Ο κ. Πάγκαλος και η αποκοπή του ομφάλιου λώρου ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν

Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου
Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα

Πολλές φορές ο εν λόγω αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως και λαύρος «σοσιαλιστής», φθεγγόμενος περί των πάντων και κρίνων και κατακρίνων με περισσή αμετροέπεια τους πολιτικούς του αντιπάλους, ανάμεσα στους οποίους και οι το πάλαι ποτέ «σύντροφοί» του, αποκηρύσσει με πρόδηλη οργή τη σύνδεση του παρελθόντος με το μαύρο παρόν! (Τελευταίο κρούσμα η συνέντευξή του στο «Mega» της 5/7/2010 – «Κοινωνία ώρα Mega», στην οποία, πέραν των άλλων κατάγγειλε τέρατα και σημεία των αντιπάλων, αλλά αρνήθηκε να συζητήσει και ν’ απαντήσει στις αιτιάσεις τους! Πολύ δημοκρατικό τακτ.

Αν και πούρος σοσια-ληστής από τα γεννοφάσκια του, ο κ. Θεόδωρος πλέει σε πελάγη αγνοίας ως προς τους θεμελιώδεις κανόνες και αρχές τόσο της φιλελεύθερης όσο και της μαρξικής διαλεκτικής, αν μπορούμε να κάνουμε αυτό τον διαχωρισμό της λογικής.
Ξεκινώντας από τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη διδασκόμεθα τη μεγάλη και βαρύνουσα σημασία που έχει η αναζήτηση της πρώτης αιτίας και των πρώτων αρχών των όντων και της κοινωνίας.

Ο πρώτος θα διατυπώσει τον επιστημονικό κανόνα που λέει: «Επί την πρώτην αρχήν ιόντες» (βλ. «Πολιτικός» 511β και «Φαίδων» 96α επ.), ενώ ο μαθητής του, κινούμενος στο ίδιο διαλεκτικό πνεύμα, θα πει ότι: «Η φιλοσοφία έχει ως αντικείμενο τα πρώτα και τα αίτια» («Τα μετά τα φυσικά», Α,2, 981β ζ).
Η μαρξική φιλοσοφία και θεωρία, ξεκινώντας από αυτές τις θέσεις της κλασικής διαλεκτικής, θα διατυπώσει ετούτη τη διαλεκτική θέση, η οποία ερευνώντας την καταγωγή και τους τρόπους απόκτησης της γνώσης, θα πει ότι: «Η γνώση έχει ιστορικό περιεχόμενο και δεν παράγεται ξαφνικά όπως βγαίνει η σφαίρα από την κάννη του όπλου» (βλ. Μ. Μ. Ρόζενταλ: «Αρχές Διαλεκτικής Λογικής», εκδ. «Γκαγκάριν», Αθήνα, 1962, σελ. 65).

Είναι προφανές, λογικά και φυσικά, ότι τα πάντα στον κόσμο και στη φύση ανάγονται στις πρώτες αρχές και στα πρώτα αίτια, που καθορίζουν και επηρεάζουν τόσο το παρόν όσο και το μέλλον.

Η άρνηση αυτού του κοινωνικού και φυσικού γεγονότος σημαίνει λογικό και επιστημονικό διαζύγιο από πρόδηλες επιστημονικές παραδοχές και λειτουργίες των ανθρώπινων και φυσικών νόμων.

Σημειώνω ότι ο Ν. Καλογερόπουλος, ένας ταλαντούχος μελετητής της φιλοσοφίας, χαρακτηρίζει τον κ. αντιπρόεδρο ως «αντεπιστήμονα», απορρίπτοντας αυτές τις αλχημείες του, προσπαθώντας ν’ απαλλάξει το ΠΑΣΟΚ από τις τεράστιες ευθύνες που το βαραίνουν (βλ. το άρθρο του: «Πως φτάσαμε ως εδώ», στο μηνιαίο περιοδικό «ΗΛΙΑΙΑ», τεύχ. Ιουνίου 2010, από όπου και αντλώ τα παραθέματα του Πλάτωνος και του Αριστοτέλους).

Είναι προφανές ότι το να επιχειρεί – πέρα από κάθε λογική και ιστορική αλληλουχία – ο κ. αντιπρόεδρος τη βίαια και την πραξικοπηματική αποκοπή του ομφάλιου λώρου, του παρελθόντος και του παρόντος, συνιστά ιστορικό και κοινωνικό τραμπουκισμό.

Στην περίπτωση του κ. αντιπροέδρου έχει απόλυτη εφαρμογή η θεμελιώδης διαπίστωση του Κ. Μαρξ που έγραψε το εξής κοινωνιολογικό συμπέρασμα στα 1859: «Το τι είναι οι άνθρωποι δεν καθορίζεται από τη συνείδησή τους αλλά, αντίθετα, το κοινωνικό τους είναι καθορίζει τη συνείδησή τους» (Συνοπτική ερμηνεία αυτού του κοινωνιολογικού νόμου βλ. το έργο μου: «Η Κομμουνιστική Ουτοπία», εκδ. «Κάδμος» Θεσ/νίκη, 2010).