Τελικά πότε θα γίνουν ο εθνικές εκλογές;

Ακόμη δεν καταλάβαμε πότε θα γίνουν εκλογές, αλλά όποτε και αν προκηρυχθούν η κυβέρνηση πλέον έχει πρόβλημα. Οσο συνεχίζεται και φουντώνει η εκλογολογία τόσο το Μέγαρο Μαξίμου χάνει την πρωτοβουλία των κινήσεων. Ηδη ξέσπασε εμφύλιος στη Νέα Δημοκρατία για το αν πρέπει να πάμε στις κάλπες τώρα ή σε τρεις μήνες. Οι δηλώσεις γίνονται προοδευτικά πιο οξείες και όπως εξελίσσεται η κατάσταση στο τέλος η κυβέρνηση δεν θα κάνει εκλογές· θα συρθεί σε αυτές.

Ομως, ασχέτως και πέρα από τον νεοδημοκρατικό εμφύλιο, η δημιουργία προεκλογικού κλίματος πάντα δημιουργεί δυναμική, ώστε το πολιτικό σύστημα να οδηγηθεί εκόν - άκον στις εκλογές. Αυτό γίνεται για πολλούς λόγους. Είναι δεδομένο ότι στην αναμπουμπούλα της οιονεί προεκλογικής περιόδου η κυβέρνηση είναι δεκτική πολιτικών εκβιασμών. Γεννώνται ή ανασταίνονται πολλά αιτήματα, νόμιμα και παράνομα, λογικά και παράλογα. Ολοι ξέρουν ότι μία κυβέρνηση που προβληματίζεται για εκλογές είναι ευάλωτη και συνεπώς αυτή είναι η χρυσή ευκαιρία για να επιτύχουν τους στόχους τους. Οι κτηνοτρόφοι, π.χ., ήδη ξεκίνησαν τον αποκλεισμό της Εθνικής Οδού ελπίζοντας σε μεγαλύτερες εισοδηματικές ενισχύσεις. Με υπαρκτή δε την οικονομική στενότητα, θα ακολουθήσουν και άλλες πολλές επαγγελματικές ομάδες.

Ας μη φανταστούμε όμως ότι είναι μόνο οι συντεχνίες ή οι κοινωνικές ομάδες που πιέζουν. Το χειρότερο σαράκι σε μια οιονεί προεκλογική περίοδο είναι τα μικρά αιτήματα των πολιτών που εκκρεμούν. Υπάρχουν χιλιάδες ρουσφέτια που περιμένουν ικανοποίηση και με δεδομένο τον πανικό των πρόωρων εκλογών εκατοντάδες στελέχη του κρατικού μηχανισμού είναι έτοιμα να ενδώσουν. Τα στελέχη αυτά ενδίδουν διότι οι περισσότεροι είναι αποτυχόντες ή επίδοξοι βουλευτές.

Νιώθουν, λοιπόν, ότι για να έχουν στον εκλογικό ήλιο μοίρα πρέπει να ικανοποιούν τα «δίκαια αιτήματα των πολιτών», στραγγίζοντας όμως τα κονδύλια του οργανισμού ή του πολιτικού φορέα που διαφεντεύουν.

Η ικανοποίηση των ρουσφετιών (αλλά ακόμη και νόμιμων αιτημάτων που δεν έχει έρθει ακόμη η ώρα τους) δημιουργεί επιπλέον πιέσεις στον έτσι κι αλλιώς τρύπιο κρατικό κορβανά.

Ετσι, δυσχεραίνεται ακόμη περισσότερο το έργο της κυβέρνησης και λόγω έλλειψης χρημάτων γίνεται πλέον ακατόρθωτη οποιαδήποτε άσκηση πολιτικής. Χρειάζεται η ανανέωση της λαϊκής εντολής για να προχωρήσουν ακόμη και τα πιο απλά πράγματα, επειδή αφενός λείπουν τα χρήματα και αφετέρου τα κρατικά στελέχη ψήφους αγοράζουν.

Η διαρκής εκλογολογία δημιουργεί και επικοινωνιακή πίεση στην κυβέρνηση. Αν ο κόσμος πεισθεί ότι θα γίνουν εκλογές και δεν γίνουν, τότε οι πολίτες θα πιστέψουν ότι η κυβέρνηση φοβήθηκε. Οπότε και αυτό συντελεί στο να αποφασιστούν... πρόωρες εκλογές. Ετσι, στο τέλος η εκλογολογία αποδεικνύεται μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία.