Αλλη μια νέα γενιά ομήρων, με τη μορφή των stage. Με την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση στους γνωστούς εναλλασσόμενους ρόλους τους υπέρ ή κατά. Καταστρατήγηση των νόμων, εκμετάλλευση του πόνου και της ανάγκης για εργασία των νέων παιδιών, με τρόπο προκλητικά λαϊκίστικο παίζουν με την αγωνία τους για στοιχειώδη επιβίωση.
Γνώστες της παρατυπίας μεταθέτουν τις ευθύνες στις πλάτες της επόμενης κυβέρνησης και έπεται συνέχεια. Μόνο που η συνέχεια είναι σε βάρος τους και εν τέλει σε βάρος του κρατικού προϋπολογισμού, δηλαδή της ελληνικής κοινωνίας. Οι θύτες γίνονται θύματα και από τους τηλεοπτικούς δέκτες με ευκολία αλλάζουν ενδυμασία. Η ευκολία της μετάλλαξης αποδεικνύει την κατάντια μας και την ανευθυνότητά μας. Αντί να πηγαίνουμε μπροστά, αντιμετωπίζοντας την αληθινή πραγματικότητα σε οικονομικό - κοινωνικό - πολιτικό επίπεδο, μετατρεπόμαστε σε απολογητές του πελατειακού-διεφθαρμένου κράτους, που χωρίς αιδώ αρνείται νόμους και ηθική, όπως τουλάχιστον γνωρίσαμε.
Τα κροκοδείλια δάκρυα από την οθόνη της τηλεόρασης συντηρούν μια άθλια εικόνα παραπληροφόρησης, εκμετάλλευσης του θυμικού και γελοιοποίησης θεσμών και νόμων.
Το πελατειακό σύστημα καλά κρατεί και η ομηρία συνεχίζεται, προς δόξαν των «δικών μας παιδιών» και σε βάρος των παιδιών μας που στενάζουν από την αναξιοκρατία, την αναξιοπιστία. Αιδώς Αργείοι. Το καράβι βουλιάζει και τα σωσίβια σιγά σιγά εκλείπουν.
Ακούστηκε κι αυτό από σοβαρό κατά τ’ άλλα πολιτικό. Φταίνε οι δικηγόροι που λυμαίνονται τους συμβασιούχους. Ετσι βρέθηκε ξανά ο υπεύθυνος με απαλλαγή της ρουσφετολογίας που αποτελεί χαρακτηριστικό είδος διαφθοράς στο ελληνικό κράτος.
Θα καταπολεμηθεί άραγε και ποιος έχει πράγματι τη βούληση να πει την αλήθεια, επιτέλους που να συμπίπτει προεκλογικά και μετεκλογικά.