Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010

Μαρτυρίες για κακομεταχείριση από τους Ισραηλινούς

Ξυλοδαρμούς, αθρόα χρήση πλαστικών σφαιρών κατά την κατάληψη από Ισραηλινούς κομάντος των πλοίων, βασανιστήρια, ηλεκτροσόκ και απαγόρευση κάθε επικοινωνίας για όσο καιρό κρατούνταν, κατήγγειλαν οι πρώτοι Έλληνες που έφθασαν την Τρίτη από το Ισραήλ. Πρόκειται για επιβάτες των πλοίων της νηοπομπής που μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια στους πολιορκημένους Παλαιστινίους της Γάζας. Ακόμη 31 Έλληνες αναμένεται να επιστρέψουν στην χώρα μας.

Τέσσερις εκ των έξι επαναπατρισθέντων έδωσαν συνέντευξη Τύπου για τα γεγονότα που έλαβαν χώρα κατά την επίθεση των ισραηλινών στη νηοπομπή και όσα συνέβησαν μέχρι την απελευθέρωση τους.

Η επίθεση στα δυο ελληνικά πλοία έγινε στις πέντε τα ξημερώματα, λίγο μετά την εισβολή στο τουρκικό «Mavi Marmara». Όπως εξήγησε ο Παλαιστίνιος Ισμάτ Σάμπρι -που δεν ταξίδεψε με το πλοίο, αλλά εργάσθηκε σκληρά προκειμένου να φορτωθεί η ανθρωπιστική βοήθεια- ό,τι φορτώθηκε στα πλοία πέρασε από αυστηρότατο έλεγχο και δεν έγινε η ελάχιστη παράβαση, πόσο μάλλον παρανομία. Άρα οι αξιώσεις των ισραηλινών αρχών περί ύπαρξης όπλων είναι έωλες.

Όταν οι κομάντος επιβιβάσθηκαν στα πλοία ξυλοκόπησαν άγρια όποιον προσπάθησε να τους αντισταθεί. Αφαίρεσαν από τους γιατρούς τα φάρμακα που είχαν μαζί τους και δεν επέτρεπαν στους κρατούμενους να κουνηθούν μέχρι να φθάσουν στο λιμάνι του Ασντότ. Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο κ. Γελαλής «έτσι και τολμούσε κάποιος να σηκωθεί ορμούσαν πάνω του οι Ισραηλινοί. Σηκώναμε τα χέρια σαν παιδάκια για να μας επιτρέψουν να πάμε μετά από ώρα στην τουαλέτα». Τους κατάσχεσαν τα πάντα: προσωπικά αντικείμενα, κινητά, λάπτοπ, όλα τα ρούχα τους. Κάποια στιγμή εμφανίσθηκαν Ισραηλινοί «γιατροί» με τα πρόσωπα καλυμμένα με μάσκες -φαίνονταν μόνο τα μάτια τους- που υποτίθεται ότι ενδιαφέρονταν να φροντίσουν τραυματίες. Τους ακολουθούσαν μηχανές βιντεοσκόπησης.

Μετά από 12ωρο ταξίδι -που αποδεικνύει ότι η κατάληψη των πλοίων έγινε σε διεθνή χωρικά ύδατα- τα πλοία έφθασαν στο ισραηλινό λιμάνι του Ασντόντ. Εκεί ακολούθησε δεύτερος γύρος ξύλου για όποιον αρνιόταν να δακτυλοσκοπηθεί και για όποιον αρνιόταν να υπογράψει δήλωση -γραμμένη στα εβραϊκά- σύμφωνα με την οποία μεταμελούσε για την επίθεση κατά του κράτους του Ισραήλ. Απειλούσαν δε ότι όποιος δεν υπογράψει, θα περάσει από δίκη.

Οι τέσσερις Έλληνες περιέγραψαν ανατριχιαστικές σκηνές στο Ασντόντ: Όσους έδερναν, τους έκαναν ένεση για να ηρεμήσουν όταν το σώμα τους άρχιζε να τρέμει από το ξύλο. Στη συνέχεια όταν ηρεμούσαν από τις ενέσεις, ξανάρχιζαν το ξύλο.

Τρεις Έλληνες -που κρατούνται- έπεσαν θύμα τέτοιου άγριου ξυλοδαρμού. Τους περιέφεραν συνέχεια από σκηνή σε σκηνή μέχρι να τους κλείσουν σε κελιά, χωρίς παράθυρα, με τα φώτα ανοιγμένα όλο το 24ωρο. Τους ανέκριναν για να αναγνωρίσουν οι κρατούμενοι ότι είναι τρομοκράτες.

Σε όλη τη διάρκεια της κράτησης είχαν περιορισμένη πρόσβαση σε νερό, αλλά όχι και σε φαγητό. Όποτε ζητούσαν να επικοινωνήσουν με την ελληνική πρεσβεία, οι Ισραηλινοί γέλαγαν κοροϊδευτικά και απαντούσαν με ακόμη επιθετικότερες συμπεριφορές.

Παράλληλα, οι τέσσερις άνδρες καταλόγισαν στην ελληνική κυβέρνηση ότι «παρέδωσε ελληνικό έδαφος σε ξένο κράτος», αφού όλες οι προσπάθειες των καπετάνιων να επικοινωνήσουν με το υπουργείο Εξωτερικών όταν ξεκίνησε η επίθεση στο τουρκικό πλοίο αποδείχθηκαν άκαρπες. Δεν σήκωνε κανένας το τηλέφωνο.

Στο χώρο των ανακρίσεων, όπου είχαν συγκεντρώσει τους 460 ακτιβιστές, μόνο υπάλληλοι της αμερικανικής πρεσβείας εμφανίσθηκαν με έντονο ενδιαφέρον για την τύχη των δικών τους πολιτών.

Οι ακτιβιστές επανέλαβαν την αξίωσή τους να επιστραφούν εκτός από τους ομήρους, τα πλοία και η ανθρωπιστική βοήθεια που μετέφεραν. Όπως χαρακτηριστικά είπαν «πρόκειται για προσφορές ανθρώπων από την Ελλάδα και την υπόλοιπη Ευρώπη που δεν προορίζονταν για τους Ισραηλινούς, αλλά για τους πολυδοκιμασμένους Παλαιστίνιους».

Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας χαρακτήρισε την φονική επιδρομή των Ισραηλινών στο στολίσκο της ελευθερίας παράνομη και εκτός κανόνων του Διεθνούς Δικαίου.