Γιατί η κυβέρνηση δεν εφαρμόζει παραλλήλως δικά της μέτρα για εξυγίανση των δημοσιονομικών και ανάπτυξη;

Σωστά επέβαλε αντικειμενικά τεκμήρια διαβίωσης. Γιατί, όμως, τόσο χαμηλά; Γιατί δεν επέβαλε και αντικειμενικά κριτήρια ελάχιστης φορολόγησης επιχειρήσεων και ελευθέρων επαγγελματιών;

Γιατί δεν ανασυγκροτεί τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό; Γιατί δεν εκκαθαρίζει τις υποθέσεις χρεών προς το Δημόσιο; Γιατί ανέχεται την ανασφάλιστη εργασία και την εισφοροδιαφυγή;

Γιατί δεν αξιοποιεί τη μεγάλη δημόσια περιουσία και ειδικότερα τα ολυμπιακά ακίνητα, που ρημάζουν;

Γιατί δεν εξορθολογίζει δομές και λειτουργίες στη δημόσια διοίκηση; Υπάρχουν περιθώρια να αυξήσει κάθετα την παραγωγικότητα και ταυτοχρόνως να εξοικονομήσει τεράστιους πόρους και ανθρώπινο δυναμικό.

Γιατί δεν υπάγει τους διοικητικούς υπάλληλους στο υπουργείο Εσωτερικών για να διευκολύνει τη μετακίνηση όσων πλεονάζουν σε υπηρεσίες που έχουν ανάγκες;

Γιατί ανέχεται μαύρες τρύπες, όπως ο ΟΣΕ;

Γιατί δεν δίνει κίνητρα και κυρίως γιατί δεν εξαλείφει το πλήθος αντικινήτρων για παραγωγικές επενδύσεις;

Γιατί δεν αναπτύσσει τον θαλάσσιο τουρισμό και δεν δημιουργεί τουριστικά χωριά;

Γιατί δεν αξιοποιεί τον –σύμφωνα με το ΙΓΜΕ– πλούσιο ορυκτό πλούτο στη βόρεια Ελλάδα;

Γιατί δεν θεσμοθετεί την κατά προτεραιότητα δικαστική διεκπεραίωση των υποθέσεων, που αφορούν φορολογικά, διαφθορά και επενδύσεις;

Ο κατάλογος των «γιατί» είναι πολύ μακρύς. Το νοικοκύρεμα και η εκμετάλλευση συγκριτικών πλεονεκτημάτων δεν απαιτεί ούτε κεφάλαια ούτε βραβείο Νομπέλ Οικονομίας. Απαιτεί, όμως, αίσθηση δημοσίου συμφέροντος, πολιτικό σχέδιο και βούληση. Δυστυχώς, η κυβέρνηση Παπανδρέου έχει μετατρέψει τη συνταγή της «τρόικας» σε αυτόματο πιλότο. Γι’ αυτό και εξαντλεί την ενεργητικότητα και αποφασιστικότητά της στην εφαρμογή του μνημονίου. Οι πράξεις της δείχνουν ότι το καθεστώς κηδεμονίας την έχει βολέψει.