Περικοπή στα δώρα και το επίδομα αδείας με πρότυπο το Δημόσιο, ζητά η Κομισιόν

Το μοντέλο που ακολουθήθηκε στην περικοπή των μισθών του Δημοσίου θα κληθεί να εφαρμόσει και στον ιδιωτικό τομέα η κυβέρνηση οσονούπω, καθώς η Κομισιόν- ένα από τα... συμβαλλόμενα μέλη της τρόικας- θεωρεί πως αδυνατεί να αντιμετωπίσει διαφορετικά το άλμα του πληθωρισμού και την επιδείνωση της ανταγωνιστικότητας.

Για την ακρίβεια, αυτό που θα τεθεί επί τάπητος πριν από την εκταμίευση της δόσης του Δεκεμβρίου είναι η δραστική περικοπή των δώρων Πάσχα και Χριστουγέννων, όπως και του επιδόματος αδείας- κάτι που εφαρμόστηκε ήδη στον δημόσιο τομέα. Για το ενδεχόμενο αυτό έχει ήδη προειδοποιήσει η τρόικα, κατά την τρέχουσα επίσκεψή της στην Αθήνα, καθώς ακόμη και το ΔΝΤ- που μέχρι πρόσφατα ήταν στη «γραμμή» της μη παρέμβασης στον ιδιωτικό τομέα- τώρα πλέον θεωρεί καθοριστική την ανάκαμψη της ανταγωνιστικότητας με κάθε τρόπο.

Στο πλαίσιο της «εμμονής» που διακατέχει την οικονομική πολιτική των Ευρωπαίων κατά το τέλος της κρίσης με την υπόθεση της ανταγωνιστικότητας και του πληθωρισμούκαι με πρωτοπόρους σε αυτό τον διοικητή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ζαν-Κλοντ Τρισέ και τον επίτροπο Ολι Ρεν- η τρόικα πλέον δίνει ελάχιστη σημασία σε δύο κρίσιμα (και διαπλεκόμενα) μεγέθη της ελληνικής οικονομίας: την ανάπτυξη και την απασχόληση. Κοινοτικές πηγές μιλούν πλέον ευθέως για ύφεση που θα ξεπεράσει και το 4% το 2010 στην Ελλάδα κι η οποία δεν πρόκειται να πάψει να κινείται σε αρνητικό έδαφος πριν από το τέλος του 2012 - κι αυτό εάν όλα εξελιχθούν καλά. Η ανεργία, κατ΄ αναλογία, αυξάνεται κάθε μήνα, με το ένα εκατομμύριο των ανέργων να θεωρείται εξαιρετικά ρεαλιστικός αριθμός μέσα στο διάστημα της δημοσιονομικής προσαρμογής (μέχρι το 2014) - κάτι που ταυτόχρονα σημαίνει και κατακόρυφη αύξηση του δείκτη της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Εν ολίγοις, οι φτωχοί θα γίνουν φτωχότεροι και τα μεσαία στρώματα θα «γείρουν» προς το όριο της φτώχειας.

Μονόδρομος. Κατά την Κομισιόν, η καταπολέμηση του πληθωρισμού- που εκτιμάται ότι θα κινηθεί στο 4,5%- 5,0% το 2010, ενώ πηγές της Τραπέζης της Ελλάδος υποστηρίζουν ότι δεν θα υπάρξει αποκλιμάκωσή του πριν από το πέρας του πρώτου εξαμήνου του 2011- μπορεί να επιτευχθεί με ποικίλους τρόπους: από την τάχιστη απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων και την κατάργηση των ελαχίστων προκαθορισμένων αμοιβών μέχρι τη μείωση της ζήτησης κι από την καταπολέμηση των ολιγοπωλίων τύπου ΔΕΗ και άλλων ΔΕΚΟ μέχρι τη μείωση των αμοιβών. Διαπιστώνουν, ωστόσο, ότι η ελληνική κυβέρνηση αφενός δεν βιάζεται, αφετέρου και τα μέτρα που προωθεί έχουν αργή απόδοση- άρα, υποστηρίζουν, είναι μονόδρομος η μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα, ώστε να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα και ταυτοχρόνως να μειωθεί η ζήτηση.

Στο οικονομικό επιτελείο, όπως είναι φυσικό, στρέφουν το βλέμμα αλλού όταν βρίσκονται μπροστά στο δίλημμα μείωση μισθών- με περικοπή δώρων και αδείαςή ακόμη περισσότερες συγκρούσεις με δυναμικές κοινωνικές ή συντεχνιακές ομάδες. Κυρίως όταν λαμβάνουν μηνύματα από τη λεγόμενη κομματική τους βάση πως «τα φορτηγά δεν είναι τίποτε μπροστά σε αυτό που θα γίνει εάν ακουμπήσετε τη ΔΕΗ». Υπάρχει, όμως, κι ένα άλλο θέμα που κάνει την Πλατεία Συντάγματος απρόθυμη να λάβει μέτρα καταπολέμησης του πληθωρισμού εν γένει- ο πληθωρισμός «βολεύει» στον υπολογισμό του δημοσίου χρέους. Κι αυτό για μια υπερχρεωμένη χώρα όπως η Ελλάδα είναι σημαντικό. Οπως αντίστοιχα «βολεύει» και η ύφεση στον υπολογισμό του ελλείμματος- κάτι που εξηγεί τον μηδενισμό σχεδόν των δημοσίων επενδύσεων.

Ωστόσο, σε όλα τα οικονομικά μέτρα υπάρχουν θετικές κι αρνητικές επιπτώσεις. Και δεν είναι λίγοι αυτοί εντός κι εκτός κυβέρνησης που πιστεύουν πως το συμφέρον της Ελλάδας στην τρέχουσα συγκυρία ταυτίζεται με τον στόχο που έχει θέσει και η Κομισιόν- την αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας. Διότι, λένε, αυτή μπορεί να διασφαλίσει την εθνική κυριαρχία στην οικονομία, αλλά και το εισόδημα των εργαζομένων.

«Δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί διαφορετικά το άλμα του πληθωρισμού και η επιδείνωση της ανταγωνιστικότητας», επιμένουν στην Ευρώπη

Μέχρι το 2014 αναμένεται οι άνεργοι να φτάσουν το ένα εκατομμύριο με ταυτόχρονη κατακόρυφη αύξηση του δείκτη της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού