Κίνδυνοι για τον υπαρκτό Ελληνισμό

Στις ημέρες μας η πατροπαράδοτη ελληνική φιλοξενία έχει μετατραπεί σε αχίλλειο πτέρνα του Ελληνισμού. Η ανεξέλεγκτη σε ποσότητα και ποιότητα λαθρομετανάστευση δημιουργεί προφανείς κινδύνους για τον υπαρκτό Ελληνισμό.

* Προκαλεί δημογραφική αλλοίωση και απειλεί τη συνέχεια του γένους που ήδη φθίνει λόγω της υπογεννητικότητας των Ελλήνων και τη συνεχή, δυσανάλογη εισροή μεταναστών.

* Διασπά την αποκλειστική σχέση των Ελλήνων με τον ελλαδικό χώρο, που ανέκτησαν με θυσίες στην επανάσταση του 1821 και στους βαλκανικούς πολέμους.

* Αυξάνει την ανεργία των ελλήνων πολιτών και αναιρεί τις κατακτήσεις της ελληνικής εργατικής τάξης, υποβαθμίζοντάς τη σε τριτοκοσμικό επίπεδο, ενώ ταυτόχρονα ισχυροποιεί το κεφάλαιο. Φτάσαμε στο σημείο να θεωρούμε θύμα τον μετανάστη που αμείβεται με 30 ευρώ Χ 25 = 750 ευρώ έναντι των παιδιών μας, με πολυετή πανεπιστημιακή κατάρτιση, που αποτελούν τη γενιά των 700 ευρώ. * Με τον ισχυρισμό της αποδοχής του άλλου αφελληνίζουμε την εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες, με ακραίο παράδειγμα το βιβλίο Ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού.

* Αποδεικνύεται αδύνατον να αφομοιωθεί από την ελληνική κοινωνία ένας τόσο δυσανάλογος αριθμός μεταναστών. Το αποτέλεσμα είναι η γκετοποίηση στις πόλεις και η αύξηση της εγκληματικότητας με τη δημιουργία μαφιόζικων κυκλωμάτων αλλοεθνών.

* Αντί για την υποσχόμενη ειρηνική «πολυπολιτισμική» συμβίωση, βιώνουμε ένα κλίμα σύγκρουσης πολιτισμών και η εξουσία αδυνατεί πλέον να εγγυηθεί την ασφάλεια και τη δημοκρατία. * Οι μετανάστες από όμορες χώρες με αλυτρωτικές βλέψεις αποτελούν εν δυνάμει κίνδυνο προς την αποσύνθεση της Ελλάδος.

Με πρόσχημα την αποδοχή της ετερότητας του ξένου έχουμε αποποιηθεί την ομοιότητα του οικείου ομοεθνού μας. Η διατήρηση της παράδοσης και η καλλιέργεια των στοιχείων που συνθέτουν την ταυτότητα του γένους και το διαφοροποιούν σαν οντότητα από τους γύρω λαούς συκοφαντείται σαν ρατσισμός.

Η φυσική αγάπη και η υπερηφάνεια για την πατρίδα, απαραίτητα στοιχεία για την επιβίωση του έθνους, καταγγέλλεται σαν εθνικισμός.

Δεν είναι, όμως, δυνατόν να αποδεχθεί κανείς τον άλλον σαν ετερότητα του Εσύ αν ο ίδιος δεν συγκροτεί μια ολοκληρωμένη οντότητα του φυσικού Εγώ. Μόνο τότε μπορεί να υπάρξει σχέση ισότητας με τον άλλον, σε αντίθετη περίπτωση η αλλοίωση του «εγώ» για να εισχωρήσει σε αυτό ο άλλος αποτελεί μηδενιστική και αντεθνική πολιτική, που δυστυχώς βρίσκει οπαδούς στην Αριστερά και τα δύο εναλλασσόμενα στην εξουσία κόμματα.

Την εποχή που υπάρχει τόσο οικολογικό ενδιαφέρον για τη βιοποικιλότητα των φυτών και των ζώων είναι να απορεί κανείς με την αδιαφορία των οπαδών του «πολυπολιτισμού» για τη εξελισσόμενη εθνοκτονία του Ελληνισμού από το ίδιο το κράτος που υποτίθεται ότι υπάρχει να τον υπηρετεί. Αλλο η μεταναστευτική πολιτική που καθορίζει ποιους και πόσους μετανάστες θα δεχθούμε και άλλο η πολιτική για τον μετανάστη που καθορίζει την ένταξη των νομίμων στο κοινωνικό σύνολο στο οποίο οφείλουν να ενσωματωθούν.

Σήμερα δίνουμε μόνιμη άδεια αλλά και υπηκοότητα με ψηφοθηρική σκοπιμότητα σε όσους κατόρθωσαν να ευρίσκονται στη χώρα νόμιμα ή παράνομα, ενθαρρύνοντας με τον τρόπο αυτόν νέα κύματα μεταναστών προς τον παράδεισο που ακόμη λέγεται Ελλάς.