Μόνο βλάκας, πρέπει νάναι ο πολίτης αυτού του τόπου ή τουλάχιστον εμπαθής, εάν δεν βλέπει ότι τα οικονομικά και πολιτικά πράγματα βαίνουν προς το κακό

Συνδυαζόμενο δε το κατάντημα του ενός με αυτό του άλλου, πού καταλήγει κανείς;

Ασφαλώς στην κατάρρευσι των πάντων, στην ολική καταστροφή!… Που στη συνέχει σημαίνει «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» κατά συνέπειαν στην διάλυσι των θεσμών, της τάξεως, ή και του κράτους ολοκλήρου.

Εφ΄ όσον, επί πλέον, θελήσει ο (αντικειμενικός) των πραγμάτων παρατηρητής να αναλογισθεί τα περί «ηθικής» και «αλληλοσεβασμού» ασφαλώς θα χαμογελάσει πικρόχολα και θα αποφανθεί: Πρόκειται περί… αντικειμένων αγνώστου ταυτότητος!… Τουλάχιστον για την εποχή που ζούμε.

Δεν υπερβάλλω. Για μεν την οικονομία του κράτος και ενός εκάστου πολίτου χωριστά, λίγο – πολύ η κατάστασις, τόσον η σημερινή όσο και η …μελλούμενη, είναι ευδιάκριτη. Με έναν λόγο σε λίγους μήνες δεν θα έχουμε ούτε τον επιούσιον. Αργότερα, (έχω επανειλημμένως γράψει επί τούτου) θα τρώμε… αέρα κοπανιστό. Πράγμα που σημαίνει και άλλα χειρότερα.

Σε ό,τι αφορά τους πολιτικούς «μας» άρχοντες; Αστα, αγαπητέ μου Αναγνώστη!… Αρχής γενομένης από αυτούς που κυβέρνησαν ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΕΩΣ, μέχρι τώρα.

Ιδιαίτερη μνεία οφείλω να κάνω και σε αυτούς που τους ψήφιζαν, ΩΣΕΙ ΠΡΟΒΑΤΑ ΕΠΙ ΣΦΑΓΗΝ ΠΡΟΣΗΡΧΟΝΤΟ ΣΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ!… Όπως, δηλαδή, και στις αυτοδιοκητικές εκλογές, κατά τις οποίες έδωσαν – για όνομα του Θεού – το δικαίωμα στον Γιώργο Π. και τον ανεκδιήγητο Υπουργό Οικονομικών να διαλαλούν στην Οικουμένη ότι ο …Ελληνικός Λαός εγκρίνει την σφαγή του – διότι περί αυτού πρόκειται.

Λέγω λοιπόν, ότι αυτά τα ΠΡΟΒΑΤΑ ψήφισαν για να αναδείξουν Πρωθυπουργούς των οποίων κύριο μέλημα ήταν η (παντί τρόπω) διατήρησις της εξουσίας, η διασπάσθισις του δημοσίου χρήματος – πολλές φορές και η ΑΡΠΑΓΗ – και, ως γνωστόν, η πλήρης υποταγή στην βούλησι των μεγάλων δυνάμεων σε ό,τι αφορά τις εθνικές υποθέσεις μας.

Στα χρόνια της Μεταπολιτεύσεως, μάλιστα, γνωρίσαμε και την υποταγή στα συμφέροντα του προαιώνιου εχθρού του Εθνους, την Τουρκία.

Βρωμάει, όθεν, ολόκληρο το Σύστημα. Μυρίζει πανταχόθεν. Και σε ό,τι αφορά τους πολιτικούς «μας» άρχοντες και κάποιους εις ημών και υμών. Όλα ισοπεδώνονται, όλα κατευθύνονται στην… «αρχή» του άγριου ζώου «ο θάνατός σου η ζωή μου». Και σε μια άλλη που είναι το έσχατο κατάντημα της ανθρωπίνης υπάρξεως. «Κάνε εσύ την δουλειά σου και τον άλλο… στον φούρνο με πατάτες».

Μην ενοχλείσαι αγαπητέ Αναγνώστη. Εκεί στο βάθος των τεκταινομένων στην σημερινή κοινωνία μας, συνολικά ή ατομικά θα διακρίνεις αυτά που ανέφερα. ΄Η και ακόμη χειρότερα…

Πρώτοι διδάξαντες οι «κύριοι» που μας κυβέρνησαν επί 35 ολόκληρα έτη. Εκ των οποίων πλείστοι όσοι, (αποκαλύπτεται με στοιχεία σήμερα τούτο) επολιτεύθηκαν μόνο και μόνο για να «κονομήσουν». Πολλές φορές – ή μάλλον όλες – αδιαφορώντας για το γενικώς καλό και συμφέρον. Βούτηξαν τα γαμψά νύχια τους, ουσιαστικώς, στην σάρκα του κάθε πολίτη.

Ακολούθησαν, πιστά (!) το παράδειγμά τους και πλείστοι όσοι εκ ηλιθίων που τους ψήφιζαν. Ετσι ώστε η ΑΡΠΑΓΗ έγινε ΚΑΝΟΝΑΣ και «ηθική τάξις». Με αποκορύφωμα το φαινόμενο εάν συναντάς κάποιον σωστό άνθρωπο να χαρακτηρίζεται από τους υπολοίπους ως… μέγα κορόϊδο. Δεν περιμένω, λοιπόν, αγαπητέ Αναγνώστη εξυγίανσι σε κανένα τομέα. Τουλάχιστον επί του παρόντος.

Θα πάμε ακόμη πιο βαθειά στο άπατο πιθάρι της καταστροφής. Κατ’ αρχήν των οικονομικών μας και βεβαίως – βεβαίως στην σήψι. Του μυαλού και της ψυχής μας. Για να μην αναφερθώ και στον ΥΠΑΡΚΤΟ ΚΙΝΔΥΝΟ κάποιου πολέμου. Διότι τα προμηνύματα στο παγκόσμιο γίγνεσθαι δεν είναι καλά.

Αργότερα, πολύ αργότερα θα δούμε: Ισως υπάρχει ελπίδα, καθώς την Ελλάδα την προστατεύει κάποιος Θεός. Αυτό, ιστορικώς, έχει αποδειχθεί. Εξ άλλου η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.

Μόνον όσοι πάσχουν από διανοητική τύφλωσι δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι το (κάποτε) όραμα μίας ενωμένης Ευρώπης μοιάζει, σήμερα, σαν… ξεπουπουλιασμένο κοτόπουλο! Και ότι το περίφημο θέμα – και εν ταυτώ η ανησυχία – για την κατρακύλα και την ανησυχία περί την τύχη του Ευρώ, οδηγεί σε σοβαρές σκέψεις που φθάνουν μέχρι του σημείου να δημιουργούν το ζήτημα: Μήπως φθάσαμε στην κρίσιμη υπόθεσι ότι θα διαλυθεί η Ευρωπαϊκή Ένωσις;

Κατά την άποψί μου, ναι, μάλλον… ήγγικεν η ώρα. Εξ άλλου, συνηγορούν επί τούτου και δύο άλλα προβλήματα: α) Η ανάδειξις τεραστίων διαφορών σε ό,τι αφορά τις οικονομικές δυνατότητες και τους στόχους των κρατών – μελών του Βορρά με αυτά που προσφέρει ο Νότος. Δεν μπορούν να συγκερασθούν, να συμβιβασθούν, τα μεν με τα δε. Ήδη, η δυσφορία του Βορρά προς τον Νότο εγένετο ορατή. Και, μάλιστα, ήδη, εκφράζονται από πολλούς και ποικίλους αναλυτές με σχετικές εκτιμήσεις.

β) Ο πόλεμος Δολαρίου – Ευρώ: Το συγκεκριμένο πρόβλημα δεν είναι γενικό και αόριστο. Υφίσταται. Και πολύ περισσότερο από τη στιγμή που το αμερικανικό νόμισμα στηρίζεται (μέχρι στιγμής) από την Κίνα, καθιστώντας (το δολάριο) βιώσιμο. Το τι θα πράξουν οι Κινέζοι αργότερα σε σχέσι με τη στήριξι του Δολαρίου, είναι ένα άλλο θέμα. Επί του παρόντος το στηρίζουν, και τούτο επενεργεί εις βάρος του Ευρώ. Τελεία και παύλα.

Σε ποιο συμπέρασμα, άραγε, μπορεί να περιαχθεί, κάτω από τις συγκεκριμένες παρατηρήσεις ο πας είς; Απαντώ: Όπου δεν χωρεί ο λόγος, πίπτει ράβδος! Εν προκειμένω, εννοώ ότι οσονούπω η μόνη λύσις που (εκ των πραγμάτων) θα διαφανεί, έρχεται!.. Ομιλώ περί συγκρούσεων. Ενόπλων συγκρούεων. Και αυτό θα γίνει. Είτε με τον ένα τρόπο, είτε με τον άλλο.

Δεν είναι δυνατόν να συνεχισθεί το δράμα της (υπό διάλυσιν) Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Πολύ περισσότερο η τεραστίων διαστάσεων διεθνής οικονομική κρίσις. Θα προκύψουν τα επίχειρα. Και τα επίχειρα οδηγούν στην προαναφερθείσα λύσι!

Το δυστύχημα, όμως, για την Ελλάδα είναι ότι προ των συγκλονιστικών εξελίξεων που ακολουθούν κυβερνώμεθα από ένα άτομο ανύπαρκτων πνευματικών και ιδεολογικών προδιαγραφών. Τον, Γιώργο Π., ο οποίος μη δυνάμενος να χωρίσει ακόμη και… δύο γαϊδάρων άχυρα, είχαμε την ατυχία – λόγω ελλείψεως κρίσεως στους πολίτες – να αναλάβει, σε πολύ κρίσιμες στιγμές για το Έθνος, το πηδάλιό του!

Κοντολογίς και εν συμπεράσματι: Η Ευρωπαϊκή Ένωσις διαλύεται. Ο Βορράς (της Ε.Ε.) θα καταπιεί τον Νότο, το Δολάριο θα «σφάξει» (με την βοήθεια των Κινέζων) το Ευρώ και εμείς θα οδηγηθούμε – μη υπαρχούσης σοβαρής και κυρίως Ελληνικής Ηγεσίας – στο Χάος.
Παναγιά μου σώσε μας!..

Σωτήρης Ζαφειρακόπουλος