Ενα τρομοκρατικό σενάριο κυκλοφορεί από στόμα σε στόμα των θαμώνων των τηλεοπτικών καφενέδων

Ενα τρομοκρατικό σενάριο κυκλοφορεί από στόμα σε στόμα των θαμώνων των τηλεοπτικών καφενέδων. Αυτό με παραλλαγές λέει το εξής: Ολα είναι έτοιμα για παράταση του χρόνου αποπληρωμής του δανείου στήριξης των 110 δισ. ευρώ, παράταση η οποία θα φέρει νέες επιβαρύνσεις στους Ελληνες πολίτες μέσω ενός νέου Μνημονίου. Το πρώτο που πρέπει να παρατηρήσουμε είναι ότι σ’ αυτήν την περίπτωση ισχύει η ρήση του μεγάλου φυσικού Νιλς Μπορ, ο οποίος έλεγε ότι «η πρόβλεψη είναι πολύ δύσκολο πράγμα, ειδικά σε ό, τι αφορά το μέλλον». Κάτι που στην περίπτωση των ελληνικών ΜΜΕ έπρεπε να είχε γίνει μάθημα, αφού έχασαν τη μεγαλύτερη είδηση της μεταπολίτευσης, δηλαδή τη χρεοκοπία του ελληνικού κράτους. Την ώρα που τρέχαμε με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς τον γκρεμό, στα τηλεοπτικά καφενεία συζητούσαν τις αιχμές Αλογοσκούφη εναντίον του κ. Σουφλιά. Το δεύτερο που πρέπει να παρατηρήσουμε είναι: Το όποιο Μνημόνιο ποιους θα επιβάρυνε; Τους Αλβανούς πολίτες ή τους κατοίκους της Ζουαζιλάνδης;

Μια δεύτερη προφητεία των καναλιών, που επαναλαμβάνουν πολλοί φωστήρες της Βουλής, είναι «τα νούμερα δεν βγαίνουν». Μιλούν για το μελλοντικό ύψος του χρέους. Αυτό θα είχε κάποια αξία αν το 2008 προέβλεπαν αυτό που έγραψε ο κ. Στέφανος Μάνος: «Από την έκθεση του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος πρόσεξα ορισμένα πράγματα. Το δημόσιο χρέος στις 31.12.2003 ήταν 168 δισεκατομμύρια ευρώ. Τέσσερα χρόνια αργότερα, στις 31.12.2007, έφθασε τα 216 δισεκατομμύρια ευρώ. Σε τέσσερα χρόνια προστέθηκαν χρέη 48 δισεκατομμυρίων ευρώ. Τι είναι 48 δισεκατομμύρια ευρώ; Το 2007, το κράτος εισέπραξε από άμεσους και έμμεσους φόρους 48 δισεκατομμύρια ευρώ. Η αύξηση του δημόσιου χρέους τα τελευταία 4 χρόνια είναι ίση με το σύνολο των φορολογικών εσόδων του 2007.» («Καθημερινή», 26.4.2008) Οι μετά τη χρεοκοπία προφήτες είναι πολλοί, αλλά πόση αξία έχουν οι προβλέψεις τους;

Το αν θα βγουν τα μελλοντικά νούμερα ή όχι είναι συνάρτηση πολλών εγχώριων και διεθνών παραγόντων και επομένως ξαναγυρνάμε στη ρήση του Νιλς Μπορ. Επειδή όμως....

στη βάση «τα νούμερα δεν βγαίνουν» και διάφοροι σπεκουλάρουν με επαναστατικές λύσεις, όπως είναι η αναδιάρθρωση του χρέους, ας δούμε τα νούμερα του παρελθόντος. Από την έκθεση του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος (Μάρτιος 2010) προκύπτουν κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία. Το 2009 το κράτος μάζεψε φορολογικά έσοδα 55,461 δισ. ευρώ. Την ίδια χρονιά οι πρωτογενείς δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού (δηλαδή χωρίς τους τόκους των δανείων) ήταν 64,429 δισ. ευρώ, δίχως τα άλλα ελλείμματα των ΟΤΑ, των ΔΕΚΟ κ. λπ. Δηλαδή από τα πραγματικά νούμερα του παρελθόντος (και όχι τα φανταστικά του μέλλοντος, με τα οποία καθείς μπορεί να κάνει ένα σενάριο) προκύπτει ότι αν η Ελλάδα δεν υπέγραφε το Μνημόνιο (που περιλαμβάνει τις επώδυνες περικοπές των 5,8 δισ.) και αποφάσιζε να μην εκπληρώνει τις δανειακές της υποχρεώσεις θα έπρεπε φέτος να περικόψει σχεδόν τα διπλάσια: 9 δισ. Φυσικά τα βάρη του μη Μνημονίου πάλι τους Ελληνες πολίτες θα βάρυναν και ουχί τους Ζουαζιλανδούς.

Με λόγια και με μελλοντικά νούμερα μπορεί να χτίσει κανείς ανώγια και κατώγια. Με ή χωρίς το Μνημόνιο η Ελλάδα είχε μπροστά της τον ανηφορικό δρόμο των περικοπών. Απλώς με τα 110 δισ. ευρώ του Μνημονίου δεν περικόπτεις τις δαπάνες μονομιάς. Αυτά τα χρήματα κάνουν τον δρόμο λίγο πιο βατό.