Επιμήκυνση χρέους, πολλαπλής ανάγνωσης

* Είναι ανακουφιστικό, αρκετά θετικό γεγονός κατ’ αρχήν, ότι οι δανειακές μας υποχρεώσεις στην Τρόικα (σύνολο 110 δισ. ευρώ από ένα σύνολο δημοσίου χρέους γύρω στα 340 δισ. ευρώ) θα παραταθούν μέσα σε περίπου διπλάσιο χρόνο. Με νέους όρους, ασφαλώς, λίγο δυσμενέστερους, όπως το επιτόκιο και δανειακή εξόφληση των δόσεων για τα 125 δισ. (συν οι τόκοι) αντί για 3–5 χρόνια σε 4–11 χρόνια τελικά.

Ξεσφίγγει η θηλιά της τριετούς υποχρεωτικής εξόφλησης, απομακρύνεται ο κίνδυνος χρεοκοπίας της χώρας, εμποδίζονται τα παιχνίδια της διεθνούς κερδοσκοπίας και μάλλον θα γίνουν καλύτερες οι συνθήκες – με πτώση των spreads – δανεισμού μας από την αγορά, τις διεθνείς Τράπεζες.

* Πολλαπλής ανάγνωσης η επιμήκυνση αυτή που ήλθε ως καραμπόλα λόγω του δανεισμού της Ιρλανδίας και δεν είχε θέσει ως αίτημα η ελληνική κυβέρνηση, άτολμη και εδώ, με εξαίρεση φωνές ρεαλισμού, όπως ο Ευάγγ. Βενιζέλος.
Αποκαλύπτει το αυτονόητο αλλά ανομολόγητο, ότι το τριετές «Πρόγραμμα εξόδου και ανάκαμψης», το Μνημόνιο του Μαΐου, ήταν ανεφάρμοστο και αδιέξοδο. Υπογράφτηκε από την ελληνική κυβέρνηση μαζί καθυστερημένα αλλά και πρόχειρα, χωρίς βαθύτερη μελέτη, χωρίς σκληρές διαπραγματεύσεις. Αποδεικνύεται ότι υπήρχαν περιθώρια.
* Βεβαίως η επιμήκυνση – παράταση του χρέους μας σημαίνει ότι θα συνεχίσουμε να κινούμαστε με τους όρους ενός «διαρκούς μνημονίου» και εποπτείας της Τρόικας έως το 2020–21. Συνολικά για μια δεκαετία. Με αναγκαίες αναπνοές και πιο χαλαρή αποπληρωμή, αλλά με τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, ιδιαίτερα στον δημόσιο τομέα, που έχουν δρομολογηθεί. Γιατί, βεβαίως, η νέα παράταση και οι τελικοί της όροι, αντίστοιχοι με της Ιρλανδίας, θα έλθουν για την Ελλάδα μετά την τέταρτη δόση των 15 δισ. ευρώ του Μαρτίου.

Η δόση αυτή έχει συνδυασθεί με συγκεκριμένες, αυστηρές προϋποθέσεις περιορισμών, περικοπών και αλλαγών στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, στις ΔΕΚΟ και στον χώρο της Περιφερειακής – Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Χωρίς χαλάρωση στις σπατάλες και την κακοδιοίκηση.

* Ομως, η παράταση, που εξαλείφει κινδύνους για την οικονομία της Ελλάδος σε διεθνές επίπεδο, που διευκολύνει τις βαθιές τομές στις παρασιτικές και αντιπαραγωγικές πλευρές μας, θέτει επιτακτικά την ανάγκη (που έχει παραμελήσει η κυβέρνηση στο όνομα της «σταθεροποίησης») για αναζωογόνηση της αγοράς, αύξηση των δημοσίων εσόδων και γενικά μια διαδικασία ανάπτυξης.

Αυτοί οι τομείς πρέπει να υπηρετηθούν με συγκεκριμένες πρωτοβουλίες της κυβέρνησης, ώστε η επικείμενη επιμήκυνση στην αποπληρωμή του χρέους της Τρόικας να μην αποτελέσει μια ακόμα χαμένη ευκαιρία.

Να δράσει δημιουργικά, αποτελεσματικά, πέρα από τις εύκολες περικοπές και στερήσεις του φετινού χρόνου.