικαλιστικό κίνημα, καθώς πλέον δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι έγινε ακόμη ένα βήμα για τη διάσπαση της τριτοβάθμιας οργάνωσης.

Το πολεμικό κλίμα που επικρατεί στις τάξεις των στελεχών του ΚΚΕ που δραστηριοποιούνται στο Πανεργατικό Μέτωπο και η ευθεία και σκληρή αντιπαράθεση του προέδρου της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλο με το μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ Γ. Πέρρο, στο Γενικό Συμβούλιο, κατέδειξε ότι βαθαίνει το ρήγμα και ότι έχει αρχίσει η προετοιμασία για την αντι-ΓΣΕΕ. Σημειώνεται ότι στο Γενικό Συμβούλιο της ΓΣΕΕ ο κ. Πέρρος κάλεσε τους εργαζόμενους «να κόψουν τον ομφάλιο λώρο με τις συμβιβασμένες ηγεσίες», ενώ μετά τις 17 Δεκεμβρίου σε όλες τις συσκέψεις του ΠΑΜΕ εκτιμήθηκε ότι «δυναμώνουν οι ρίζες της ταξικής οργάνωσης».

Ενδεικτικό του εμφυλιοπολεμικού κλίματος που επικρατεί είναι οι δηλώσεις του βουλευτή του ΚΚΕ Θανάση Παφίλη στο «Κανάλι 1», καθώς κατηγόρησε τον κ. Παναγόπουλο ότι έχει φίλους και συνεργάτες στον ΣΕΒ και ότι «υπάρχουν δύο συνδικαλιστικά κέντρα.

Το ένα το συμβιβασμένο και το άλλο μία συνεπής ταξική δύναμη, που παλεύει με συνέπεια». Με σκληρή γλώσσα μίλησε και ο κ. Παναγόπουλος, λέγοντας ότι «η ηγεσία του ΚΚΕ με την αναστήλωση του σταλινισμού επαναφέρει και τις πιο απαράδεκτες και διασπαστικές ενέργειες», σημείωσε ότι το ΠΑΜΕ οργανώνει τη διάσπαση του συνδικαλιστικού κινήματος και πως το ΚΚΕ «θεωρεί ότι η ΓΣΕΕ αποτελεί ανάχωμα στους στρατηγικούς του σχεδιασμούς, όχι τους ταξικούς αλλά τους στενά κομματικούς».

Συνδικαλιστικά στελέχη, που γνωρίζουν καλά τους χειρισμούς των στελεχών του ΠΑΜΕ, σημειώνουν ότι «το ΚΚΕ βρίσκεται στη φάση της προετοιμασίας, ότι στήνεται ο σκληρός μηχανισμός» και ότι «ο κίνδυνος της διάσπασης είναι υπαρκτός». Προσθέτουν, ωστόσο, ότι «στην πράξη έχει συντελεστεί η διάσπαση, καθώς το ΠΑΜΕ δεν συμμετέχει σε καμία ενέργεια ή δράση της ΓΣΕΕ».

Το στρατηγείο. Το στρατηγείο του ΠΑΜΕ είναι σε ένα νεοκλασικό κτίριο -ανακαινίσθηκε πρόσφατα- στο κέντρο της Αθήνας. Στη σύσκεψη, που πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σάββατο, εκτιμήθηκε ότι πρέπει να στηθούν παντού «επιτροπές αγώνα», να προβληθεί η γραμμή ρήξης, ενώ ο Γ. Σκιαδώτης -μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και του ΕΓ του ΠΑΜΕ- είπε ότι πρέπει να δημιουργηθούν μεγάλα κλαδικά συνδικάτα ανά νομό.

Η ρήξη αποτυπώνεται και με τις δηλώσεις στελεχών του ΠΑΜΕ, που κάνουν λόγο για «μαύρο μέτωπο» κεφαλαίου -δυνάμεων του ευρωμονόδρομου- πλειοψηφιών σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ.

Το σήμα της ρήξης είχε δώσει πριν από την έναρξη του διαλόγου για το Ασφαλιστικό η Αλέκα Παπαρήγα, υπογραμμίζοντας ότι στον «πόλεμο απαντάμε με πόλεμο», κηρύσσοντας τον πόλεμο στα μέτρα της κυβέρνησης.

Το σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» θα κυριαρχεί από εδώ και πέρα σε όλες τις κινητοποιήσεις του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ, καθώς και η ακόμη περισσότερο σκλήρυνση της γραμμής του Περισσού.

