Δεν έχει αντιμετωπίσει ως τώρα σοβαρές αντιδράσεις η κυβέρνηση

Και είναι φυσικό. Κάτι το γεγονός ότι τα προβλήματα είναι πραγματικά, τα αντιλαμβανόμαστε όλοι και αποδεχόμαστε ότι χωρίς θυσίες δεν γίνεται να βγούμε από την κρίση, κάτι η αβεβαιότητα για το αύριο που μουδιάζει τον κόσμο και τον σπρώχνει ν’ αρκείται ακόμη και σε λιγότερα αν αυτά είναι σίγουρα, τελικά το αποτέλεσμα είναι αυτό που βιώνουμε εδώ και εννέα μήνες: αγωνία για το σήμερα και φόβος για το αύριο για τους περισσότερους, αλλά και απελπισία για πολλούς. Που όσο πάνε γίνονται και περισσότεροι.

Δεν φαντάζομαι ότι δεν τη γνωρίζουν αυτή την πραγματικότητα οι κυβερνώντες. Θα ήταν ανόητοι και φυσικά δεν είναι. Aρα θα πρέπει να έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν ότι ήδη παραβιάζονται κάποιες «κόκκινες γραμμές».

Λαμβάνονται μέτρα και διαμορφώνονται συνθήκες που οδηγούν σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Τι να κάνει ακόμη και ο μεσαίου εισοδήματος πολίτης όταν οι περικοπές που του επιβάλλονται καθιστούν αδύνατη την εκπλήρωση στοιχειωδών υποχρεώσεών του;

Αυτή την παράμετρο του προβλήματος καιρός είναι να την πάρει στα σοβαρά η κυβέρνηση. Αυτή η οικονομική αφαίμαξη των μισθωτών και των συνταξιούχων πρέπει επιτέλους να σταματήσει.

Ο,τι πήραν, πήραν. Από δω και πέρα θα πρέπει ν’ αρκεστούν στα όσα θ’ αποδώσουν τα μέτρα τους για τη φοροδιαφυγή, για την εισφοροδιαφυγή, για την είσπραξη του ΦΠΑ, κοντολογίς όλα εκείνα που αποτελούν τις φυσιολογικές δράσεις κάθε σοβαρής κυβέρνησης, η οποία επιδιώκει να μαζέψει τις οικονομικές απαιτήσεις του Δημοσίου.

Ο πρωθυπουργός είπε προχθές ότι το πρόγραμμα εξελίσσεται καλά και οι προοπτικές είναι ευοίωνες. Αλλά αν έτσι είναι, και θέλω να πιστεύω ότι είναι, θα πρέπει να βρεθεί τρόπος να το καταλάβουν και όσοι έχουν πληρώσει ως τώρα το μάρμαρο και τρέμουν για το αύριο. Και οι τρόποι δεν είναι πολλοί. Για την ακρίβεια, είναι μόνο ένας. Να πιστέψουν ότι το άρμεγμά τους τελείωσε και πως ό,τι ήταν να δώσουν το έδωσαν.

Είναι ισχυρό το επιχείρημα ότι πρέπει ν’ αποτραπεί η χρεοκοπία της χώρας. Αλλά αποδυναμώνεται όταν απευθύνεται σε χρεοκοπημένους πολίτες. Κι αυτοί, όσο περνάνε οι μέρες, αυξάνονται.