Η κλίμακα της υπομονής

Διαχρονικός πρωταθλητής στην άσκηση της υπομονής φέρεται ο βιβλικός Ιώβ, που από τους πατέρες της Ορθόδοξης Εκκλησίας θεωρήθηκε και σαν «προεικόνιση» του πάσχοντος Θεανθρώπου. Ο Ιώβ άγιασε αφού προηγουμένως πένθησε τον χαμό των παιδιών του, έχασε την περιουσία του κι αρρώστησε βαριά. Την πίστη του όμως την κράτησε θερμή, δεν λύγισε, κι ο Θεός του έδωσε πάλι πίσω όλα τα καλά.

Εκτός από αυτό το έσχατο (ιώβειο) όριο στην κλίμακα της υπομονής, υπάρχουν αμέτρητα άλλα σκαλοπάτια, πατήματα προσωπικών βασάνων και ομαδικών πληγμάτων. Η κλίμακα εμπλουτίζεται συνεχώς από τις αναβάσεις και το κατρακύλημα σ’ αυτήν, αφού τα όρια αντοχής του καθενός είναι όσα τα δακτυλικά αποτυπώματα. Αυτό που φαντάζει ανυπέρβλητο εμπόδιο για κάποιον, στον άλλο μοιάζει παιχνιδάκι, το ίδιο τούνελ άλλος το μετρά με μια δρασκελιά κι άλλος σαν το μήκος ολόκληρης ζωής, ενώ η φράση «χρειάζεται ιώβειος υπομονή» αποδίδεται με την ίδια γενναιοδωρία σε ευρύτατη γκάμα καταστάσεων.

Ετσι, ιώβειο υπομονή επιδεικνύουν οι οδηγοί σε ημέρες μαζικής εξόδου και ανάλογη αυτοί που στήνονται στην ουρά για να εξασφαλίσουν εισιτήριο για μια σπουδαία συναυλία ή για το ντέρμπι της χρονιάς. Την ίδια ώρα που απαιτείται ιώβειος υπομονή για να αντέξεις την απώλεια αγαπημένου προσώπου, ιώβειος υπομονή επιστρατεύεται για να μην τρελαθείς από την ακατάσχετη φλυαρία κάποιου τον οποίο αναγκαστικά ανέχεσαι.

Οφθαλμοφανής και σκληρή η σχετικότητα των πραγμάτων, αλλά όλα αλέθονται στις μυλόπετρες του χρόνου, με πρώτη τη θλίψη για τα δράματα απαμακρυσμένων πασχόντων. «Ως τη χειρότερη κρίση των τελευταίων δεκαετιών» είχε αποκαλέσει, αρχές του απερχόμενου έτους, τον αφανιστικό σεισμό στην Αϊτή ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν, καταστροφή που προκάλεσε ρίγη συγκίνησης σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο, ο οποίος έσπευσε να καταθέσει τον οβολό του. Η πάμφτωχη Αϊτή, αφού στη συνέχεια χτυπήθηκε από πλημμύρες και τώρα μαστίζεται από τη χολέρα, τιτλοφορείται ως η πιο δύσμοιρη, «ιώβειος» χώρα του 2010.

Το «κουράγιο» για το οποίο μάς προέτρεψε με συμπάθεια ο επίτροπος περί τα οικονομικά της Ε.Ε., Ολι Ρεν, λίγο μετά τον σεισμό της Αϊτής, πρόσθεσε μια ψηφίδα στο μωσαϊκό που συντίθεται περί «τριτοκοσμικής Ελλάδας», με ό,τι συνεπάγεται αυτό στην εκδήλωση ευγενών προθέσεων, αλλά και υπεροπτικών αφορισμών. Ελα όμως που ο στρατηγός χειμώνας επεφύλασσε σαν εορταστικό δώρο σε εμάς τους «τριτοκοσμικούς» Ελληνες σκηνές απείρου κάλλους. Ας μην κρυβόμαστε: εάν δεν είχαμε αγαπητό συγγενή ή αληθινό φίλο ανάμεσα στους αποκλεισμένους των αεροδρομίων των κραταιών εταίρων Γερμανίας, Γαλλίας, Βρετανίας, οι εικόνες καταταλαιπωρούμενων επιβατών που ωρύονταν χωρίς ίχνος υπομονής για τα «χάλια» τους, ήταν θέαμα ολίγον παρηγορητικό για τους «ιώβειους» εταίρους τους.