Αυξάνεται το κόστος των δανείων

Η καθυστέρηση στην υιοθέτηση αυστηρότερων κεφαλαιακών κανόνων, όπως συμφωνήθηκε στη σύνοδο κορυφής του G20 στο Τορόντο, δίδει μεν στην Ευρώπη χρόνο, όμως αφήνει ανοικτό το θέμα ότι οι ευρωπαϊκές οικονομίες είναι πολύ πιο εκτεθειμένες στην κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι τράπεζες, ενώ ο κίνδυνος θα αυξηθεί εάν οι πιστώσεις περιοριστούν ακόμη περισσότερο.

Το G20 συμφώνησε σε ένα πιο ευέλικτο χρονοδιάγραμμα για την αύξηση των τραπεζικών κεφαλαίων και της ρευστότητας, δίδοντας μία ανάσα στις τράπεζες που εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν προβλήματα.

Η καθυστέρηση είναι αποτέλεσμα έντονων παρασκηνιακών ενεργειών, ειδικά από τις ευρωπαϊκές τράπεζες, οι οποίες διατείνονται ότι οι αυστηρότεροι κανονισμοί που θα πρέπει να υιοθετηθούν έως το 2012 θα μπορούσαν να υπονομεύσουν το δανεισμό και την οικονομική ανάκαμψη.

Ωστόσο, διαμορφωτές πολιτικής που εποπτεύουν την κατάρτιση των νέων κανόνων υποστηρίζουν ότι η καθυστέρηση αυτή δεν προοιωνίζεται ταυτοχρόνως και μετριασμό των κανόνων, γεγονός που σημαίνει ότι οι τράπεζες θα πρέπει να συνεχίσουν να αυξάνουν το κεφάλαιο και τη ρευστότητά τους.

Τη στιγμή που οι ευρωπαϊκές τράπεζες βρίσκονται αντιμέτωπες με νέους φόρους και ίσως να πρέπει να αυξήσουν το κεφάλαιό τους προτού ακόμη επιβληθούν οι νέοι κανόνες. Ολα αυτά πιθανότατα να οδηγήσουν σε αύξηση τις τιμές των δανείων στο μέλλον και ακόμη να περιορίσουν την ικανότητα των τραπεζών να χορηγούν δάνεια.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους η προώθηση των αυστηρότερων κανόνων κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών, γνωστοί ως Βασιλεία ΙΙΙ, θα έχουν μεγαλύτερο αντίκτυπο στην οικονομία της Ευρώπης σε σχέση με άλλες περιοχές, σύμφωνα με ανάλυση του Reuters.

Πρώτον, το τραπεζικό σύστημα της Ευρωζώνης είναι τεράστιο και ζωτικής σημασίας για τη λειτουργία της οικονομίας, δεδομένου ότι το συνολικό ενεργητικό του είναι τέσσερις φορές μεγαλύτερο από το αμερικανικό. Επίσης, τα τρία-τέταρτα της συνολικής χρηματοδότησης του χρέους καλύπτεται από τράπεζες συγκριτικά με το ένα-τέταρτο στις ΗΠΑ.

Δεύτερον, οι ευρωπαϊκές τράπεζες είναι διπλάσια μοχλευμένες σε σύγκριση με τις αμερικανικές, ενώ κατά μέσο όρο διαθέτουν πολύ λιγότερο κεφάλαιο στις βασικές δραστηριότητές τους. Τέλος, οι κανόνες συμπίπτουν με τις προετοιμασίες των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων για μείωση των ελλειμμάτων τους.

Οι ευρωπαϊκές τράπεζες διαμαρτύρονται ότι οι κανόνες θα υπονομεύσουν τις παραδοσιακές τραπεζικές δραστηριότητες και ότι η υιοθέτησή τους είναι πιο δαπανηρή για την Ευρώπη. Σε αυτό όμως θα μπορούσε κάποιος να ανταπαντήσει ότι και η σταθερότητα των τραπεζών είναι πολύ πιο σημαντική στην Ευρώπη.