Τρύπια κρασοβάρελα;

Κανένας Ελληνας πολιτικός και κανένας Ελληνας πολίτης δεν μπορεί να αισθάνεται άνετα, όταν ξένοι δραγάτες ξετινάζουν τα συρτάρια μας, τα χαρτιά μας και τα τεφτέρια μας, προκειμένου να διαπιστώσουν αν υπακούμε τυφλά στις εντολές τους.
Κανένας Ελληνας πολιτικός και κανένας Ελληνας πολίτης δεν δύναται να αισθάνεται ευτυχής, όταν οι "εταίροι" μας, οι δανειστές μας, οι κερδοσκόποι, οι "αξιολογικοί οίκοι" και τα φερέφωνά τους στα διεθνή ΜΜΕ κατασκευάζουν αφορμές για νέες λεηλασίες του ελληνικού Λαού.

Κανένας Ελληνας πολιτικός και κανένας Ελληνας πολίτης δεν μπορεί να συγκρατήσει την οργή του, όταν βλέπει τα διεθνή πειρατικά κεφάλαια των τρισεκατομμυρίων δολαρίων -τα διαβόητα FUNDS- να μετέρχονται εγκληματικά μέσα, προκειμένου να ρουφήξουν και την ύστατη ρανίδα αίματος από μια ημιθανή χώρα.
Αλλά, και κανένας Ελληνας πολίτης δεν μπορεί να μην αισθάνεται έξαλλος με εκείνους τους Ελληνες πολιτικούς οι οποίοι αρέσκονται στις διαρροές, στις σπερμολογίες και στις σπέκουλες - παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι και μία λέξη τους ακόμη μπορεί να ζημιώσει τον τόπο με εκατοντάδες εκατομμύρια και με δισεκατομμύρια ευρώ...
Ημαρτον, σύντροφοι!
Πολιτικοί είστε και όχι τρύπια κρασοβάρελα. Υποψήφια θύματα σε λάκκο λιονταριών είστε και όχι σπίνοι σε κάποιο κλαδί για να κελαηδάτε αμέριμνα. Διαχειριστές μιας πρωτόγνωρης κρίσης είστε και όχι μαθητευόμενοι μάγοι, οι οποίοι δικαιούνται να έχουν και αποτυχίες στα κόλπα τους.
Αλλωστε, δεν είστε χθεσινοί.

Από το 1981 μέχρι σήμερα -δηλαδή κατά τα 30 κρίσιμα χρόνια, κατά τα οποία καταστράφηκε η ελληνική Οικονομία- κυβερνάτε τα 19 χρόνια. Και, άρα και κυβερνητική εμπειρία έχετε και τις αγορές γνωρίζετε και τις διαπλοκές ανάμεσα σε πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα και την ποιότητα των στελεχών του συστήματος και την ικανότητα των κερδοσκόπων και των φερέφωνων τους να κάνουν την τρίχα... τριχιά!
Δηλαδή, τι πρέπει να γίνει; Να κυκλώσουν πλήθη κόσμου τη Βουλή και το Μέγαρο Μαξίμου και τα περισσότερα υπουργεία, με μοναδικό σύνθημα τη λέξη "σκασμός"; Αλλά, πολιτική δημοκρατία -λίγο πολύ- υπάρχει ακόμη. Και ο καθένας έχει την ελευθερία και την ευθύνη των λόγων του.
Αν, όμως, υπάρχουν κυβερνητικοί παράγοντες, οι οποίοι ασκούν καταχρηστικά ή βλακωδώς το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου, για τα "φάλτσα" αυτά, ο λόγος πέφτει πρωτίστως στον μαέστρο και δευτερευόντως στο ακροατήριο.
Ας ανακαλέσει, λοιπόν, στην τάξη τους "φάλτσους" ο μαέστρος, προτού το ακροατήριο τους πάρει όλους με τις λεμονόκουπες! Εχει και η υπομονή τα όριά της. Χορτάσαμε από "Κίνες", "Τιτανικούς" και "πτωχεύσεις"!