Ίδιο έργο αλλά χωρίς θεατές

«Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να αντιληφθεί ότι μερίδα της κοινής γνώμης δεν συμφωνεί με την επιλογή των κομμάτων να αλλάζουν στάση ανάλογα με το τι τα συμφέρει πολιτικά». Η μνημειώδης (για την απλοϊκότητά της) φράση ανήκει στον κ. Ευάγγ. Βενιζέλο και αφορά τη διαχρονική στάση των δύο μεγάλων κομμάτων στο θέμα της προεδρικής εκλογής. Η μόνη διαφωνία που μπορεί να διατυπώσει κανείς, είναι στη λέξη «μερίδα». Διότι εμφανίζει την πλειονότητα της κοινής γνώμης να συμφωνεί ή έστω να ανέχεται τις παλινωδίες και γενικά τον εμπαιγμό της από τα κόμματα, που αποτελεί τον κανόνα της πολιτικής τους συμπεριφοράς. Εκτός και αν ο κ. Βενιζέλος με τη λέξη «μερίδα» εννοεί το περίπου 50% που αρνήθηκε να μετάσχει στις ευρωεκλογές, λόγω απογοητεύσεως ή και αηδίας. (Με την προσθήκη ότι η στάση αυτή δημιούργησε ένα πολιτικό προηγούμενο, το οποίο δεν αποκλείεται να «αναβαθμιστεί» ως έκπληξη και στις βουλευτικές εκλογές.)

Το ΠΑΣΟΚ και η Ν. Δ., όχι μόνον ουδέν πράττουν, προκειμένου να αποτραπεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αλλά έχουν αποδυθεί σε μια διαμάχη που οδηγεί σε αμοιβαία καταρράκωση και των τελευταίων –ίσως– υπολειμμάτων του κύρους και της αξιοπιστίας τους. Ο βουλευτής ΠΑΣΟΚ κ. Ντίνος Ρόβλιας είχε την ατυχέστατη έμπνευση να εμφανιστεί προ ημερών ως… σημαιοφόρος του εθνικού συμφέροντος. Στην ουσία, απλώς διερμήνευσε τη βεβαιότητα του αρχηγού του, ως του μόνου αυθεντικού εκφραστή του συμφέροντος της χώρας. Σε τι διαφέρει, όμως, η στάση του κ. Ρόβλια με την προ 9ετίας δήλωση του κ. Προκόπη Παυλόπουλου, εν όψει της τότε προεδρικής εκλογής; Η φράση του είναι η εξής: «Οπως δήλωσε και ο κ. Καραμανλής, για το κόμμα του προέχει το συμφέρον του τόπου. Αρα, αν θεωρηθεί ότι επιβάλλεται να γίνουν εκλογές για να απομακρυνθεί αυτή η κυβέρνηση, τότε η Ν. Δ. θα επιδιώξει να γίνουν εκλογές». Σήμερα ο κ. Παυλόπουλος θεωρεί την πρόθεση του ΠΑΣΟΚ ως «παραβίαση των θεσμών». Στο ρόλο του προασπιστή των θεσμών προφανώς είναι έτοιμος να τον αντικαταστήσει ο κ. Ρόβλιας, εν όψει της προεδρικής εκλογής του… 2015, αν το ΠΑΣΟΚ είναι τότε κυβέρνηση, ο δε κ. Παυλόπουλος αδημονεί να αναλάβει υπουργείο, επικαλούμενος το εθνικό συμφέρον…

Βεβαίως, το γαϊτανάκι της πολιτικής αναξιοπιστίας εκδηλώνεται σ’ όλα τα πεδία της πολιτικής αντιπαραθέσεως. Εγράφη, π. χ., ότι ο κ. Καραμανλής δέχεται (και μάλιστα από τους «προμάχους» των θεσμών) εισηγήσεις να προκηρύξει εκλογές το φθινόπωρο, με το εξής αιτιολογικό: ότι η χώρα δεν μπορεί να αντέξει μια παρατεταμένη και επικίνδυνη προεκλογική περίοδο έως τον προσεχή Μάρτιο. Δηλαδή, η προσδιορισμένη (έστω και από την αντιπολίτευση) ημερομηνία των εκλογών συνιστά το κατά το Σύνταγμα «εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας», το οποίο επιβάλλει… την επίσπευση της λαϊκής ετυμηγορίας; Ομως, το ίδιο «αιτιολογικό» προφανώς θα ίσχυε και αν έληγε κανονικά τον Μάρτιο η κυβερνητική 4ετία. Οπότε ο κ. Καραμανλής (και οι εκάστοτε πρωθυπουργοί) μπορεί να προκηρύσσει, όποτε του καπνίσει, αιφνιδιαστικές εκλογές, προκειμένου να αποφευχθεί μια «παρατεταμένη και επικίνδυνη» προεκλογική περίοδος.

Κάπου, όμως, στο σημείο αυτό, η πολιτική ασυνέπεια και η αναξιοπιστία μεταβάλλονται σε χλευασμό της κοινής νοημοσύνης. Οι πολίτες το έχουν ήδη κατανοήσει. Πότε θα το αντιληφθούν και οι πολιτικοί μας εγκέφαλοι;