Ο απελευθερωτικόις αγώνας των Κυπρίων αγωνιστών, είναι η απάντηση στους λεονταρισμούς του Νταβούτογλου

Ύστερα από την συντριβή των παντουρανικών ονείρων του Τουρκούτ Οζάλ, η τουρκική εξωτερική πολιτική, δια του Αχμέτ Νταβούτογλου, προσανατολίζεται στην αξιοποίηση του λεγόμενου στρατηγικού βάθους που προσφέρει το Ισλάμ.

Το όνειρο του Νταβούτογλου είναι να καταστεί η Τουρκία, ηγέτιδα δύναμη του ισλαμικού κόσμου με σαφείς επεκτατικές διαθέσεις στο Αιγαίο και τη Κύπρο. Για τις άλλες γείτονες χώρες εξαγγέλλει πολιτική μηδενικών τριβών.

Με λίγα λόγια το όνειρο του Νταβούτογλου είναι η συνέχεια της επεκτατικής πολιτικής του κεμαλικού κράτους με κύριο στόχο την Ελλάδα και τον ελληνισμό. Σε αυτό το θέμα υπάρχει πλήρης ταύτιση βλέψεων μεταξύ του βαθέως κράτους και των λεγομένων εκδημοκρατιστών. Η πολιτική Νταβούτογλου αποτελεί στην ουσία, άλλη μια προσπάθεια αναζήτησης ερεισμάτων, που θα επιτρέψουν την άσκηση των επεκτατικών σχεδίων της Τουρκίας εις βάρος της Ελλάδος.

Κατά πόσο θα επιτύχει αυτό το άνοιγμα προς τον ισλαμικό κόσμο είναι άλλο ζήτημα. Εδώ τίθενται διάφορα ερωτήματα που η απάντηση τους θα δοθεί από τις ίδιες τις εξελίξεις.

Θα αποδεχθούν οι αραβικές ισλαμικές χώρες να γίνουν ουραγοί της τουρκικής πολιτικής και να ηγεμονευθούν από την Τουρκία με τις αδιαμφισβήτητες αμερικανο-σιωνιστικές διασυνδέσεις της;

Ποια θα είναι τα αποτελέσματα αν αποδειχθεί στη συνέχεια ότι ο σιωνισμός επιχειρεί μέσω της Τουρκίας την ποδηγετήσει και τον έλεγχο του ισλαμικού κόσμου;

Θα διακινδυνεύσουν οι αραβικές χώρες τις φιλικές τους σχέσεις με την Ελλάδα και την Ευρώπη για να μπουν στη περιπέτεια του τουρκικού μεγαλο-οραματισμού;

Θα επιτύχει να αποκοιμίσει τους κούρδους, όπως νομίζει, με το όπιο της κοινής τους θρησκείας ή θα προκαλέσει μια βαθύτερη ρήξη που θα ενδυναμώσει τον απελευθερωτικό αγώνα των Κούρδων;

Θα μπορέσει η Τουρκία να αντιμετωπίσει τα χρόνια προβλήματα εσωτερικής ανομοιογένειας των λαών που την κατοικούν ή θα προκαλέσει οδυνηρές σχάσεις;

Θα διατηρηθεί σχέση αρμονικής συνύπαρξης ανάμεσα στους ισλαμιστές και τα είκοσι εκατομμύρια Αλεβιτών ή θα ανοίξει την αθεράπευτη πληγή των θρησκευτικών έριδων;

Θα καταφέρει να εναρμονίσει την ανάγκη εκσυγχρονισμού της κοινωνίας με ένα κράτος θρησκευτικώς προσδιορισμένο; Θα πείσει την δυτικίζουσα διανόηση;

Αυτά και άλλα πολλά ερωτήματα αναδεικνύουν στο τέλος τα πολλαπλά προβλήματα που αντιμετωπίζει η Τουρκία, προβλήματα που εμείς οφείλουμε να τα εκμεταλλευτούμε αντί να σκύβουμε υποτελώς μπροστά της και να εκλιπαρούμε τη φιλία της.

Η καλύτερη απάντηση στα σχέδια και τα οράματα Ερτογάν – Νταβούτογλου ακούγεται από τα πολυβόλα της ελευθερίας στα βουνά του Κουρδιστάν.

Αυτή η απάντηση πρέπει να δοθεί και από εμάς τους έλληνες στα βουνά του Πενταδάκτυλου.