«Αυτό που κρατάει το ΚΚΕ για να μην προχωρήσει στο οριστικό και με τη βούλα διαζύγιο», λένε συνδικαλιστικά στελέχη, «είναι η χρηματοδότηση των νέων συνδικάτων από το κράτος». Εάν εξασφαλιστούν οι πόροι για τη συντήρηση των «ταξικών δυνάμεων» το βήμα θα γίνει... και θα επαληθευτούν τα σενάρια διάσπασης.

Οι ρήξεις
Το ιστορικό των διασπάσεων

Την περίοδο του μεσοπολέμου είχε γίνει η πρώτη διάσπαση του εργατικού κινήματος, αλλά στη συνέχεια και μέχρι σήμερα οι δυνάμεις του ΚΚΕ εργάζονταν μέσα από τη ΓΣΕΕ. Το θέμα του «μετώπου» και της αντι-ΓΣΕΕ ξεκίνησε από το 15ο Συνέδριο του ΚΚΕ, ενώ πήρε σάρκα και οστά στο 16ο, στο οποίο απουσίασαν ο Μήτσος Κωστόπουλος και ο Γιάννης Θεωνάς. Στο προσυνεδριακό διάλογο του 16ου Συνεδρίου του ΚΚΕ κυριάρχησε η στήριξη της πολιτικής του Μετώπου και ειδικότερα κεντρικές επιλογές, όπως αυτής της συγκρότησης του ΠΑΜΕ, στο οποίο ήταν επικεφαλής ο Γ. Μαυρίκος.

Τότε, το μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ Χρ. Κόφφας είχε επιτεθεί στον Μήτσο Κωστόπουλο, λέγοντας «τι σχέση έχουν οι απόψεις του με το κόμμα» και κατηγορώντας τον ότι «κόπτεται για μια ΓΣΕΕ, ένα Εργατικό Κέντρο, μία Ομοσπονδία κ.τ.λ.». Σημειώνεται ότι και ο Χαρίλαος Φλωράκης διατύπωνε παρόμοιες απόψεις και θέσεις περί «μίας ΓΣΕΕ, μίας Ομοσπονδίας». Στη προσυνεδριακή συνδιάσκεψη της Αθήνα -αρχές Δεκεμβρίου του 2000- η ομιλία του Χαρίλαου Φλωράκη προκάλεσε αίσθηση, καθώς παρενέβη στην τοποθέτηση του επικεφαλής του ΠΑΜΕ Γ. Μαυρίκου, το οποίο διαδέχτηκε στο βήμα.

Ο κ. Φλωράκης υπεραμύνθηκε της πάγιας θέσης του κόμματος για «μία ΓΣΕΕ - ένα Σωματείο - μία Ομοσπονδία», προκειμένου να τονίσει ότι «το ΚΚΕ παλεύει για μία ΓΣΕΕ της εργατικής τάξης και όχι του ΠΑΣΟΚ και της εργοδοσίας».

Αύξηση δυνάμεων
Ο πήχης που θα αλλάξει το τοπίο

Το ελληνικό συνδικαλιστικό κίνημα έχει ενιαία οργανωτική έκφραση, δηλαδή όλες οι ιδεολογικές τάσεις συνυπάρχουν σε μία ενιαία συνδικαλιστική οργάνωση.

Αντίθετα, σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, το συνδικαλιστικό κίνημα δεν παρουσιάζει ενιαία έκφραση και είναι διασπασμένο ανάλογα με τα ιδεολογικά ρεύματα. Στη χώρα μας οι εργαζόμενοι με σχέση ιδιωτικού δικαίου (ιδιωτικός και ευρύτερος δημόσιος τομέας) συνδικαλίζονται στη ΓΣΕΕ και οι δημόσιοι υπάλληλοι στην ΑΔΕΔΥ. Η βασική πηγή χρηματοδότησης των συνδικάτων είναι μέσω κρατικής επιχορήγησης -από την Εργατική Εστία- που εποπτεύεται από το υπουργείο Απασχόλησης.

Συνδικαλιστικά στελέχη εκτιμούν ότι εάν το ΠΑΜΕ είχε καταφέρει να πλειοψηφήσει σε συνδικαλιστικές οργανώσεις -η δύναμή του εκτιμάται γύρω στο 18%- που εκφράζουν ένα ποσοστό πάνω από το 35%, θα είχε κάνει την οριστική ρήξη, σχηματίζοντας ένα νέο ιδεολογικό ρεύμα στις τάξεις του εργατικού κινήματος που θα εκφραζόταν και στο επίπεδο της τριτοβάθμιας οργάνωσης.